کاربر:Sedaghat
نسخهٔ تاریخ ۲۳ فوریهٔ ۲۰۱۵، ساعت ۲۳:۴۲ توسط فرزند ایران اسلامی (بحث | مشارکتها)
تا جهان بود از سر آدم فراز
کس نبود از راز دانش بی نیاز
مردمان بخرد اندر هر زمان
راز دانش را به هرگونه زبان ،
گِرد کردند و گرامی داشتند
تا به سنگ اندر همی بنگاشتند
دانش اندر دل چراغ روشنست
وز همه بد بر تن تو جوشن است
این ابیات زیبا ، تنها ابیاتی است که از کلیله و دمنۀ منظوم رودکی سمرقندی به جای مانده است که متأسفانه امروزه در دست ما نیست...