باطن (اسم الله)

این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

باطن، به معناى مخفى از حواسّ و از اسماى خداوند است و در تفسير آن آمده است:

1. پنهان از ديدگان و گمانهاى آفريده‌ها.
2. غيرقابل ادراك با حواسّ.
3. محيط بر هر امر باطنى.

اين واژه در قرآن همراه با ظاهر به كار رفته است:

هُوَ الْأَوَّلُ وَالْآخِرُ وَالظَّاهِرُ وَالْبَاطِنُ وَهُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ

اوست اول و آخر و ظاهر و باطن ، و او به هر چیزی داناست (سوره حدید(57)‌/3)

منابع

فرهنگ قرآن، جلد 6.