آیه 24 حجر
نسخهٔ تاریخ ۲۷ نوامبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۱:۳۳ توسط Saeed zamani (بحث | مشارکتها)
متن آیه
ترجمه
و می دانیم چه کسانی از شما از این پیش رفته اند و چه کسانی واپس مانده اند
شأن نزول
«شیخ طوسى» فرّاء گوید: هنگامى که رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم فرمود: خداوند به نمازگذاران صف اول نماز جماعت درود می‌فرستد. بعضى از مسلمین در صدد شدند که خانه خود را بفروشند تا نزدیک مسجد باشند و در صف اول نماز جماعت قرار گیرند سپس این آیه نازل گردید و فرمود: خداوند به نمازگذاران درباره نیات آنان پاداش می‌دهد.[۱][۲]
پانویس
- ↑ صاحب مجمع البیان از ابن عباس نقل کند که معنى آیه چنین است ما متقدمین در صف اول نماز جماعت را دانستیم و شناختیم و مستأخرین از آن‌ها یعنى صف آخر آن‌ها را نیز شناختیم زیرا مسلمین در نماز جماعت در قرار گرفتن صف از یکدیگر سبقت مى جستند تا ادراک فضیلت نماز جماعت را بنمایند و بعضى هم در صف آخر مى ایستادند تا پشت و کپل زن‌ها را در ضمن نماز نظاره کنند سپس این آیة نازل شد. ربیع بن انس گوید: پیامبر مردم را تشویق مى فرمود که در صف اول جماعت باشند و مى فرمود: بهترین صف نماز جماعت مردان، صف اول است و بدترین صف نماز جماعت آنان صف آخر است و بالعکس بهترین صف نماز جماعت زنان، صف آخر است و بدترین صف جماعت آنان صف اول است و فرمود خدا و فرشتگان بر نمازگذاران صف اول مردان درود مى فرستد بعد از این گفتار مردم ازدحام کردند و خانه هاى بنى‌عذرة از مسجد پیامبر دور بود. آنان مى گفتند: ما خانه هاى خود را مى فروشیم و خانه‌ائى نزدیک مسجد خریدارى مى کنیم تا بتوانیم در صف اول نماز جماعت قرار گیریم سپس این آیة نازل گردید و معنى آن چنین است که خداوند به مردم روى نیات آنان پاداش می‌دهد».
- ↑ ترمذى در صحیح خود و نسائى در سنن خویش و نیز حاکم و دیگران از علماء عامه از ابن عباس نقل کنند که زنى که خیلى زیباروى بود و در مدینه سکنى داشت. پشت سر رسول خدا صلی الله علیه و آله به نماز مى ایستاد. بعضى از مردم در صف اول نماز قرار مى گرفتند تا او را در نماز ببیند و بعضى در صف آخر نماز مى ماندند و از زیر عبا یا قبا به وى نظاره می‌نمودند سپس این آیه نازل گردید، ابن مردویه در تفسیر خود از داود بن صالح روایت کند که از سهل بن حنیف درباره این آیه سؤال شد که آیا درباره مستقدمین فی سبیل اللّه است یا مستأخرین آن؟ گفت: درباره هیچیک از آنان نیست بلکه درباره صفوف نماز جماعت است.
منابع
- قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی.
- محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه ، ص 472
پیوندها
