آیه 118 توبه
متن آیه
ترجمه
و نیز خدا پذیرفت توبه آن سه تن را که از جنگ تخلف کرده بودند، تا، آنگاه که زمین با همه گشادگیش بر آنها تنگ شد و جان در تنشان نمی گنجیدو خود دانستند که جز خداوند هیچ پناهگاهی که بدان روی آورند ندارند پس خداوند توبه آنان بپذیرفت تا به او باز آیند، که توبه پذیر و مهربان است
شأن نزول
«شیخ طوسى» ابن عباس و مجاهد و قتاده و جابر روایت کنند و گویند که این آیه براى سه نفر نازل گردیده که از دستور رسول خدا صلی الله علیه و آله درباره شرکت در جنگ تبوک تخلف کردند و البته عدم اجراى دستور پیامبر از طرف اینان به خاطر نفاق نبوده بلکه براى عدم توانائى بوده است و بعد هم پشیمان شدند.
وقتى که پیامبر از جنگ تبوک مراجعت فرمود، اینان جهت عذرخواهى نزد پیامبر آمدند. رسول خدا صلی الله علیه و آله اعتنائى به آنها نکرد و با آنان تکلم ننمود. به مسلمین نیز دستور داد که با آنها سخن نگویند، روى این دستور هیچ کس با آنها حرف نمیزد و به طور کلى مردم از آنها دورى کردند حتى اطفال و اهل و عیال خود آنها نیز با آنها سخن نمى گفتند.
زنان آنها نزد پیامبر آمدند، اجازه خواستند که از آنها جدا شده و گوشه بگیرند. پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: فقط با آنها نزدیک نشوید، کار به جائى رسید که مدینه به آنها تنگ شد به ناچار به طرف کوهها رفتند و اهل و عیالشان براى آنها غذا و طعام میبردند و در عین حال با آنها تکلم نمیکردند.
اینان به یکدیگر مى گفتند: کار ما به جائى رسیده که احدى با ما سخن نمى گوید و اعتنائى نمى کند. قریب چهل روز و اندى با این ترتیب گذراندند و برخى گویند: قریب یک سال بر آنها گذشت و دائم در تضرع و زارى بودند و توبه میکردند تا این که خداوند توبه آنان را قبول کرد و این آیه براى آنها نازل گردید. این سه نفر از انصار به نام کعب بن مالک و هلال بن امیه و فزارة بن ربیعه بودند.[۱]
پانویس
- ↑ در تفاسیر کشف الاسرار و البرهان فی تفسیر القرآن از نفر سوم بنام مرارة ابن الرّبیع ذکر شده است.
===
منابع
- قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی.
- محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه ، ص 447
-