هر که دارد هوس کرب و بلا بسم الله

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

اين شعر كه در چاووش خواني هاى كاروان هاى مسافر كربلا خوانده مى‌شد، برگرفته از كلام امام حسين‌ علیه السلام هنگام خروج از مكه و حركت به سوى مسلخ عشق، كوفه و كربلاست: «الا... و من كان باذلا فينا مهجته موطنا على لقاءالله نفسه فليرحل معنا فانى‌ راحل مصبحا انشاءالله‌».

كه دعوتى بود به آن كه هر كس آماده فدا كردن خون و جان و مهياى ديدار خداست، سحرگاهان همراه امام حركت كند. دعوت به خط شهادت و ايثار، در مرام حسينيان و عاشورائيان نهفته است و كربلا و زيارت مرقد سیدالشهدا علیه السلام، رمز اين‌ دل سپردن به كعبه عشق و مناى شهادت است.

هر كه دارد هوس كرب و بلا، بسم الله هر كه دارد سر همراهى ما، بسم الله

منابع

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.