تسبیح تربت

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۱۰ توسط مهدی موسوی (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

از تربت‌ سیدالشهداء علیه السلام، به خاطر قداست و فضیلت و الهام‌بخشى آن، «تسبیح» براى ذکر گفتن تهیه مى‌شود. در فضیلت تسبیح تربت امام حسین علیه السلام روایاتی وارد ‌شده است.[۱]

تسبیح از تربت امام حسین

حضرت فاطمه سلام الله علیها از تربت‌ حضرت حمزه سیدالشهداء، تسبیحى ساخته و به نخ کرده بود و با آن، ذکر تسبیحات مى‌گفت، مردم همچنان کردند. پیش از تسبیح ‌گِلى، حضرت زهرا تسبیحى داشت از نخ پشمین که به آن گره هاى متعدد زده بود و آن را مى‌گرداند و تسبیح و تکبیر مى‌گفت، تا آن که حضرت حمزه در جنگ احد به شهادت‌ رسید. آنگاه از تربت او تسبیحى ساخت.

چون امام حسین علیه السلام شهید شد به خاطر مزیت ‌و فضیلت تربت او، این کار درباره تربت قبر آن امام شهید انجام گرفت.[۲] و رسم مردم بر این جارى شد تا آن که پس از شهادت امام حسین علیه السلام، از تربت قبر او تسبیح فراهم مى‌کردند: «فلما قُتل الحسین صلوات الله علیه عدل بالامر الیه فاستعملوا تربته لما فیه من الفضل والمزیة».[۳]

فضیلت تربت امام حسین

تربت‌ سیدالشهداء علیه السلام، به خاطر قداست و فضیلت و الهام‌بخشى آن، هم در نماز مورد سجود قرار مى‌گیرد، هم از آن تسبیح براى ذکر گفتن تهیه مى‌شود، هم کام نوزاد را برمى‌دارند و هم ‌همراه میت به صورت حنوط، به کار مى‌رود.

خاکى که مدفن یک شهید است، انتقال‌دهنده فرهنگ شهادت و الهام‌بخش شجاعت و ایمان است و تسبیحى که با چنین تربتى‌ گفته شود، اجر مضاعف دارد. از امام صادق علیه السلام احادیثى در فضیلت تسبیح تربت حضرت ‌سیدالشهداء علیه السلام روایت ‌شده است.[۱] از جمله فرمود: «من کانت معه سبحة من‌ طین قبر الحسین علیه السلام کتب مُسبّحاً و إن لم یسبّح بها»[۴] هر که تسبیحى از تربت قبر حسین علیه السلام داشته باشد، تسبیحگوى نوشته مى‌شود، هر چند با آن تسبیح نگوید.

امام ‌کاظم علیه السلام فرمود: «لایستغنى شیعتنا عن اربع: ... و سبحة من طین قبر الحسین فیها ثلاث و ثلاثون حبّة...»[۵] شیعه ما از چهار چیز بى‌نیاز نیست: ... یکى هم تسبیحى با ۳۳ دانه از خاک ‌قبر امام حسین علیه السلام.[۶]

پانویس

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ بحارالانوار، ج ۹۸، ص ۱۳۳.
  2. المزار، شیخ مفید (چاپ کنگره شیخ مفید، ۱۴۱۳ ق) ص ۱۵۰.
  3. بحارالانوار، ج ۸۲، ص ۳۳۳.
  4. المزار، شیخ مفید، ص ۳۴۰.
  5. در «المزار» شیخ مفید، ص ۱۵۲، عدد سى و چهار دانه آمده است.
  6. براى آگاهى از تاریخچه تسبیح و تسبیح تربت و آداب آن ر.ک: «دایرة المعارف تشیع‌»، ج ۴، ص ۲۰۵.

منابع