شفاعت
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
اعتقاد به اصل شفاعت در آخرت و در چهارچوب اذن الهی، از عقاید مسلم اسلامی است که همه علمای شیعه و سنی آن را قبول دارند.[۱] روایات دلالت کننده بر شفاعت رسول خدا صلی الله علیه و آله در روز قیامت، هم از طریق اهل بیت علیهم السلام و هم از طریق عامه در حد تواتر به ما رسیده است که در روز قیامت افرادی از گناهکاران اهل ایمان، شفاعت میشوند و آنان یا قبل از ورود به آتش و یا بعد از آن نجات مییابند.[۲]
محتویات
شفاعت در لغت و اصطلاح
شفاعت از ماده «شفع» به معنای ضمیمه کردن چیزی به مثل آن است.[۳] با توجه به این عبارت، باید نوعی شباهت و همانندی در میان آن دو بوده باشد، هر چند تفاوت هائی نیز در میان آن دو چیز دیده شود.[۴]
«شفاعت» عبارت است از این که در روز قیامت، پیامبران و اولیاء و صالحان درباره کسانی که پیوند ایمانی خود را با خدا قطع ننموده و از طرفی رابطه معنوی خود را با شفاعت کنندگان درگاه الهی حفظ کردهاند، وساطت و میانجیگری خواهند کرد.[۵]
آیات شفاعت در قرآن
- آیاتی که شفاعت را نفی میکنند مثل: «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُواْ أَنفِقُواْ مِمَّا رَزَقْنَاکم مِّن قَبْلِ أَن یأْتِی یوْمٌ لابَیعٌ فِیهِ وَلاَ خُلَّةٌ وَلاَ شَفَاعَةٌ وَالْکافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ»؛[۶] ای کسانی که ایمان آوردهاید از آنچه به شما روزی دادهایم، انفاق کنید پیش از آن که روزی فرا رسد که در آن نه خرید و فروش است و نه دوستی و نه شفاعت و...
- آیاتی که شفاعت را مختص خدای متعال میدانند: «قُل لِّلَّه الشَّفَاعَةُ جَمِیعًا لَّهُ مُلْک السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ»؛[۷] بگو تمام شفاعت از آن خداست (زیرا) حاکمیت آسمانها در زمین از آن اوست.
- آیاتی که شفاعت را برای دیگران و مشروط به اذن الهی میدانند: «وَلَا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ عِندَهُ إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ»؛[۸] هیچ شفاعتی نزد او جزء به کسانی که اذن داده، سودی ندارد.
- آیاتی که برای شفاعت شوندگان شرایطی را بیان میکنند: «...وَلَا یشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضَى وَهُم مِّنْ خَشْیتِهِ مُشْفِقُونَ»؛[۹] ...و آنها جز برای کسانی که خدا راضی (به شفاعت او) است، شفاعت نمیکنند و از ترس او بیمناکند.
با بررسی آیات شفاعت بدست میآید که منظور از آیات نفی کننده شفاعت این است که کسی به عنوان مستقل چنین حقی را ندارد و منظور از آیات اثبات کننده شفاعت این است که اصلاً و ذاتاً شفاعت برای خداست و برای غیر خدا با اذن و تملیک اوست.
شفیع در حقیقت خود خدای سبحان است و برگشت شفاعت به این است که یکی از صفات خدا بین خدا و شخص شفاعت خواه، واسطه میشود تا حال او را اصلاح کند مانند واسطه شدن رحمت و مغفرت خدا بین او و بنده گنهکارش، تا وی را از وبال گناهش و از عذاب نجات دهد.[۱۰]
شفاعت کنندگان و شفاعت شوندگان
شفاعت کنندگان چه کسانی هستند؟
- پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله: قرآن می فرماید: «عَسَى أَن یبْعَثَک رَبُّک مَقَامًا مَّحْمُودًا»؛[۱۱] امید است پروردگارت تو را به مقام پسندیدهای برانگیزد. مفسران در تفسیر این آیه گفتهاند: مقصود از مقام محمود، همان مقام شفاعت برای پیامبر اسلام است.[۱۲]
- امامان معصوم علیهمالسلام: در ذیل آیه ۱۰۱ سوره شعراء روایات متعددی آمده که در بعضی از آنها صریحاً آمده که شافعان، امامان علیهم السلام هستند.[۱۳]
- انبیاء، علماء و شهدا: حضرت علی علیه السلام: «سه گروه هستند که از خدای متعال طلب شفاعت میکنند و شفاعتشان پذیرفته میشود؛ «الانبیاء ثم العلماء ثم الشهداء».[۱۴]
- فرشتگان: «وَکم مِّن مَّلَک فِی السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِی شَفَاعَتُهُمْ شَیئًا إِلَّا مِن بَعْدِ أَن یأْذَنَ اللَّهُ لِمَن یشَاء وَیرْضَى».[۱۵]
شفاعت به چه کسانی میرسد؟
با بررسی آیات و روایات بدست میآید که شفاعت شونده شرایطی دارد که بدون تحقق آنها، شفاعت امکان ندارد، مثل مورد رضایت خدای متعال بودن: «لا یشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضَى وَهُم مِّنْ خَشْیتِهِ مُشْفِقُونَ»[۱۶] کسی مورد شفاعت قرار میگیرد که خدا از او راضی و خشنود باشد.
باید توجه داشت که فرد مؤمن و معتقد اگرچه گناهکار و دارای لغزش هایی باشد، ولی از جهت ایمان و عقیدهاش مورد رضایت و خشنودی خدای متعال است.[۱۷]
«لَا یمْلِکونَ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمَٰنِ عَهْدًا»؛[۱۸] آنان مالک شفاعت نیستند مگر کسی که نزد خداوند رحمان، عهد و پیمانی دارد.
عهدی که از نزد خدا گرفته شده عبارت است از اعتقاد حق یا عمل صالح که در روز قیامت مؤمن را نجات میدهد.[۱۹]
اثر تربیتی اعتقاد به شفاعت
اثری که وعده شفاعت در افراد میگذارد، زنده کردن حسّ امیدواری در افراد گناهکار است تا آنان با دیدن گناهان و جرائم خود دچار ناامیدی و یأس از رحمت بیکران الهی نگردند.[۲۰] مانند همان اثری که اعتقاد به توبه و پذیرش از سوی خداوند متعال در انسانها میگذارد.
پانویس
- ↑ مفاهیم القرآن، جعفر سبحانی، ج۴، ص۱۵۶، ص۳۱۴.
- ↑ علامه طباطبایی، ترجمه المیزان، ترجمه سید محمدباقر موسوی همدانی، ج۱، ص۲۶۰.
- ↑ مفردات فی غریب القرآن ماده شفع، راغب اصفهانی.
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر و همکاران، پیام قرآن، ج۶، ص۵۲۴.
- ↑ سبحانی، جعفر، منشور جاوید؛ قم، موسسه امام صادق علیه السلام، ۱۳۸۳، چاپ اول، ج۸، ص۲۰۷.
- ↑ سوره بقره/ ۲۵۴.
- ↑ سوره زمر/ ۴۴.
- ↑ سوره سباء/۲۳.
- ↑ سوره انبیاء/ ۲۸.
- ↑ منشور جاوید، ج ۸، ص ۲۳۴، جعفر سبحانی.
- ↑ سوره اسراء/۷۹.
- ↑ ترجمه المیزان، ج ۱۷، ص ۴۱۰.
- ↑ نورالثقلین، ج ۳، ص ۲۰۸؛ ذیل آیه ۷۹ اسراء، مجمع البیان، ج ۶، ص ۶۷۱ ذیل همان آیه.
- ↑ ترجمه المیزان، ج ۱۵، ص ۴۱۱.
- ↑ سوره نجم/۲۶.
- ↑ سوره انبیاء/۲۸.
- ↑ تلخیص محاضرات فی الالهیات، جعفر سبحانی به نقل از خصال صدوق باب ۳، حدیث ۱۶۹.
- ↑ سوره مریم/۸۷.
- ↑ علامه حلی، کشف المرادی فی شرح تجرید الاعتقاد، ص ۵۶۵، تصحیح و تعلیق علامه حسن حسنزاده آملی قم، مؤسسه نشر اسلامی، ۱۴۲۷ قمری.
- ↑ ترجمه المیزان، ج۱۴، ص۲۵۱.
منابع
- کاظم احمد زاده، شفاعت، دانشنامه پژوهه، تاریخ بازیابی: ۱۴ بهمن ۱۳۹۱.
اعتقادات شیعه | |
توحید | توحید ذاتی * توحید صفاتی * توحید افعالی * توحید در عبادت * بداء * اسماء و صفات الهی |
عدل | قضا و قدر * اختیار * امر بین الامرین |
نبوت | عصمت پیامبران * خاتمیت * وحی * اعجاز * عدم تحریف قرآن |
امامت |
باورها: ضرورت وجود امام * عصمت امامان * اهل بیت * چهارده معصوم * ولایت تكوینی * علم غیب امامان * غیبت امام زمان (عج) * انتظار * رجعت * توسل * شفاعت * آخر الزمان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله * امام علی(ع) * امام حسن(ع) * امام حسین(ع) * امام سجاد(ع) * امام باقر(ع) * امام صادق(ع) * امام کاظم(ع) * امام رضا(ع) * امام جواد(ع) * امام هادی(ع) * امام عسکری(ع) * امام مهدی(عج) |
معاد | برزخ * معاد جسمانی * حشر * صراط * میزان * بهشت * جهنم |