عبدالله بن بکیر شیبانی

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۱۲ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۵۳ توسط مهدی موسوی (بحث | مشارکت‌ها) (ویرایش)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

عبداللّه بن بکیر، یکی از ستارگان درخشان خاندان عریق و اصیل «آل اعین» است[۱] که به فقه و وثاقتش اعتراف شده و او را از اصحاب اجماع می دانند.[۲] وی، فطحی مذهب است؛ اما در وثاقت او تردیدی نشده است.[۳]

علامه حلی می گوید: من به روایت های او (عبداللّه بن بکیر) اعتماد می کنم؛ اگرچه فاسد المذهب است.[۴] شیخ الطائفه می نویسد: طائفه شیعه به اخبار فطحی ها، مثل عبداللّه بن بکیر و... عمل کرده اند.[۵] البته گفتنی است که برخی از فقها، چون شهید ثانی[۶] و محقق حلی،[۷] روایت های او را به دلیل فطحی بودن وی نپذیرفته اند.

عبداللّه بن بکیر بن اعین، کثیر الحدیث و کثیر الروایه بوده است.[۸] شیخ طوسی و نجاشی برای او کتابی ذکر کرده اند؛[۹] و نیز ابن ندیم می نویسد که وی کتابی در اصول داشته است.[۱۰] ابن عقده، مسند عبداللّه بن بکیر را نوشته است.[۱۱] شیخ مفید، او را از فقهای بزرگی می داند که حلال و حرام الهی و فتاوا و احکام از آنها اخذ می شود و موردی برای طعن و ذمّشان نیست.[۱۲]

مشایخ وی بزرگانی هستند چون: پدرش (بکیر بن اعین)، عمویش (زرارة بن اعین)، حمزة بن حمران، حمران بن اعین، عبید بن زرارة، حفص بن ابی عیسی.[۱۳]

و جمع کثیری نیز از وی روایت می کنند که از آن جمله اند: ابن ابی عمیر، صفوان بن یحیی، حسن بن محبوب، علی بن اسباط، حسن بن فضال، فضالة بن ایوب، عبدالله بن مغیرة، جعفر بن بشیر، عباس بن عامر، علی بن رئاب، علاء بن رزین، عبدالرحمان بن ابی نجران، عبداللّه بن جبلة، عبداللّه بن حمّاد انصاری، مروان بن مسلم، موسی بن قاسم، نصر بن سوید صیرفی، زیاد بن مروان قندی و... .[۱۴]

عبداللّه بن بکیر، سه پسر به نامهای حسّان (محمد)، حسن و علی داشت که در زمره عالمان بوده اند.

پانویس

  1. رسالة أبی غالب الزراری، تحقیق سید محمدرضا حسینی جلالی، ص۴۱۲، ش۳۹.
  2. رجال الکشی، ص۳۴۵، ش۶۳۹ و ص۳۷۵، ش۷۰۵.
  3. همان؛ الفهرست، شیخ طوسی، ص۱۷۳، ش۴۶۳؛ خلاصة الأقوال، ص۱۹۵، ش۶۰۹.
  4. خلاصة الأقوال، ص۱۹۵، ش۶۰۹ و نیز بنگرید به: المختلف، ج۲، ص۴۹۷.
  5. عدّة الأصول، ص۵۶.
  6. المسالک، ج۱، ص۲۳.
  7. المعتبر، ص۶۰و۱۵۶،۴۱.
  8. رجال النجاشی، ص۲۲۲، ش۵۸۱؛ رسالة أبی غالب، ص۲۱۴، ش۳۹.
  9. الفهرست، شیخ طوسی، ص۱۷۴؛ رجال النجاشی، ص۲۲۲.
  10. الفهرست، ابن ندیم، تحقیق: یوسف علی طویل، بیروت، دارالکتب العلمیة، ص۳۳۱.
  11. رسالة أبی غالب، ص۲۱۵.
  12. بنگرید به: مصنفات شیخ مفید، ج۹ (جوابات أهل موصل فی العدد والرؤیة)، ص۲۵ و ۳۷.
  13. ر.ک به: معجم رجال الحدیث، ج۱۱، ص۱۳۳.
  14. همان.

منابع