لات

این صفحه مدخلی از فرهنگ معارف و معاریف است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

نام بتى است که در جاهلیت طایفه ثقیف آن را می پرستیده اند. «افرأیتم اللات والعزّى و...». (سوره نجم، ۲)

مرحوم طبرسى در تفسیر آیه می گوید: بنا به قولى مردم جاهلیت بتهاى لات و عزّى را دختران خدا می پنداشتند و از این رو نام یکى را لات (مؤنث الله) و دیگرى را عزّی (مؤنث اعز) نهادند.(مجمع البیان)

ابن کلبى در کتاب اصنام آورده که لات سنگى مکعب بود در طائف که بنى عتاب بن مالک نگهبان آن بوده و بتخانه اى بر آن بنا کرده بودند، قریش و تمام عرب آن را تعظیم می نمودند و بدان مناسبت فرزندان خویش را «زید لات» و «تیم لات» نام می نهادند.

این صنم همچنان برپا بود تا این که قبیله ثقیف اسلام آوردند، رسول خدا صلی الله علیه و آله مغیرة بن شعبه را فرمود تا آن را منهدم نمود و به آتش کشید.

منابع

سيد مصطفى حسينى دشتى، معارف و معاریف.