ولید بن عتبه
ولیدبن عتبة بن ابی سفیان (نوه ابوسفیان و برادرزاده معاویه) از امرا و والیان اموی. پدرش عتبه، برادر معاویه، مرد سخنوری بود که در دستگاه بنی امیه، نقش موثری داشت و از هواداران آنها بود.
ولید بن عتبه والى مدينه هنگام مرگ معاويه بود. يزيد نامه به او نوشت و ضمن خبر دادن مرگ معاويه، از او خواست كه از امام حسين علیه السلام بيعت بگيرد و اگر نپذيرفت، گردنش را بزند.
بيعت گرفتن از حسين علیه السلام براى وليد دشوار بود و مى‌خواست با او عاقلانه و بدون خشونت رفتار كند. اما با مشورتى كه با «مروان حكم» انجام داد، مروان موضع متزلزل وليد را به مسخره گرفت و برآشفت و او را تحريك كرد كه شبانه امام را به دارالاماره احضار كند.
سیدالشهدا علیه السلام شبانه به دارالاماره رفت. گفتگوهايى ميان امام و والى مدينه (وليد) انجام گرفت و امام، بدون بيعت از آنجا خارج شد.[۱]
به نقل تاریخ زمانی که ولید فرماندار مدینه بود امام حسین بن علی علیه السلام با او اختلاف پیدا کرد. حضرت برای آشنا کردن دیگران به احقاق حق خود و شکستن پایه های ظلم به او فرمود: اگر بر من اجحاف کنی به خدا سوگند در مسجد رسول خدا می ایستم و مردم را به آن پیمانی که پدران و نیاکان آنها بنیان گذاران آن بودند (اشاره به پیمان فضول) دعوت می کنم و .... که در نتیجه، ولید از جریان و سخنان حضرت وحشت کرد و دست از اجحاف برداشت. ولید بر اثر بیماری طاعون درگذشت.
پانویس
- ↑ جواد محدثی، فرهنگ عاشورا به نقل از حياة الامام الحسين علیه السلام، ج 2، ص 250.
منابع
- جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
