قارعه
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
قارعه به معناى شدّت و سختى است[۱] و آن از اسماى قیامت مى باشد و چون (خداوند در آستانه قيامت) آسمان ها و زمين را با تبديل كردن، كوهها را با به حركت درآوردن، آفتاب را با در هم پيچيدن، ماه را با بی فروغ كردن، ستارگان و كواكب را با پراكنده ساختن، همه چيز را با قهر خود مى كوبد و خرد مى نمايد.[۲] قارعه ناميده شده است.
اين صفت در سوره الحاقه(69) آيه 4 و سوره قارعه(101) آيات 1-3 آمده است.
پانویس