عبدالله بن جعفر طیار
همسر زينب كبرى و داماد على علیه السلام و پسر جعفر طيار. وى، نخستين نوزاد مسلمان در حبشه بود. در ايامى كه پدرش جعفر بن ابى طالب به حبشه هجرت كرده بود، در آن كشور به دنيا آمد. مادرش «اسماء بنت عميس» بود. اسماء، پس از شهادت جعفر طيار در جنگ موته، به همسرى ابوبكر سپس على بن ابى طالب درآمد. عبدالله بن جعفر، مورد عنايت خاص پيامبر اكرم بود، به ويژه كه پدرش سردار بزرگ شهيد جبهه اسلام به شمار مى‌آمد.
همچنين مورد علاقه امیرالمومنین بود و ارادتى شايان به امام حسن و امام حسين علیه السلام داشت. مردى سخاوتمند و اهل جود و بخشش بود.[۱]
عبدالله جعفر، از جمله كسانى بود كه به سیدالشهدا نامه نوشت و از او خواست كه از سفر به عراق منصرف شود. گرچه خود در كربلا حضور نداشت، اما دو پسرش عون و محمد را همراه مادرشان حضرت زينب سلام الله علیها به كربلا فرستاد و اين دو فرزند، در ركاب سالار شهيدان روز عاشورا به شهادت رسيدند.
او از اين كه نتوانسته بود در واقعه كربلا شركت كند تاسف مى‌خورد. پس از حادثه عاشورا و شهادت حسين بن على علیه السلام وى در مدينه به سوگ نشست و مردم براى تسليت گويى نزد او مى‌آمدند.[۲]
وى در سن 90 سالگى، در سال 80 هجرى در مدينه درگذشت و در بقيع به خاك سپرده شد.[۳] برخى هم درگذشت او را در شام و قبر وى را در «باب الصغير» دمشق، كنار قبر بلال مى‌دانند.[۴]
پانویس
منابع
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
