شبث بن ربعی
فرمانده نيروهاى پياده عمر سعد در كربلا. وى از طايفه بنى تميم و از جمله كسانى بود كه به حسين بن على علیه السلام نامه براى آمدن به كوفه نوشته بود.
گرچه وى از چهره‌هاى معروف كوفه و در ابتدا از ياران على علیه السلام بود و حضرت او را همراه «عدى بن حاتم» نزد معاويه فرستاد و در جنگ صفين هم در ركاب امیرالمومنین بود، ليكن در مسير حركت به سوى نهروان، همراه چند نفر ديگر سر از اطاعت آن حضرت باز تافتند و به خوارج پيوستند.
امام على علیه السلام از آينده او خبر داده بود و به او و عمرو بن حريث فرمود: به خدا قسم شما دو نفر با فرزندم حسين علیه السلام خواهيد جنگيد.[۱]
روز عاشورا نيز امام حسين علیه السلام در اولين سخنرانى مفصل خويش خطاب به كوفيان از او هم نام برد و در اتمام حجتى كه با آنان داشت و سخنان او را قطع مى‌كردند و گوش نمى‌دادند، از جمله فرمود: «...يا شبث بن ربعى و يا... الم تكتبوا الى ان قد اينعت الثمار و اخضر الجناب و انما تقدم على جند لك مجندة؟...»[۲] اى شبث بن ربعى و... مگر شما به من ننوشتيد كه ميوه‌ها رسيده و اطراف سرسبز است، اگر بيايى لشكريانى مجهز براى تو آماده است؟
شبث بن ربعى از چهره‌هاى متلون تاريخ بود. هم در قتل حسين بن على علیه السلام شركت داشت و پس از عاشورا مسجدى در كوفه تجديد بنا كرد، به شكرانه و خوشحالى از كشته شدن حسين علیه السلام، سپس همراه مختار، به خونخواهى حسين بن على علیه السلام پرداخت و رئيس پليس مختار شد، سپس در كشتن مختار هم حضور داشت.
پيشتر با سجاح (مدعى دروغين نبوت) همكارى داشت، مسلمان شد. بر ضد عثمان شوريد، توبه كرد و از خوارج شد. به جاى بيعت با على علیه السلام با يك سوسمار بيعت كرد و مى‌گفت با هم برابرند![۳] اين مرد بددل و خبيث، سرانجام در سن هشتاد سالگى در كوفه درگذشت.
پانویس
- ↑ «من راى سلطانا جائرا مستحلا لحرام الله، ناكثا عهده مخالفا لسنة رسول الله يعمل‌فى عبادالله بالاثم والعدوان فلم يغير عليه بفعل و لاقول كان حقا على الله ان يدخله مدخله». (در منزلگاه بيضه، در مسير كوفه خطاب به سپاه حر)
- ↑ «ما الامام، الا العامل بالكتاب والآخذ بالقسط والدائن بالحق والحابس نفسه على ذات‌الله». (امام اين صفات امام راستين را در پاسخ به دعوتنامه‌هاى كوفيان نوشت و توسط مسلم بن عقيل به كوفه فرستاد)
- ↑ «سامضى و ما بالموت عار على الفتى اذا ما نوى حقا و جاهد مسلما». (شعر از ديگرى است، اما امام حسين علیه السلام آن را در پاسخ به تهديدهاى حر، در مسير كوفه خواند.)
منابع
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
