انجیل

«انجیل» کتاب آسمانی حضرت عیسی (علیه‌السلام) است، که البته اکنون نزد مسیحیان به عنوان اناجیل چهارگانه «متّى»، «مرقس»، «لوقا» و «یوحنّا» معروف است. هر یک از این اناجیل، دربردارندۀ روایاتی دربارۀ زندگی و تعالیم عیسى مسیح می‌باشند. قرآن کریم، انجیل اصیل را تصدیق نموده، اما مفاهیمی مانند تثلیث و به صلیب کشیده شدن حضرت عیسی را که در انجیل‌های موجود آمده باطل می‌داند.

تعریف انجیل

«انجیل» کلمه ای یونانى و به معنی «مژده» و بشارت، کتاب آسمانى است که به حضرت عیسى (علیه السلام) نازل شده است. «مسیحیان» از این جهت آنرا مژده مى دانند که به اعتقاد آنها حضرت عیسى (علیه السلام) خود را فداى مردم کرد تا همه مردم را از آتش دوزخ برهاند، و این کتب «اناجیل» آنها مژده بهشت است. و نیز گفته شده در آغاز ظهور حضرت عیسى (ع) این کلمه به معنای بشارتِ بخشایش و ظهور ملکوت خداوند، و در عصر حواریان و رسولان، به مفهوم مژدۀ ظهور پسر خدا و رستاخیز او و نیز معانی دیگر مرتبط با آن به کار رفت.

در کتاب‏های تاریخ ادیان و به ویژه نزد مسیحیان، کتاب‏هایی که در سده ‏های نخستین مسیحیت برای ثبت اقوال و اعمال حضرت عیسی مسیح نگارش یافتند «انجیل» نامیده می‏ شود. نویسندگان انجیل‏ها در نگارش شرح زندگانی حضرت مسیح از مطالبی استفاده کرده ‏اند که از طریق شاگردان او و شاهدان عینی وقایع در دسترس آنها قرار گرفته بود.

مسیحیان عقیده ندارند که عیسی کتابی به نام انجیل آورد، بلکه آنان معتقدند، بعد از عروج عیسی‏ علیه السلام، پیروان وی، اقوال، اعمال و حوادثی را که برای آن حضرت اتفاق افتاده بود به صورت روایت‏هایی شفاهی، نقل می‏ کردند و یک سنت شفاهی در بین آنها، رایج بود. تنها در نیمه دوم قرن اوّل میلادی بود که فکر کتابت این سنت شفاهی در میان پیروان مسیحیت، قوت گرفت و عده ‏ای به نوشتن اقوال و اعمال عیسی‏ علیه السلام که در آن زمان رایج بود و از سوی حواریان و شاگردان آنها نقل می ‏شد، پرداختند و این نوشته ‏ها را «انجیل» نامیدند.

بر خلاف قرآن که آیات آن به صورت تدریجی و در غیر الواح و صحف نازل شده -و به همین دلیل فرقان نامیده می‏ شود-، انجیل یکباره و در ورق نازل شده است.

انجیل یا اناجیل؟

قرآن یک «انجیل» را به رسمیت مى شناسد، نه «اناجیل» را؛ انجیلى که مشتمل بر کلام خدا باشد، نه گفتار خود حضرت عیسى (علیه السلام) و رسولان، و نه انجیلى که پس از حضرت مسیح تدوین شده باشد.

«فرید وجدى» مى نویسد: اناجیل اکنون نزد مسیحیان چهار است:

• «انجیل متّى» توسط شخصی به نام «مَتّی» که از همه اناجیل قدیم تر و به سى سال بعد از حضرت عیسى در «اورشلیم» به زبان عبرى نوشته شده است.

• «انجیل مرقس» توسط شخصی به نام «مَرْقُس» پس از «متّى» به زبان یونانى نوشته شد و حدود ۶۶ میلادی منتشر گشت.

• «انجیل لوقا» سوّمین انجیل است که پس از آن دو انجیل در سال‏های ۷۰ و ۹۰ میلادی در انطاکیه نوشته شده است. نویسنده این انجیل قطعا از حواریان نبوده است، چون وقایع مربوط به عیسی (ع) را نه به صورت شاهدی عینی، بلکه با واسطه نقل کرده است.

• «انجیل یوحنّا» شصت سال پس از مسیح یعنى سال ۹۳ میلادی توسط شخصی به نام «یُوحنّا» و در آسیای صغیر نوشته شده است. «انجیل یوحنا» مختصرى از اتفاقات مهم مربوط به زندگى مسیح علیه السلام را دارد، به اضافه تعلیمات روحانى و اوامر او که در سایر اناجیل بدان توجهى نشده است. ولى برخى مطالب را چون داستان میلاد و صعود مسیح و «عشاء ربّانى» و از این قبیل عجایب که سه انجیل دیگر آورده اند متعرض نشده. و از این رو محققان گفته اند که «یوحنا» از آن سه متأخرتر است.

این چهار کتاب را مسیحیان معتبر دانند و گویند «روح الامین» (جبرئیل) اینها را به نویسندگانش وحى کرده و اناجیل زیادى (که تا صد انجیل گفته اند) بعداً پدید آمد و کلیسا آنها را نامعتبر شمرد.

با این وجود، هیچ یک از چهار انجیل معروف، در زمان حضرت مسیح نوشته نشده ولى خود مسیحیان مدعی اند که «لوقا» و «مرقس» از شاگردان وى بوده اند. با آن که انجیل‏های مَرْقس، متی و لوقا به دلیل ساختار و نحوه نقل کارها و سخنان عیسی ‏علیه السلام، «اناجیل هم‌نوا و نظیر»، نامیده می ‏شوند، و اصل همه آنها به زبان یونانی نوشته شده است، با این همه میان یک انجیل با انجیل دیگر تناقضات فراوان وجود دارد و در آنها اطلاعات تاریخی مبهم، شباهت با افسانه‏ های خدایان مشرکان، حوادث ساختگی برای اثبات تحقق یافتن پیش‏گویی‏ های عهد قدیم و... موجود است.

دانشمندان اسلامی در مورد انجیل‏های موجود دو احتمال داده ‏اند؛ احتمال اوّل این است که بسیاری از قسمت‏های انجیل اصلی توسط نویسندگان بعدی اناجیل حذف شده و خرافات زیادی بر آن افزوده شده و همین امر سبب شده تا ارزش خود را از دست بدهد. احتمال دوم این است که انجیل اصلی به کلّی به فراموشی سپرده شده و به جای آن کتاب‏های دیگری توسط پیروان کلیسا نوشته شده است. از میان دو احتمال بالا، احتمال دوم به دلیل مطابقت با وقایع تاریخی بیشتر مورد قبول واقع شده است.

اما یکى از اناجیل، «انجیل بَرنابا» است که «پاپ جلاسیوس» که به سال ۴۹۲ میلادى بر تخت پاپى نشست آن را تحریم نمود، بدین جهت که آن با دیگر اناجیل مخالف بود؛ زیرا آن انجیل «کشته شدن مسیح» و «غفران ذنوب محض در آمدن به دین مسیح» را رد مى کرد، و به آمدن «پیامبر اسلام» تصریح داشت.

این انجیل قرنها ناپدید بود تا در قرن ۱۶ میلادى اسقفى به نام «فِرامارینو» یک نسخه آن را به زبان ایتالیائى در کتابخانه «اسکوتز» پنجم بدست آورد و در آستین خود پنهان کرد و در فرصت هاى مناسب آن را بدقت مطالعه کرد و در پرتو آن به دین اسلام هدایت یافت و در اوائل قرن ۱۸ میلادی نیز نسخه اى از آن به زبان اسپانیائى به دست آمد و پس از آن توسط دکتور «منکهوس» به زبان انگلیسى ترجمه شد و به سال ۱۹۰۸ م. دکتر خلیل سعادت آن را به زبان عربى ترجمه کرد و اخیراً دانشمند ارجمند حیدر قلى‌خان سردار کابلى (متوفای ۱۳۷۲ ق)، آنرا به فارسى ترجمه نمود و در کرمانشاه به چاپ رسید.

هر چند دانشمندان مسلمان، انجیل برنابا را انجیل نازل شده بر حضرت عیسی نمی‏ دانند؛ ولی از دیدگاه آنان این انجیل بیشتر از سایر انجیل‏ها با واقعیت‏های تاریخی، تطابق دارد.

انجیل در قرآن

نام کتاب «انجیل» دوازده بار در قرآن مجید ذکر شده است، ولی هیچگاه به صورت جمع (اناجیل)، وارد نشده است و این یکی از ادلّه‏ ای است که نشان می‏ دهد، انجیل مورد نظر قرآن، غیر از انجیل‏ هایی است که مسیحیان آن‏ها را از جمله کتاب‏های مقدس خود می‏ دانند.

قرآن، «انجیل» را کتاب نازل شده از سوی خدا مى داند و همچون قرآن و تورات اصلی، نور، هدایت و موعظه برای تقوا پیشه‏ گان معرفی می کند: «...وَأَنزَلَ التَّوْرَاةَ وَالإِنجِیلَ * مِن قَبْلُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَأَنزَلَ الْفُرْقَانَ» و «وَآتَینَاهُ الْإِنْجِیلَ فِیهِ هُدًى وَ نُورٌ». همچنین پذیرش حقانیت آن از سوی مسلمانان از شروط ایمان دانسته شده است: «وَالَّذِینَ یؤْمِنُونَ بِمَا أُنْزِلَ إِلَیک وَمَا أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِک...». ولى آن انجیل را کتاب آسمانى مى داند که مشتمل بر احکام و تکالیف بشر باشد و زندگى او را تنظیم کند و سر و سامان بخشد، ـ چنانکه شأن ادیان الهى است ـ «وَلْیحْکمْ أَهْلُ الْإِنْجِیلِ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ ...»؛ انجیلى که پیامبر و کتاب پیش از خود را تصدیق نماید: «وَمُصَدِّقًا لِمَا بَینَ یدَیهِ مِنَ التَّوْرَاةِ» و به آمدن پیامبر بعد و کتاب بعد از خود مژده دهد: «الَّذِینَ یتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِی الْأُمِّی الَّذِی یجِدُونَهُ مَکتُوبًا عِنْدَهُمْ فِی التَّوْرَاةِ وَالْإِنْجِیلِ».

با این وجود، قرآن، مفاهیمی مانند تثلیث و به صلیب کشیده شدن حضرت عیسی (ع) را که در انجیل‌های موجود وارد شده باطل و تحریف‌شده می‌داند.

در قرآن، بارها مسیحیان به ایمان و عمل به انجیل فراخوانده شده‌اند، ولی این پرسش همواره مطرح بوده که مراد، عمل به کدام انجیل است؟ زیرا، از تاریخ مسیحیت برمی‌آید که مسیحیان به انجیلی واحد که الفاظ آن وحی باشد، باور ندارند و نزد آنها اناجیل چهارگانه در آغاز عهد جدید، معتبر است. اما برپایۀ نگرشی که از عهد صحابه وجود داشته، چنین تصور می‌شده که تا عهد پیامبر اکرم (ص)، برخی از روحانیان حقیقت‌جوی مسیحی، نسخه‌هایی از انجیل اصیل در دست داشته‌اند و مدلول آیات قرآنی ناظر بر همین انجیل راستین بوده است.

انجیل در روایات

از امام صادق (علیه السلام) روایت شده که انجیل در شب دوازدهم ماه رمضان نازل شده است.

امام رضا (علیه السلام) در جلسه بحث و مناظره ای که مأمون ترتیب داده بود به «جاثلیق» گفت: هیچ مى دانى این اختلاف که در انجیل دیده مى شود از کى شروع شده؟ گفت: نمى دانم، فرمود: همان روزى که انجیل (به دست یهود) ناپدید شد، ملت نصارى نزد علماى خود آمدند و گفتند: حال که «عیسى» کشته شد و انجیل را هم از دست دادیم و شما علماى ما هستید، از انجیل چه دارید؟ «لوقا» و «مرقابوس» گفتند: هیچ واهمه نداشته باشید که انجیل در سینه ما است و تمامى «اسفار» آن را به شما خواهیم رساند و شما کلیساها را خالى مگذارید. سپس لوقا و مرقابوس و یوحنّا و متّى دور هم نشستند و این انجیل را ساختند و در اختیار شما گذاشتند در صورتى که این چهار نفر شاگردان شاگردان اول «مسیح» بودند... .

نقل است که در انجیل آمده که خداوند فرمود: چرا به دین عمل نمى نمائید و همواره خطا مى کنید، مگر نمى دانید که عذاب من در انتظار شما است؟ حکم به جور و ستم مکنید که از جانب من به عذاب شما حکم خواهد شد، به همین پیمانه اى که به مردم مى دهید برایتان پیمانه داده شود و طبق همین قضاوت خودتان علیه شما قضاوت خواهد شد.

با این که از دیدگاه احادیث، انجیلی که بر عیسی ‏علیه السلام نازل شده، غیر از انجیل‏های موجود در عهد جدید و مورد استناد مسیحیان می‏ باشد؛ ولی در برخی اوقات ائمه معصوم ‏علیهم السلام در مناظرات‏شان با مسیحیان به همین انجیل‏های موجود، استناد کرده و آنان را محکوم کرده ‏اند.

مطابق شماری از روایات، نسخۀ اصیل «انجیل» به عنوان میراث نبوت، از پیامبر اکرم(ص) به حضرت علی (ع)، و سپس به امامان (ع) دیگر منتقل شده، و از این رو، گاه نقل قولهای صریح از انجیل در احادیث مستند به امامان آمده است.

منابع

• فرهنگ معارف و معاریف، سید مصطفی حسینی دشتی.
• "انجیل"، رسول رضوی، مجله کلام اسلامی، ۱۳۸۳، شماره ۴۹.
• "انجیل"، دایرةالمعارف بزرگ اسلامی.