ابن مهران نیشابوری
مهرانی نیشابوری، ابوبکر احمد
قرن: 4
(381-295 ق)
محدث، مقرى، زاهد و عابد. معروف به ابن مهران. اصلش از اصفهان و ساكن نیشابور و شیخ‌الاسلام آنجا بود. ابوعبداللَّه حاكم نیشابورى گوید كه وى امام عصرش در قراآت بود. در طلب اسانید قراآت به عراق و شام مسافرت نمود.
در عراق قرآن را بر زید بن ابى‌بلال و ابوحسین بن بویان یا ثوبان و ابوبكر نقاش و ابوعیسى بكار و ابن مقسم و در دمشق بر ابوالحسن محمد بن نضر خرم تلاوت نمود. مهدى بن طراره و جماعتى بر او قرآن را تلاوت نمودند.
در نیشابور از ابوبكر محمد بن اسحاق بن خزیمه و ابوالعباس سراج ثقفى و ابوالعباس ماسرجسى و مكى بن عبدان و جماعتى دیگر حدیث شنید. حاكم ابوعبداللَّه حافظ و ابن‌مسرور و ابوسعد كنجرودى و عبدالرحمان بن علیك و ابوسعد احمد بن ابراهیم مقرى از وى روایت كرده‌اند.
از آثارش: «الغایة فى القراءات»؛ «الشامل فى القراءات»؛ «سجود القرآن»؛ «غرائب القرآن»؛ «الاتفاق والانفراد»؛ «اختلاف عدد السور»؛ «الوقف والابتداء»؛ «وقوف القرآن»؛ «رؤوس الآیات»؛ «آیات القرآن».
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج5، ص318.
