سید محمد حسینی شاهرودی
نام کامل | سید محمد حسینى شاهرودى |
زادروز | ۱۳۴۴ قمرى |
زادگاه | نجف |
وفات | |
مدفن | |
اساتید | |
شاگردان |
|
آثار |
توضیح مناسک حج، رساله توضیح المسائل، کتاب الصوم، ... |
محتویات
زندگینامه
حضرت آیت الله العظمی حاج سید محمد حسینى شاهرودى، در ماه جمادى الاول سال ۱۳۴۴ هجرى قمرى، در نجف اشرف دیده به جهان گشودند و در خانوادهاى رشد و نمو کردند که از متدینترین و باتقواترین بیوت علمی نجف اشرف به شمار میرفت،
از پدر بزرگوارشان چنین نقل شده است که: «من سید محمد را تا بیست و یک سالگى از خود دور ننمودم»؛ و آن مرحوم چنان تعالیم اسلامی و احکام حرام و حلال را در قلب فرزندان خود جاى داده و راسخ نموده بودند که آنان ضرب المثل در تطبیق اخلاقیات و احکام اسلامی بودند. به همین لحاظ بود که حضرت آیت الله سید محمد شاهرودى در زمان صباوت اشتهار به صدق لهجه و خلوص نیت داشتند و والد معظم ایشان عقیده کاملى به صفاى روح و طینت پاک میوه زندگى خود داشتند، ولذا در مواقع شدت و بروز بعض گرفتاریها و ناملایمات به ایشان دستور میفرمودند که وضو ساخته در بالاى بام زیر آسمان با توجه تمام یک زیارت عاشورای کامل بخواند که شاید گشایشى در کار واقع شود و به کرّات پس از خواندن زیارات اثر آن ظاهر شده و مشکل برطرف میشد.
پدر
پدر ایشان مرحوم آیت الله سید محمود شاهرودی میباشند. آن شخصیت بزرگ از لحاظ عدالت و تقوا و زهد و ورع و فقاهت زبانزد خاص و عام بودند و پس از فوت مرحوم آیت الله العظمی سید ابوالحسن اصفهانی قدس سره سالهاى متمادى زعامت دینى و علمی و مرجعیت عامه حوزههاى علمیه و جهان تشیع را بر عهده داشتند.
مادر
و اما والده حضرت آیت الله حاج سید محمد شاهرودى دختر مرحوم آیت الله شیخ محمدرضا فاضل نیشابورى بود که از زهّاد معروف و از مدرسین عقائد و اخلاق در حوزه نجف اشرف بشمار میرفت. آن مرحومه در کنار تقوى و تدین داراى مدارج علمی و مراتبى از فضل و کمال بود و منزل ایشان همواره محل تردد بانوان مسلمان بود که قرائت قرآن و نماز خود را تصحیح نموده و احکام شرعى و مسائل دینى را از ایشان فرامیگرفتند و حتى فرزندان و نوادگانشان مقدار زیادى از مقدمات و مسائل شرعى و احکام اسلامی و روایات اخلاقى را نزد ایشان فرامیگرفتند.
تحصیلات
معظمله مقدمات را نزد والد بزرگوار خود و همچنین مرحوم شیخ على شهر بابکى و مرحوم شیخ شمس زنجانى که از اساتید مبرز علم منطق بود فراگرفتند. بعضى از دروس سطح مانند رسائل و مکاسب را نزد والد معظمشان به صورت خصوصى فراگرفتند و کتاب کفایة الاصول را نزد مرحوم آيت الله میرزا هاشم آملی قدس سره و مرحوم آیت الله شیخ عبدالحسین رشتى قدس سره حاضر شدند.
حضور در درس خارج
ایشان در سال ۱۳۶۰ هجرى قمرى، در سن شانزده سالگى به آخرین مرحله دروس حوزوى یعنى درس خارج قدم نهادند. ایشان مدت مدیدى در جلسات درس خارج شرکت نموده و از محضر درس آیت الله سید محمود شاهرودى قدس سره بهره کافى برده و از علوم ایشان استفاده کامل مینمودند. تا این که خود به درجات عالیه اجتهاد نائل آمدند و در عین حال تا آخرین جلسات درس والد معظم خود شرکت نمودند و تقریرات درس اصول و فقه ایشان را به رشته تحریر درآوردند.
اساتید
- آیت الله العظمی سید محمود شاهرودى
- آیت الله على شهر بابکى
- آیت الله شمس زنجانى
- آيت الله میرزا هاشم آملی
- آیت الله شیخ عبدالحسین رشتى
فعالیت های علمی
تقریرات درس خارج:
درس خارج داراى مفاهیم مشکل و اصطلاحات دشوار و معانى عمیق میباشد که دقت بسزائى را میطلبد و بخصوص در زمان سابق که بسیارى از کتابها و شرحهاى فعلى موجود نبود بسیارى از مطالب غامض این علم شریف در اجمال و ابهام قرار میگرفت. در چنین شرایطى روشن است که بسیارى از پویندگان معرفت و طالبان علوم آل محمد صلى الله علیه و آله که تازه در این وادى قدم گذاشتهاند کاملاً به عمق مطالب پى نبرده و مقصود استاد بر آنها روشن نمیشود و در اینجاست که اهمیت مجلس تقریر دوباره درس خارج نمودار میگردد. به همین جهت معظمله هر روزه پس از اتمام درس خارج والد معظم، بلافاصله جلسه دیگرى تشکیل داده و درس را از ابتدا شرح مینمودند و کاملاً توضیح میدادند و عده زیادى از بیانات ایشان استفاده میبردند.
شرکت در مجلس استفتاء:
معظمله از ارکان مجلس استفتاء مرحوم آیت الله سید محمود شاهرودى قدس سره بودند، که در این مجلس استفتاءاتى که از طرف شیعیان نقاط مختلف جهان که از مقلدین آن مرحوم بودند میرسید پاسخ داده میشد. این مجلس استفتاء با حضور جمعى از بارزترین فضلاء و علماء حوزه علمیه نجف اشرف برگزار میگردید و مسائل مهم و بغرنج در آن جلسه مطرح میشد و پس از بحث و بررسى لازم آنها را به نظر مبارک مرحوم آیت الله شاهرودى قدس سره میرساندند و ایشان آخرین حکم را صادر میفرمودند.
کسب اجازه اجتهاد:
معظمله در سال ۱۳۷۵ هجرى قمرى، پس از بروز مدارج علمی و کمالى و پس از امتحانهاى متعددى که از ایشان به عمل آمد موفق به کسب اجازه اجتهاد از مرحوم آیت الله العظمی حاج سید محمود شاهرودى قدس سره شدند، با توجه به آن که آن مرحوم در زمینه اعطاء اجازه اجتهاد در حوزه علمیه نجف اشرف معروف به «ذوالشهادتین» بودند، یعنى در امتحان اجتهاد چنان سختگیرى و دقتى میکردند که اجازه اجتهاد ایشان ارزش اجازه اجتهاد از دو نفر از علماء را داشت. همچنین معظمله از مرحوم آیت الله العظمی سید جمال الدین گلپایگانى قدس سره که از شاگردان مبرّز میرزاى نائینى قدس سره بودند اجازه اجتهاد دریافت نمودند.
تدریس خارج فقه و اصول:
معظمله اولین جلسات تدریس خارج را تقریباً در سال ۱۳۸۳ هجرى قمرى، در سن سى و نه سالگى و در مسجد هندى که از مهمترین مراکز تدریس در حوزه علمیه نجف اشرف به شمار میرفت شروع نمودند و همچنان در مجلس درس والد معظم شرکت میجستند و تاکنون در کنار خدمات اجتماعى و اشتغالات علمی، روزى دو جلسه بحث خارج فقه و اصول ایراد مینمایند، و شاگردانى مبرز و با فضل به جامعه اسلامی تحویل دادهاند و در حال حاضر عده زیادى از شخصیت هاى علمی و دینى که در بلاد مختلف مشغول به خدمت و ترویج احکام و تدریس در حوزههاى علمیه و دانشگاهها و ارائه خدمات در مسئولیتهاى مختلف هستند از شاگردان ایشان میباشند.
ارجاع احتیاطات:
معظمله پس از سالها تدریس فقه و اصول و در کنار آن شرکت در درس والد معظم خویش و به لحاظ عوامل متعددى همچون نبوغ خدادادى و توفیقات ربانى و سعى و کوشش در تعلیم و تعلم و شرکت فعال در مجالس استفتاءات و مباحثات علمی به بالاترین درجات علم و کمال نائل آمدند و رفته رفته رشد فکرى و سطح علمی و مراتب اجتهاد و تقواى ایشان بر همگان روشن شده و ظاهر گردید، لذا مرحوم آیت الله العظمی شاهرودى ایشان را شایسته تقلید دیدند و در سال ۱۳۸۸ هجرى قمرى مقلدین خود را در احتیاطات مسائل شرعى به فرزند برومند خود ارجاع دادند و بدین جهت بود که عدهاى از مؤمنین پس از ارتحال آن مرجع عالیقدر در سال ۱۳۹۴ هجرى قمرى، به تقلید فرزند ایشان گرویدند. پس از آن به درخواست عده کثیرى از مؤمنین از ایران و عراق و کشورهاى دیگر در سال ۱۳۹۸ هجرى قمرى، رساله عملیه ایشان به زبان فارسى و عربى، در نجف اشرف به چاپ رسید.
هجرت به قم:
در پى اخراج معظمله توسط رژیم بعث عراق از نجف اشرف به جمهورى اسلامی ایران در سال ۱۴۰۰ هجرى قمرى، ایشان در شهر مقدس قم رحل اقامت افکندند و همچنان به تدریس فقه و اصول و تربیت و تهذیب شاگردان پرداخته و منشأ خیرات و برکات و خدمات کثیره و حل مشکلات شرعى و اجتماعى میباشند.
تألیفات معظمله
تألیفات مطبوع:
- «ذخیرة المؤمنین لیوم الدین» رساله عملیه به زبان عربى؛
- «توضیح مناسک الحج» مناسک حج به زبان عربى؛
- «دروس فی احکام النساء» به زبان عربى؛
- «کتاب الطهارة» تقریرات بحث خارج فقه ایشان است که توسط اخوى گرانقدرشان جناب آیت الله حاج سید حسین حسینى شاهرودى که از علماء برجسته و مدرسین حوزه علمیه قم میباشد، به رشته تحریر درآمده است.
- «کتاب الصوم» احکام روزه به زبان عربى؛
- «رساله توضیح المسائل» رساله عملیه به زبان فارسى؛
- «توضیح مناسک حج» احکام حج به زبان فارسى؛
- «رساله توضیح المسائل» به زبان اردو؛
- کتاب استفتائات فارسى؛
- کتاب درسهایى ویژه بانوان؛
- «رساله مختصر الاحکام» به زبان اردو.
تألیفات مخطوط:
- حاشیه بر عروة الوثقى؛
- کتاب فى الحدود؛
- تقریرات مرحوم آیت الله العظمی حاج سید محمود شاهرودى قدس سره؛
- کتاب استفتاءات به زبان عربى که در دست چاپ است.
خدمات اجتماعى
معظمله در زمان مرجعیت مرحوم والد خود به موازات اشتغالات علمی، در خدمات وسیعى که از سوى بیت رفیع آن مرحوم به جهان تشیع ارائه میشد، نقش بسزائى داشتند و در کنار برادر مکرمشان جناب مستطاب آیت الله حاج سید على حسینى شاهرودى که همواره یار و یاور مرحوم آیت الله سید محمود شاهرودى قدس سره بود، گامهاى بلندى در این راه برمیداشتند که ذکر این خدمات در این جزوه مختصر میسر نیست.
معظمله پس از رحلت والد معظمشان به چنین رویهاى ادامه داده و تاکنون منشأ خدمات بسیارى براى جامعه اسلامی بودهاند که در اینجا به گوشهاى از آنها به صورت فهرست اشاره میشود:
- کمک به طلاب حوزههاى علمیه
- واگذارى اراضى جهت منزل مسکونى طلاب
- تأسیس حسینیه و کمک به ساخت مساجد، حسینیهها، مدارس علمیه، کتابخانهها، بیمارستانها، درمانگاهها و مراکز بهداشتى مثل حمام و غیره بخصوص در روستاها و مناطق محروم
- کمک به مجالس تعظیم شعائر مانند مجالس سوگوارى و اعیاد و کمک به مراکز مذهبى فرهنگى و مجتمعهاى اسلامی در داخل و خارج
منبع:
سایت حضرت آيت الله العظمی حاج سيد محمد حسينى شاهرودى