شیخ محمدتقی نوری
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
شيخ محمد تقی فرزند علی محمد نوری، والد علامه نوری یکی از اعلام بزرگ قرن سيزدهم هجری است. در سال 1201 در مازندران متولد شد. پدرش صاحب ديوان و در مشاغل مهم دولتی بود و فرزند را بدين مسير تشويق می نمود و بعد از تحصيلات با اصرار پدر مواجه شد، اما او در جوانی از خدمت پدر به دار العلم اصفهان فرار نمود و با دستی خالی اما علاقه ای وافر به تحصيلات دينی مشغول شد. مدتها در اصفهان از حضور علما (مانند حکيم نوری) استفاده نمود و سپس عازم عتبات شد و از محضر سيد محمد مجاهد و ديگر اعلام بهره ها برد.
وی سالها به ديار خويش (نور مازندران) مبلّغی جامع و معلمی دلسوز بود. مرحوم نوری عالمی عامل و زاهدی متواضع بود. در فقه و اصول، ادبيات عرب و فنون نظم و نشر مهارت داشت. خطی نيکو داشت. شخصيتی دانا، خوش اخلاق، متواضع و خوش برخورد بود. مردم را به سوی علم و دانش داعی و خلق خدا را به سوی حق و حقيقت هادی بود. همت و پشتکار او در حوايج مردم افزون بود. متجاوز از سی نفر از اهالی محل خويش را به درجه علم و کمال ارتقاء داد و عده ای از بی سوادان به همت او باسواد شدند.
از آثار مهم او: شرح ارشاد (در چهارده جلد) مناقب معصومين، مقتل و مراثی و غيره بود.
فرزند بزرگوارش حاجی نوری اعلی الله مقامه در آثار خويش به ترجمه پدر پرداخته و وفات او را در سال 1263 در سعادت آباد می داند، اما جنازه در وادی السلام نجف مدفون شد.
منبع
سایت شعائر
