قبیله ثقیف

این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

ثقیف از قبایل بزرگ عدنانى ساکن در شهر طائف بود. برخى مفسّران، نزول آیه «یا أَیهَا النَّاسُ کلُوا مِمَّا فِی الْأَرْضِ حَلالاً طَیباً وَ لا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّیطانِ إِنَّهُ لَکمْ عَدُوٌّ مُبین‏» (سوره بقره، ۱۶۸) را درباره ثقیف و دیگر قبایلى دانسته‌اند که بعضى خوردنی هاى حلال را بدون دلیل بر خود حرام کرده بودند.

بنابر نقلى، مقصود از قوم جنگجو و پرقدرت در آیه «قُلْ لِلْمُخَلَّفینَ مِنَ الْأَعْرابِ سَتُدْعَوْنَ إِلى‏ قَوْمٍ أُولی‏ بَأْسٍ شَدیدٍ تُقاتِلُونَهُمْ أَوْ یسْلِمُونَ فَإِنْ تُطیعُوا یؤْتِکمُ اللَّهُ أَجْراً حَسَناً وَ إِنْ تَتَوَلَّوْا کما تَوَلَّیتُمْ مِنْ قَبْلُ یعَذِّبْکمْ عَذاباً أَلیماً» (سوره فتح، ۱۶) ثقیف است.

مفسّران بسیارى نیز نزول آیه «وَ إِذا قیلَ لَهُمُ ارْکعُوا لا یرْکعُونَ» (سوره مرسلات، ۴۸) را درباره ثقیف دانسته‌اند که برخلاف دستور پیامبر صلى الله علیه و آله، از خواندن نماز خوددارى کرده، آن را بر خود عیب دانست.

منابع

• فرهنگ قرآن، ج9.