آیه 161 آل عمران

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۱۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۳:۲۸ توسط مرضیه الله وکیل جزی (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای جدید حاوی ' {{بخشی از یک کتاب}} '''منبع:''' نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و سا...' ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

Icon book.jpg

محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

منبع: نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه ، ص 159

نویسنده: محمدباقر محقق

شأن نزول آيه 161 سوره آل‌عمران

«وَ ما كانَ لِنَبِيٍّ أَنْ يَغُلَّ وَ مَنْ يَغْلُلْ يَأْتِ».[۱]

«شیخ طوسى» ابن عباس و سعيد بن جبير گويند: سبب نزول آيه اين بود كه قطيفه سرخى در جنگ بدر از غنائم گم شده بود. بعضى گفتند: ممكن است رسول خدا صلى الله عليه و آله آن را برداشته باشد.[۲][۳][۴]

پانویس

  1. بقيه آيه، «بِما غَلَّ يَوْمَ الْقِيامَةِ ثُمَّ تُوَفَّى كُلُّ نَفْسٍ ما كَسَبَتْ وَ هُمْ لايُظْلَمُونَ؛ هيچ پيامبرى خيانت نخواهد كرد و هر كه خيانت كند، روز رستاخيز (او را براى) آنچه كه خيانت كرده مى آورند و هر كسى به آنچه كه بدست آورده خواهد رسيد و به كسى ظلم و ستمى نخواهد شد».
  2. ابوداود و ترمذى در صحيح خود نيز از ابن عباس اين روايت را نقل كرده اند.
  3. صاحب كشف الاسرار از محمد بن اسحق بن يسار نقل نمايد كه بعضى از اعراب كراهت داشتند كه عيب جوئى از كفار و بدبينى از آئين آن‌ها كه در قرآن است. آشكار شود بلكه از پيامبر مي‌خواستند كه اين موضوعات را پنهان بدارد، اين آيه نازل گرديد و فرمود: پنهان كردن وحى خيانت است و آن هم سزاوار نيست و نيز گوينده جماعتى اصرار داشتند تا مال غنيمتى كه ديگران دارند به ايشان داده شود و اين آيه نازل شد و فرمود: كه اتخاذ اين روش خيانت به اصحاب خواهد بود.
  4. در تفسير برهان از ابن بابويه بعد از شش واسطه از علقمة او از امام صادق عليه‌السلام روايت كند كه امام فرمود: آيا اين مردم نبودند كه در روز بدر قطيفه سرخى كه گم شده بود. مى گفتند: آن را پيامبر برداشته است، سپس قطيفه پيدا شد و خداوند رسول خويش را از خيانت مبرى داشت و در قرآن براى آن موضوع آيه اى نازل فرمود، صاحب مجمع البيان از ضحاك او از ابن عباس چنين روايت كند كه مردى سوزن خياطى خود را كه از غنائم هوازن در جنگ حنين بدست آورده بود گم كرد. چنان كه صاحب روض الجنان هم متذكر شده است و اين آيه به همان سبب نازل گرديده است و نيز مقاتل گويد كه درباره غنائم جنگ احد نازل شده، هنگامى كه مسلمين سنگر خود را براى بدست آوردن غنائم ترك كرده بودند و مى گفتند: مى ترسيم كه پيامبر بفرمايد آنچه كه هر كس برداشته مال او باشد، چنان كه در جنگ بدر هم تقسيمى در بين نبوده است.