سوره الحاقه

نام سوره

«حاقّه‌» يكى از نامهاى قيامت است. قاطع و كوبنده و حتمى و بى كمترين ترديد؛ و اساسا خود قيامت «حق» است و بدون معاد، زندگى و آفرينش و حيات، پوچ و لغو خواهد بود.

اين كلمه، در سه آيه اول سوره تكرار شده و سپس به توصيف قيامت، و امت‌هاى گذشته و باز هم قيامت و وحى نبوى پرداخته است.

در روايات آمده كه اين سوره درباره امام على(علیه السلام) نازل شده؛ او هم حقى بود كه تكذيب كنندگان و مخالفينى داشت.

اين سوره آهنگين و پرطنين با 52 آيه در سالهاى 3 يا 4 بعثت نازل شده است.

عدد آيات

اين سوره در مکه نازل شده و پنجاه و يك آيه از نظر بصرى و شامي ها و پنجاه و دو آيه از نظر ديگران است.اختلاف آيات اين سوره در دو آيه است، یکی آيه (الْحَاقَّةُ) اوّل كوفى و دیگر «كِتابَهُ بِشِمالِهِ» حجازى است.

فضيلت سوره

ابى بن كعب از پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله روايت نموده كه فرمودند: هر كس سوره الحاقّة را قرائت كند خداوند حساب او را آسان خواهد كشيد.

جابر جعفى از حضرت ابى جعفر باقر عليه السّلام روايت نموده كه فرمودند: بسيار نمائيد قرائت الحاقّة را. پس البتّه قرائت آن در نمازهاى واجب و مستحبّ از ايمان بخدا و پيامبر است و از قارى آن دينش گرفته نشود تا خدا را ملاقات كند.

محتوای سوره

اين سوره مساله" حاقه" يعنى قيامت را به ياد می‌آورد، در اينجا قيامت را حاقه ناميده، در جاى ديگر قارعه و واقعه خوانده است، و در اين آيات سخن را در سه فراز سوق داده، در فصلى به طور اجمال سرانجام امت‌هايى را ذكر میكند كه منكر قيامت بودند، و خداى تعالى آنان را به" اخذى رابيه" (عقوبتى شديد) بگرفت. و در فصلى اوصاف حاقه را بيان می‌كند، و اينكه در آن روز مردم دو گروهند، يكى اصحاب يمين، و يكى اصحاب شمال، يكى اهل سعادت و ديگرى اهل شقاوت. و در فصل سوم در راستى و درستى خبرها و سخنان قرآن تاكيد نموده، آنها را حق اليقين معرفى می‌كند

پیوست

متن و ترجمه سوره

منابع

• فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج‌25، ص 253
• محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان،ج‌19، ص: 654، قم 1374.