آل مروان
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
دودمان مروان بن حکم که از تیره بنى امیه بودند و از سال 64 هجرى روى کار آمدند.
آغاز سلطه این خاندان با به خلافت رسیدن مروان بود. مروان از خشن‌ترین و عنودترین دشمنان اهل بیت و امام حسین علیه السلام بود و نزد پیامبر و مردم ملعون و مطرود و تبعید شده بود (-مروان) پس از او عبدالملک مروان، ولید بن عبدالملک، سلیمان بن عبدالملک، عمر بن عبدالعزیز، یزید بن عبدالملک، هشام بن عبدالملک، ولید بن یزید، یزید بن ولید، مروان بن محمد به ترتیب نزدیک به هفتاد سال حکومت کردند[۱] و دوران حکومتشان از سخت‌ترین دوران هاى شیعه بود.
بنى مروان جنایتکارترین افراد را در شهرها به ولایت مى‌گماشتند که حجاج یکى از آنان بود. در زیارت عاشورا «آل مروان» نیز همچون آل زیاد و آل ابى سفیان و بنى امیه مورد لعن قرار گرفته‌اند.
پانویس
- ↑ حوادث خلفاى آل مروان را در مروج الذهب، ج 3، ص 91 به بعد، مطالعه کنید.
منابع
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
