ابراهیم بن محمد همدانی: تفاوت بین نسخهها
جز (درج الگوی رتبه بندی) |
|||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
+ | {{خوب}} | ||
+ | {{بخشی از یک کتاب}} | ||
+ | |||
از وکلای ناحیه مقدسه و از خواص صحابه [[ائمه اطهار]] علیهم السلام است. در اواخر قرن دوم و اوائل قرن سوم می زیست. در موارد متعددی که نام او نقل شده است، همه جا وی را مردی موثق خوانده اند. همچنین فرزندان و احفاد وی علی بن ابراهیم، محمد بن ابراهیم، محمد بن علی بن ابراهیم و قاسم بن محمد بن علی بن ابراهیم، همه از خواص اصحاب ائمه علیهم السلام و وکلای ناحیه مقدسه بوده اند. نسبت او به شهر همدان در ایران است، نه همدان که نام قبیله ای است در [[یمن]] و جنوب [[عربستان]].<ref>معارف و معاریف، ج1، ص192.</ref> | از وکلای ناحیه مقدسه و از خواص صحابه [[ائمه اطهار]] علیهم السلام است. در اواخر قرن دوم و اوائل قرن سوم می زیست. در موارد متعددی که نام او نقل شده است، همه جا وی را مردی موثق خوانده اند. همچنین فرزندان و احفاد وی علی بن ابراهیم، محمد بن ابراهیم، محمد بن علی بن ابراهیم و قاسم بن محمد بن علی بن ابراهیم، همه از خواص اصحاب ائمه علیهم السلام و وکلای ناحیه مقدسه بوده اند. نسبت او به شهر همدان در ایران است، نه همدان که نام قبیله ای است در [[یمن]] و جنوب [[عربستان]].<ref>معارف و معاریف، ج1، ص192.</ref> | ||
نسخهٔ ۱۶ سپتامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۰:۵۵
از وکلای ناحیه مقدسه و از خواص صحابه ائمه اطهار علیهم السلام است. در اواخر قرن دوم و اوائل قرن سوم می زیست. در موارد متعددی که نام او نقل شده است، همه جا وی را مردی موثق خوانده اند. همچنین فرزندان و احفاد وی علی بن ابراهیم، محمد بن ابراهیم، محمد بن علی بن ابراهیم و قاسم بن محمد بن علی بن ابراهیم، همه از خواص اصحاب ائمه علیهم السلام و وکلای ناحیه مقدسه بوده اند. نسبت او به شهر همدان در ایران است، نه همدان که نام قبیله ای است در یمن و جنوب عربستان.[۱]
وی چهل مرتبه به حج مشرف شده است. با امام رضا، امام جواد، امام هادی و امام حسن عسکری علیهم السلام هم عصر بوده و از طرف امام جواد علیهم السلام وکالت داشته و در یکی از نامه های امام جواد علیه السلام به او آمده است: «به دوستانم در همدان نامه نوشتم و در آن نامه به آنان دستور دادم که از تو پیروی کنند و به آنها تذکر دادم که جز تو من نماینده ای در همدان ندارم».
بدون این که از امام عصر علیه السلام درباره او سئوالی بشود، توقیعی در وثاقت و مورد اطمینان بودن او صادر شده است و این بدان جهت بوده است که وی از بزرگان شیعه بوده که در مدح بیشتر آنها از سوی ائمه اطهار علیهم السلام مطالبی صادر شده است.[۲]
پانویس
منابع
- موعودنامه (فرهنگ الفبایی مهدویت)/ مجتبی تونه ای/ ص54.