الانتصار (کتاب): تفاوت بین نسخه‌ها
جز (صفحه‌ای جدید حاوی ' {{بخشی از یک کتاب}} '''منبع:''' کتابشناسي تفصيلي مذاهب اسلامي '''نویسنده:''' محمدرضا ...' ایجاد کرد) |
(اضافه کردن رده) |
||
| سطر ۳۸: | سطر ۳۸: | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references /> | <references /> | ||
| + | [[رده:منابع فقهی]] | ||
نسخهٔ ۱۲ اوت ۲۰۱۲، ساعت ۰۵:۵۲
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
منبع: کتابشناسي تفصيلي مذاهب اسلامي
نویسنده: محمدرضا ضميري
مؤلف:
على بن حسين بن موسى بن محمد بن موسى بن ابراهيم بن جعفر الصادق، ملقب به شريف مرتضى علم‌الهدى (م 436 ق).
زندگي‌نامه و اظهارنظرها:
سيد مرتضى در كليه خصال و در فضل، علم، كلام، حديث، شعر، خطابه، بزرگوارى و بخشش يكتاى روزگار خود بود. سيد مرتضى در آغاز به اتفاق برادرش سيد رضى از محضر ابن نباته استفاده كرد سپس با آن كه هنوز سال‌هاى آغازين عمر را سپرى مى كرد به حضور ابوعبدالله محمد بن محمد بن نعمان معروف به شيخ مفيد شرفياب گرديد.
پيش از آن كه نامبردگان به حضور شيخ معرفى شوند، وى در خواب مى بيند كه حضرت فاطمه زهرا عليهاالسلام در مسجد كرخ به همراه فرزندان ارجمندش حضرت امام حسن و امام حسين عليهم السلام كه هر دو خردسال اند بر او وارد شدند.
شيخ مفيد به مجردى كه از ورود آن حضرت باخبر مى شود به احترام آن سيده زنان دنيا و آخرت حركت مى كند. فاطمه عليهاالسلام مى فرمايد: فرزندان مرا فقه بياموز! شيخ از خواب بيدار مى شود. او همواره از اين رؤيا در انديشه بود تا اين كه مطابق معمول در مسجد كرخ حضور پيدا مى كند.
در اين موقع فاطمه دختر ناصر در حالى كه دو كودك پيشاپيش او در حركت بودند، وارد مسجد مى شوند. فاطمه اظهار مى دارد: اى شيخ! اين دو فرزند من اند كه به حضور تو آورده ام تا آن‌ها را علم فقه بياموزى.
شاگردان:
ابوجعفر طوسى، ابوالصلاح تقى بن نجم حلبى، جعفر بن محمد دُّوريستى، ابوالفتح محمد بن على بن عثمان كراجكى، ابويعلى محمد بن حسن جعفرى، ابوالصمصام ذوالفقار بن معبد حسنى، احمد بن حسين خزاعى، ابوالحسن محمد بن محمد بصروى.
تأليفات:
الانتصار، الخلاف، المسائل الطرابلسية، تنزيه الانبياء والائمة، تفسير سوره حمد، تفسير سوره هل أتى الشافى الامامة، غررالفوائد و دررالقلائد، ديوان شعر[۱] و...
معرفى اجمالى كتاب:
اين كتاب فقهى در فروع و مخصوص شيعه اماميه است. مؤلف آن را براى وزير عميدالدين نوشت زيرا علماى عامه بر شيعه خرده مى گرفتند كه اين فروع مخالف اجماع است. سيد مرتضى در اين كتاب ثابت كرده است كه اين مسائل نه تنها مخالف ديدگاه‌هاى فقهاى مذاهب ديگر نيست بلكه حجت قاطع از كتاب و سنت بر آن قائم است.[۲]
اين كتاب از كتاب طهارت شروع مى شود و به كتاب فرائض و مواريث و وصايا خاتمه مى يابد.
وضعيت نشر:
اين كتاب به همت انتشارات «مؤسسة نشر الاسلامى» در سال 1415 ق چاپ و منتشر شده است.
پانویس
