الگو:مقاله پیشنهادی: تفاوت بین نسخه‌ها
(اجتهاد) |
|||
| سطر ۴: | سطر ۴: | ||
|- | |- | ||
|style="text-align:center"| | |style="text-align:center"| | ||
| − | == | + | ==اجتهاد== |
|- | |- | ||
|style="text-align:right"| | |style="text-align:right"| | ||
| − | + | اجتهاد در اصطلاح [[فقه]] [[شیعه]] عبارت است از: به کاربردن تلاش و کوشش خويش در راه به دست آوردن احکام شرعي از [[منابع فقه اسلامی]] که عبارتند از [[قرآن]]، [[سنت]]، [[عقل]] و [[اجماع]]. | |
| − | + | ==«اجتهاد» در لغت و اصطلاح== | |
| − | + | واژه '''«اجتهاد»''' در لغت به معنی نهایت تلاش و کوشش در انجام هر کاری است. بیشترین استعمال این کلمه در علم [[فقه]] و [[اصول]] می باشد. «اجتهاد» در اصطلاح فقها و اصوليين به معنای «تمام توان خود را در راه بدست آوردن حكم شرعى مبذول داشتن» است. | |
| − | |||
| − | + | سید ابوالحسن اصفهانی در معنی اجتهاد می گوید : اجتهاد به کاربردن تلاش و کوشش خويش در راه به دست آوردن احکام شرعي از راه ها و منابعي که نزد فقيهان اسلام، معمول و متعارف است.<ref> سيدابوالحسن اصفهانى، منتهى الوصول ، مقرر شيخ محمدتقى آملى ، 334 </ref> | |
| + | |||
| + | و شهيد مطهري (ره) در اين باره مي گويد: اجتهاد به معناي صحيح و منطقي، به کار بردن تدبر و تعقل در فهم ادله شرعي است؛ يعني اهليت و تخصص فني.<ref> اجتهاد، [http://wikifeqh.ir/%D8%A7%D8%AC%D8%AA%D9%87%D8%A7%D8%AF ویکی فقه]، بازیابی 16 مهر 1393 </ref> | ||
| + | |||
| + | ==منابع اجتهاددر فقه شیعه== | ||
| + | |||
| + | منابع اجتهاد در بین فقهای شیعه عبارتند از : قرآن، سنت، عقل و اجماع | ||
| + | |||
| + | [[اجتهاد|...ادامه]] | ||
|} | |} | ||
نسخهٔ ۳۰ ژوئیهٔ ۲۰۱۵، ساعت ۰۸:۲۰
| پیشنهاد: |
اجتهاد |
|
اجتهاد در اصطلاح فقه شیعه عبارت است از: به کاربردن تلاش و کوشش خويش در راه به دست آوردن احکام شرعي از منابع فقه اسلامی که عبارتند از قرآن، سنت، عقل و اجماع. «اجتهاد» در لغت و اصطلاحواژه «اجتهاد» در لغت به معنی نهایت تلاش و کوشش در انجام هر کاری است. بیشترین استعمال این کلمه در علم فقه و اصول می باشد. «اجتهاد» در اصطلاح فقها و اصوليين به معنای «تمام توان خود را در راه بدست آوردن حكم شرعى مبذول داشتن» است. سید ابوالحسن اصفهانی در معنی اجتهاد می گوید : اجتهاد به کاربردن تلاش و کوشش خويش در راه به دست آوردن احکام شرعي از راه ها و منابعي که نزد فقيهان اسلام، معمول و متعارف است.[۱] و شهيد مطهري (ره) در اين باره مي گويد: اجتهاد به معناي صحيح و منطقي، به کار بردن تدبر و تعقل در فهم ادله شرعي است؛ يعني اهليت و تخصص فني.[۲] منابع اجتهاددر فقه شیعهمنابع اجتهاد در بین فقهای شیعه عبارتند از : قرآن، سنت، عقل و اجماع |
