فقیه: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | فقیه به معنای دارنده ملکه استنباط احکام شرعی از منابع معتبر می‌باشد. | |
«فَقيه» از ریشه «[[فقه]]» و جمع آن «فقهاء» است، و به معنی دانشمند، دانشمند دينى، عالم به [[احكام]] [[دین اسلام]] از روى دليل می باشد. | «فَقيه» از ریشه «[[فقه]]» و جمع آن «فقهاء» است، و به معنی دانشمند، دانشمند دينى، عالم به [[احكام]] [[دین اسلام]] از روى دليل می باشد. | ||
| + | ==فقیه در اصطلاح حدیث== | ||
| + | مراد از «فقيه» در روایات، بصير در امر دين است. | ||
| + | |||
در [[حديث]] [[پیامبر|حضرت رسول]] (صلی الله علیه و آله) آمده: «من حفظ على امتى اربعين حديثاً بعثه الله «فقيهاً» عالماً».(هر كس چهل حديث بر امت من حفظ كند خداوند او را فقيه و عالم محشور كند).<ref> خصال، صفحه 541؛ ثواب الاعمال، صفحه 162. </ref> | در [[حديث]] [[پیامبر|حضرت رسول]] (صلی الله علیه و آله) آمده: «من حفظ على امتى اربعين حديثاً بعثه الله «فقيهاً» عالماً».(هر كس چهل حديث بر امت من حفظ كند خداوند او را فقيه و عالم محشور كند).<ref> خصال، صفحه 541؛ ثواب الاعمال، صفحه 162. </ref> | ||
| − | + | «فقه» و بصيرت دينى، گاه به موهبت پروردگار حاصل شود، مانند این دعاى پيغمبر (صلی الله علیه و آله) در باره [[امام على]] (علیه السلام)، هنگامى كه وى را به [[یمن]] اعزام داشت و فرمود: «اللهم فقّههُ فى الدين» (خدایا او را در دین فقیه و دانا گردان). | |
| − | |||
| − | |||
و گاه به كسب و تحصيل بدست آيد، چنان [[اميرالمؤمنين]] (علیه السلام) به فرزندش [[امام حسن]] (علیه السلام) فرمود: «و تفقَّه يا بنیّ فى الدين».<ref> مجمع البحرين. </ref> | و گاه به كسب و تحصيل بدست آيد، چنان [[اميرالمؤمنين]] (علیه السلام) به فرزندش [[امام حسن]] (علیه السلام) فرمود: «و تفقَّه يا بنیّ فى الدين».<ref> مجمع البحرين. </ref> | ||
| + | ==فقهای پیشین== | ||
| + | |||
| + | بزرگان متفقند كه فقيه ترين پيشينيان شش تن بودند كه آنها از اصحاب [[امام باقر]] (علیه السلام) و [[امام صادق]] (علیه السلام) مى باشند و آنها عبارتند از: [[زرارة بن اعين]] و [[معروف بن خرّبوذ]] مكى و [[ابوبصير اسدى]] و [[فضيل بن يسار]] و [[محمد بن مسلم]] و [[بريد معاویه عجلى]].<ref> (بحار: 46/345.</ref> | ||
| − | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| سطر ۱۹: | سطر ۲۲: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
سيد مصطفى حسينى دشتی، فرهنگ «معارف و معاريف» | سيد مصطفى حسينى دشتی، فرهنگ «معارف و معاريف» | ||
| + | |||
| + | فقیه، [http://wikifeqh.ir/%D9%81%D9%82%DB%8C%D9%87 ویکی فقه] | ||
[[رده:عالمان]] | [[رده:عالمان]] | ||
[[رده:فقیهان]] | [[رده:فقیهان]] | ||
[[رده:فقه]] | [[رده:فقه]] | ||
نسخهٔ ۸ اکتبر ۲۰۱۴، ساعت ۱۱:۰۲
فقیه به معنای دارنده ملکه استنباط احکام شرعی از منابع معتبر می‌باشد.
«فَقيه» از ریشه «فقه» و جمع آن «فقهاء» است، و به معنی دانشمند، دانشمند دينى، عالم به احكام دین اسلام از روى دليل می باشد.
فقیه در اصطلاح حدیث
مراد از «فقيه» در روایات، بصير در امر دين است.
در حديث حضرت رسول (صلی الله علیه و آله) آمده: «من حفظ على امتى اربعين حديثاً بعثه الله «فقيهاً» عالماً».(هر كس چهل حديث بر امت من حفظ كند خداوند او را فقيه و عالم محشور كند).[۱]
«فقه» و بصيرت دينى، گاه به موهبت پروردگار حاصل شود، مانند این دعاى پيغمبر (صلی الله علیه و آله) در باره امام على (علیه السلام)، هنگامى كه وى را به یمن اعزام داشت و فرمود: «اللهم فقّههُ فى الدين» (خدایا او را در دین فقیه و دانا گردان).
و گاه به كسب و تحصيل بدست آيد، چنان اميرالمؤمنين (علیه السلام) به فرزندش امام حسن (علیه السلام) فرمود: «و تفقَّه يا بنیّ فى الدين».[۲]
فقهای پیشین
بزرگان متفقند كه فقيه ترين پيشينيان شش تن بودند كه آنها از اصحاب امام باقر (علیه السلام) و امام صادق (علیه السلام) مى باشند و آنها عبارتند از: زرارة بن اعين و معروف بن خرّبوذ مكى و ابوبصير اسدى و فضيل بن يسار و محمد بن مسلم و بريد معاویه عجلى.[۳]
پانویس
منابع
سيد مصطفى حسينى دشتی، فرهنگ «معارف و معاريف»
فقیه، ویکی فقه
