آیات محکم: تفاوت بین نسخهها
جز |
|||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
− | |||
آیات داراى مدلولی روشن و استوار را آیات محکم گویند. در مقابل، [[آیات متشابه]] قرار دارد. | آیات داراى مدلولی روشن و استوار را آیات محکم گویند. در مقابل، [[آیات متشابه]] قرار دارد. | ||
− | == معنای محکم == | + | ==معنای محکم== |
− | " محکم " برگرفته از " حکمت الدابة " به معناى " منعت " (منع شدن) است | + | "محکم" برگرفته از "حکمت الدابة" به معناى "منعت" (منع شدن) است و "حُکم" عبارت از جداسازى دو چیز است و معناى دیگر محکم "متقن" (استوار) است. |
− | و " حُکم " عبارت از جداسازى دو چیز است | ||
− | == معنای آیات محکم == | + | ==معنای آیات محکم== |
− | " آیات محکم " آیاتى هستند که لفظاً(از لحاظ لفظی) و معناً(از لحاظ معنایی) استوار و صریح اند و از چند پهلویى به دوراند؛ یعنى مراد و مقصود از ظاهر آیات براى شنونده روشن است. | + | "آیات محکم" آیاتى هستند که لفظاً(از لحاظ لفظی) و معناً(از لحاظ معنایی) استوار و صریح اند و از چند پهلویى به دوراند؛ یعنى مراد و مقصود از ظاهر آیات براى شنونده روشن است. |
− | == اسامی دیگر آیات محکم == | + | ==اسامی دیگر آیات محکم== |
آیات محکم به نام های آیات محکمات، آیات واضحة المعنی، ام الکتاب (محکمات )، امهات الکتاب، امهات قرآن، محکمات قرآن نیز هم مشهور است. | آیات محکم به نام های آیات محکمات، آیات واضحة المعنی، ام الکتاب (محکمات )، امهات الکتاب، امهات قرآن، محکمات قرآن نیز هم مشهور است. | ||
− | == دلیل بر وجود آیات محکم == | + | ==دلیل بر وجود آیات محکم== |
− | به تصریح خود قرآن کریم که فرمود: | + | به تصریح خود قرآن کریم که فرمود: {{متن قرآن|«هو الذى أنزل علیک الکتاب منه آیات محکمات هن أم الکتاب»}}؛ او کسى است که این کتاب را بر تو نازل کرد که بخشى از آن آیات محکم اند که آنها اساس کتاب هستند. ([[سوره آل عمران]]، آیه ۷) بخشى از آیات قرآن کریم محکم است. |
− | == مصداق آیات محکم == | + | ==مصداق آیات محکم== |
براى نمونه مى توان به آیات زیر اشاره کرد: | براى نمونه مى توان به آیات زیر اشاره کرد: | ||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | == مقدار آیات محکم == | + | * {{متن قرآن|«لا اله الا الله»}}. ([[سوره محمد]] صلی الله علیه و آله، آیه ۱۹) |
+ | * {{متن قرآن|«اوفو الکیل والمیزان بالقسط»}}. ([[سوره انعام]]، آیه ۱۵۲) | ||
+ | * {{متن قرآن|«ولا تقربوا الزنا»}}. ([[سوره اسراء]]، آیه ۳۲) | ||
+ | * {{متن قرآن|«ولا تقربوا مال الیتیم»}}. ([[سوره انعام]]، آیه ۱۵۲) | ||
+ | * {{متن قرآن|«قل هو الله احد»}}. ([[سوره توحید]]، آیه ۱) | ||
+ | |||
+ | ==مقدار آیات محکم== | ||
به گفته بعضى از محققان حدود ۲۰۰ آیه قرآن از متشابهات است و بقیه جزء محکمات قرآن محسوب مى شود. | به گفته بعضى از محققان حدود ۲۰۰ آیه قرآن از متشابهات است و بقیه جزء محکمات قرآن محسوب مى شود. | ||
− | == منابع == | + | ==منابع== |
− | [http://wiki.islamicdoc.org/wiki/index.php/%D8%A2%DB%8C%D8%A7%D8%AA_%D9%85%D8%AD%DA%A9%D9%85 آیات محکم، ویکی علوم اسلامی] | + | * [http://wiki.islamicdoc.org/wiki/index.php/%D8%A2%DB%8C%D8%A7%D8%AA_%D9%85%D8%AD%DA%A9%D9%85 آیات محکم، ویکی علوم اسلامی]. |
+ | |||
[[رده:علوم قرآنی]] | [[رده:علوم قرآنی]] |
نسخهٔ ۸ فوریهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۰۸:۳۹
آیات داراى مدلولی روشن و استوار را آیات محکم گویند. در مقابل، آیات متشابه قرار دارد.
محتویات
معنای محکم
"محکم" برگرفته از "حکمت الدابة" به معناى "منعت" (منع شدن) است و "حُکم" عبارت از جداسازى دو چیز است و معناى دیگر محکم "متقن" (استوار) است.
معنای آیات محکم
"آیات محکم" آیاتى هستند که لفظاً(از لحاظ لفظی) و معناً(از لحاظ معنایی) استوار و صریح اند و از چند پهلویى به دوراند؛ یعنى مراد و مقصود از ظاهر آیات براى شنونده روشن است.
اسامی دیگر آیات محکم
آیات محکم به نام های آیات محکمات، آیات واضحة المعنی، ام الکتاب (محکمات )، امهات الکتاب، امهات قرآن، محکمات قرآن نیز هم مشهور است.
دلیل بر وجود آیات محکم
به تصریح خود قرآن کریم که فرمود: «هو الذى أنزل علیک الکتاب منه آیات محکمات هن أم الکتاب»؛ او کسى است که این کتاب را بر تو نازل کرد که بخشى از آن آیات محکم اند که آنها اساس کتاب هستند. (سوره آل عمران، آیه ۷) بخشى از آیات قرآن کریم محکم است.
مصداق آیات محکم
براى نمونه مى توان به آیات زیر اشاره کرد:
- «لا اله الا الله». (سوره محمد صلی الله علیه و آله، آیه ۱۹)
- «اوفو الکیل والمیزان بالقسط». (سوره انعام، آیه ۱۵۲)
- «ولا تقربوا الزنا». (سوره اسراء، آیه ۳۲)
- «ولا تقربوا مال الیتیم». (سوره انعام، آیه ۱۵۲)
- «قل هو الله احد». (سوره توحید، آیه ۱)
مقدار آیات محکم
به گفته بعضى از محققان حدود ۲۰۰ آیه قرآن از متشابهات است و بقیه جزء محکمات قرآن محسوب مى شود.