فقیه: تفاوت بین نسخه‌ها
Saeed zamani (بحث | مشارکتها) (رده ها) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | {{ | + | {{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ معارف و معاریف]]}} |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
«فَقيه» از ریشه «[[فقه]]» و جمع آن «فقهاء» است، و به معنی دانشمند، دانشمند دينى، عالم به [[احكام]] [[دین اسلام]] از روى دليل می باشد. | «فَقيه» از ریشه «[[فقه]]» و جمع آن «فقهاء» است، و به معنی دانشمند، دانشمند دينى، عالم به [[احكام]] [[دین اسلام]] از روى دليل می باشد. | ||
| سطر ۲۲: | سطر ۱۶: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references/> | <references/> | ||
| + | |||
| + | == منابع == | ||
| + | سيد مصطفى حسينى دشتی، فرهنگ «معارف و معاريف» | ||
[[رده:عالمان]] | [[رده:عالمان]] | ||
[[رده:فقیهان]] | [[رده:فقیهان]] | ||
[[رده:فقه]] | [[رده:فقه]] | ||
نسخهٔ ۳۰ دسامبر ۲۰۱۳، ساعت ۱۱:۰۱
«فَقيه» از ریشه «فقه» و جمع آن «فقهاء» است، و به معنی دانشمند، دانشمند دينى، عالم به احكام دین اسلام از روى دليل می باشد.
در حديث حضرت رسول (صلی الله علیه و آله) آمده: «من حفظ على امتى اربعين حديثاً بعثه الله «فقيهاً» عالماً».(هر كس چهل حديث بر امت من حفظ كند خداوند او را فقيه و عالم محشور كند).[۱]
مراد از «فقيه» در اين حديث و به طور كلى در اصطلاح حديث، بصير در امر دين است.
«فقه» و بصيرت دينى، گاه به موهبت پروردگار حاصل شود، مانند این دعاى پيغمبر (صلی الله علیه و آله) در باره امام على (علیه السلام)، هنگامى كه وى را به یمن اعزام داشت و فرمود: «اللهم فقّههُ فى الدين» (خدایا او را در دین فقیه و دانا گردان).
و گاه به كسب و تحصيل بدست آيد، چنان اميرالمؤمنين (علیه السلام) به فرزندش امام حسن (علیه السلام) فرمود: «و تفقَّه يا بنیّ فى الدين».[۲]
بزرگان متفقند كه فقيه ترين پيشينيان شش تن بودند كه آنها از اصحاب امام باقر (علیه السلام) و امام صادق (علیه السلام) مى باشند و آنها عبارتند از: زرارة بن اعين و معروف بن خرّبوذ مكى و ابوبصير اسدى و فضيل بن يسار و محمد بن مسلم و بريد معاویه عجلى.[۳]
پانویس
منابع
سيد مصطفى حسينى دشتی، فرهنگ «معارف و معاريف»
