مجدالدین ابن اثیر

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

محتوای فعلی مقاله یکی از پایگاه های معتبر متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

ابن الاثیر، لقب عزیز الدین ابو الحسن علی بن محمد بن محمد است.

معرفی اجمالی

او مورخ ادیب و محدث اهل تسنن می‌باشد. نام اصلی او "ابوالحسن علی بن ابی الکرم محمد" که در جمادی الاول سال (۵۵۵ هجری) قمری متولد شد. لقب او "عزالدین" و مشهور به ابن اثیر جزری است. اوائل کودکی را با آموزش قرآن شروع کرد و در جوانی در شهرهای موصل، شام و بغداد، نزد اساتیدی چون ابن ریان، ابوحفص عمر بن طبرزد بغدادی و دیگر اساتید دانش آموخت. او اساتید خود را در کتاب «الکامل» معرفی کرده است.

وصف ابن اثیر از زبان دیگران

"یاقوت حموی" یکی از شخصیت‌های بزرگ اهل تسنن برای او ارزش والایی قائل بود و قبل از مرگش، طبق وصیتی، کتاب‌های خود را به "ابن اثیر" واگذار کرد تا او آنها را به کتابخانه مورد نظرش برساند و تحویل دهد. البته ابن اثیر این تعهد را پذیرفت ولی به آن عمل نکرد. ابن خلکان هم یکی دیگر از بزرگان اهل تسنن هم بسیار او را ستوده و بعد از ملاقاتی که در سال ۶۲۶ هجری قمری با او در حلب داشت، گفت: ابن اثیر حافظ حدیث بود، تاریخ را ازبر داشت و انساب عرب را به خوبی می دانست و به اخبار عرب واقف بود. ابن اثیر مورد احترام نویسندگان زیادی بود که از آثار او بهره‌های زیادی بردند. مثلا ابن جوزی از او به عنوان استاد یاد کرده همین طور "ابن کثیر و ابن حنبلی".

علم مورد علاقه ابن اثیر

آثاری که از او به جای مانده عموما درباره تاریخ است. خودش در مقدمه کتاب «الکامل» میگوید: من همیشه تمایلی به خواندن کتاب‌های تاریخی و دانستن تجارب گذشتگان داشتم.

وفات ابن اثیر

سرانجام در سال ۶۳۲ هجری قمری یا ۶۳۰ در موصل از دنیا رفت.

تألیفات ابن اثیر

۱- اسدالغابه فی معرفة الصحابه. ۲- الکامل فی التاریخ. ۳- اللباب فی تهذیب الانساب. ۴- التاریخ الباهر فی الدولة اتابکیه.

منابع

• در دسترس درویکی فقه بازیابی: 15 آبان 1392.