بنی قنطورا

قنطورا نام کنیزی از حضرت ابراهیم خلیل علیه السلام بوده که نژاد ترک و چین از آن کنیز می باشند. این واژه در اخبار ملاحم اخبار مشتمل بر پیشگویی از حوادث خونین و وحشت زا در آخرالزمان آمده است.

در آنجا ذکر شده که بنی قنطوره به عراق و به روایتی در بصره فرود می آیند و مردم عراق را از کشورشان بیرون می کنند. برخی از اهالی به آنها می پیوندند و برخی با آنان نبرد می کنند و سرانجام بر آنها پیروز می گردند. کشته های آنان که با بنی قنطوره بجنگند شهید هستند. بر طبق آنچه که در کتاب های لغت آمده اس، بنوقنطوره عبارت از ترک ها هستند.

برخی گفته اند که منظور، سودانی ها هستند و برخی دیگر آنها را مردم اندلس می دانند ولی صحیح آن است که قنطوره، همان کنیز حضرت ابراهیم علیه السلام است. در حدیث قنطوره آمده است: «نزدیک است که سلطنت عرب بدست بنی قنطوره برچیده شود. بنی قنطوره قومی هستند با صورت های پهن، بینی های فرو رفته و دیدگان کوچک، صورت های شان چون سپرهای آهنین است. کفش هیا مویی به پا دارند و در محلی در نزدیکی سرزمین عرب که از زمین های عربی است فورد می آیند که به آنجا وادی لون گفته می شود.

در حدیثی تصریح شده که بنی قنطوره از مشرق زمین می آیند: بنی قنطوره مسلمانان را دنبال می کنند و اسب های خود را به نخل های خوخا در نزدیکی مسجد کوفه می بندند و از آبشخورهای فرات می نوشند. بنوقنطوره که از خراسان و سجستان می آیند، مردم عراق را به شدت فراری می دهند. آنها شریرانی هستند که مرحمت از دلهای شان گرفته شده است، در میان حیره و کوفه به هر کس برسند، می کشند و اسیر می گیرند.

منابع

• معارف و معاریف، ج3، ص277.
• بحارالانوار، ج18، ص113.
• روزگار رهایی، ج2، ص959.
• روزگار رهایی، ج2، ص961.