بنی قنطورا

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو

علامه مجلسی در بحارالانوار می نویسد: گفته شده که «قنطورا» نام کنیزی از حضرت ابراهیم علیه السلام بوده و فرزندانی به دنیا آورد که ترک‌ها و چینی‌ها از نسل او هستند. صاحب کتاب انوار المشارق می گوید: ریشه ترک زبانان به فرزندان قنطورا بر می گردد که او کنیز ابراهیم (ع) بود و فرزندانی به دنیا آورد که ترک ها نیز از جمله آنها هستند.

واژه «بنی قنطورا» در اخبار ملاحم مشتمل بر پیشگویی از حوادث خونین و وحشت زا در آخرالزمان آمده است و گفته شده که آنان برخی از کشورهای اسلامی را مورد هجوم قرار می‌دهند.

در برخی کتب ملاحم ذکر شده که «بنی قنطورا» به عراق - و به روایتی در بصره - فرود می آیند و مردم عراق را از کشورشان بیرون می کنند. برخی از اهالی به آنها می پیوندند و برخی با آنان نبرد می کنند و سرانجام بر آنها پیروز می گردند.

نعیم از پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) روایت کرده که فرمود: بنی قنطورا در زمینی که آن را بصره می گویند می آیند و وارد نهری می شوند که آن را دجله می گویند و دارای نخل است مردم بصره سه فرقه خواهند شد: فرقه ای ملحق به اصل خود شده هلاک می شوند و فرقه ای بر علیه خود شروع کرده کافر خواهند شد و فرقه ای هم اهل و عیال خود را پشت سر قرار داده با بنی قنطورا می جنگند و خدا آنها را فاتح می کند و کشته های آنان که با بنی قنطورا بجنگند شهید هستند.

در حدیثی از رسول خدا آمده است: «نزدیک است که سلطنت عرب بدست بنی قنطورا برچیده شود. بنی قنطورا قومی هستند با صورت های پهن، بینی های فرو رفته و دیدگان کوچک، صورت هایشان چون سپرهای آهنین است. با کفشهای مویین در محلی در نزدیکی سرزمین عرب که از زمین های عربی است فرود می آیند که به آنجا وادی لون گفته می شود.»

در حدیث دیگری تصریح شده که بنی قنطورا از مشرق زمین می آیند: «بنی قنطورا مسلمانان را دنبال می کنند و اسب های خود را به نخل های خوخا در نزدیکی مسجد کوفه می بندند و از آبشخورهای فرات می نوشند. بنو قنطورا که از خراسان و سجستان می آیند، مردم عراق را به شدت فراری می دهند. آنها شریرانی هستند که مرحمت از دلهایشان گرفته شده است، در میان حیره و کوفه به هر کس برسند، می کشند و اسیر می گیرند.»

منابع

  • معارف و معاریف، ج۳، ص۲۷۷.
  • بحارالانوار، ج۱۸، ص۱۱۳.
  • روزگار رهایی، ج۲، ص۹۵۹.
  • فرهنگنامه آخرالزمان، عباس حیدرزاده.
  • پایگاه اسلام کوئست.