عبدالله بن جعفر طیار: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(تعیین رده)
سطر ۱: سطر ۱:
{{مدخل دائره المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}}
+
{{مدخل دائرة المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}}
  
 
همسر زينب كبرى و داماد على علیه السلام و پسر جعفر طيار. وى، نخستين نوزاد مسلمان در [[حبشه]] بود. در ايامى كه پدرش جعفر بن ابى طالب به حبشه هجرت كرده بود، در آن كشور به دنيا آمد. مادرش‌ «اسماء بنت عميس‌» بود. اسماء، پس از شهادت جعفر طيار در جنگ ‌موته، به همسرى ابوبكر سپس على بن ابى طالب درآمد. عبدالله بن جعفر، مورد عنايت‌ خاص پيامبر اكرم بود، به ويژه كه پدرش سردار بزرگ شهيد جبهه [[اسلام]] به شمار مى‌آمد.
 
همسر زينب كبرى و داماد على علیه السلام و پسر جعفر طيار. وى، نخستين نوزاد مسلمان در [[حبشه]] بود. در ايامى كه پدرش جعفر بن ابى طالب به حبشه هجرت كرده بود، در آن كشور به دنيا آمد. مادرش‌ «اسماء بنت عميس‌» بود. اسماء، پس از شهادت جعفر طيار در جنگ ‌موته، به همسرى ابوبكر سپس على بن ابى طالب درآمد. عبدالله بن جعفر، مورد عنايت‌ خاص پيامبر اكرم بود، به ويژه كه پدرش سردار بزرگ شهيد جبهه [[اسلام]] به شمار مى‌آمد.
سطر ۱۶: سطر ۱۶:
 
==منابع==
 
==منابع==
 
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
 
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
 +
 +
[[رده:وابستگان امام علی علیه السلام]]
 +
[[رده:اصحاب اهل البیت علیهم السلام]]

نسخهٔ ‏۲۴ ژانویهٔ ۲۰۱۳، ساعت ۰۶:۱۸

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


همسر زينب كبرى و داماد على علیه السلام و پسر جعفر طيار. وى، نخستين نوزاد مسلمان در حبشه بود. در ايامى كه پدرش جعفر بن ابى طالب به حبشه هجرت كرده بود، در آن كشور به دنيا آمد. مادرش‌ «اسماء بنت عميس‌» بود. اسماء، پس از شهادت جعفر طيار در جنگ ‌موته، به همسرى ابوبكر سپس على بن ابى طالب درآمد. عبدالله بن جعفر، مورد عنايت‌ خاص پيامبر اكرم بود، به ويژه كه پدرش سردار بزرگ شهيد جبهه اسلام به شمار مى‌آمد.

همچنين مورد علاقه امیرالمومنین بود و ارادتى شايان به امام حسن و امام حسين‌ علیه السلام داشت. مردى سخاوتمند و اهل جود و بخشش بود.[۱]

عبدالله جعفر، از جمله كسانى بود كه به سیدالشهدا نامه نوشت و از او خواست كه از سفر به عراق منصرف شود. گرچه خود در كربلا حضور نداشت، اما دو پسرش عون و محمد را همراه مادرشان حضرت زينب‌ سلام الله علیها به كربلا فرستاد و اين دو فرزند، در ركاب ‌سالار شهيدان روز عاشورا به شهادت رسيدند.

او از اين كه نتوانسته بود در واقعه كربلا شركت كند تاسف مى‌خورد. پس از حادثه عاشورا و شهادت حسين بن على‌ علیه السلام وى در مدينه به سوگ نشست و مردم براى تسليت گويى نزد او مى‌آمدند.[۲]

وى در سن‌ 90 سالگى، در سال 80 هجرى در مدينه درگذشت و در بقيع به خاك سپرده شد.[۳] برخى ‌هم درگذشت او را در شام و قبر وى را در «باب الصغير» دمشق، كنار قبر بلال مى‌دانند.[۴]

پانویس

  1. معارف و معاريف، ج 4، ص 1508.
  2. همان.
  3. درباره او از جمله ر.ك: «شام، سرزمين خاطره‌ها»، مهدى پيشوايى، ص 77، تنقيح المقال، مامقانى، ج 2، ص 173.
  4. بحارالانوار، ج 45، ص 54.

منابع

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.