آیه ۱۸ علق: تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (صفحهای جدید حاوی '=== متن آیه === {{قرآن در قاب|سَنَدْعُ الزَّبَانِیَةَ |سوره=96|آیه=18}} === ترجمه === ما ...' ایجاد کرد) |
|||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
− | + | ==متن آیه== | |
− | {{قرآن در قاب| | + | {{قرآن در قاب|«سَنَدْعُ الزَّبَانِیَةَ».|سوره=96|آیه=18}} |
− | + | ==ترجمه== | |
− | ما نیز کارگزاران دوزخ را | + | ما نیز کارگزاران دوزخ را فرامی خوانیم. |
− | === شأن نزول آیات 15 تا 18 | + | ==نزول== |
+ | |||
+ | '''شأن نزول آیات 15 تا 18:''' | ||
«[[شیخ طوسى]]» این آیات نیز درباره ابوجهل نازل گردیده است.<ref> در صحیح ترمذى و دیگران از علماء عامه از ابن عباس نقل شده که پیامبر [[نماز]] میخواند. ابوجهل به وى گفت: آیا من تو را از خواندن نماز نهى نکرده ام؟ رسول خدا صلی الله علیه و آله بر او بانگ زد. ابوجهل گفت: تو خود میدانى که همراهان من از کسان تو زیادترند.</ref> | «[[شیخ طوسى]]» این آیات نیز درباره ابوجهل نازل گردیده است.<ref> در صحیح ترمذى و دیگران از علماء عامه از ابن عباس نقل شده که پیامبر [[نماز]] میخواند. ابوجهل به وى گفت: آیا من تو را از خواندن نماز نهى نکرده ام؟ رسول خدا صلی الله علیه و آله بر او بانگ زد. ابوجهل گفت: تو خود میدانى که همراهان من از کسان تو زیادترند.</ref> | ||
− | ==پانویس == | + | ==پانویس== |
− | <references /> | + | <references/> |
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
+ | ==منابع== | ||
* قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی. | * قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی. | ||
+ | * محمدباقر محقق، [[نمونه بینات در شأن نزول آیات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 870. | ||
− | + | ==پیوندها== | |
− | + | * [[سوره علق]] | |
− | + | * [[سوره علق/متن و ترجمه سوره]] | |
− | |||
− | |||
− | |||
− | *[[سوره علق ]] | ||
− | |||
− | *[[سوره علق /متن و ترجمه سوره | ||
− | |||
− | |||
+ | [[رده:آیات سوره علق]] | ||
[[رده:آیات دارای شان نزول]] | [[رده:آیات دارای شان نزول]] |
نسخهٔ ۵ دسامبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۰:۰۰
متن آیه
ترجمه
ما نیز کارگزاران دوزخ را فرامی خوانیم.
نزول
شأن نزول آیات 15 تا 18:
«شیخ طوسى» این آیات نیز درباره ابوجهل نازل گردیده است.[۱]
پانویس
منابع
- قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی.
- محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 870.