آیه ۲ ص: تفاوت بین نسخهها
جز (صفحهای جدید حاوی '=== متن آیه === {{قرآن در قاب|بَلِ الَّذِینَ كَفَرُوا فِی عِزَّةٍ وَشِقَاقٍ |سوره=38...' ایجاد کرد) |
|||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
− | + | ==متن آیه== | |
− | {{قرآن در قاب| | + | {{قرآن در قاب|«بَلِ الَّذِینَ كَفَرُوا فِی عِزَّةٍ وَشِقَاقٍ».|سوره=38|آیه=2}} |
− | + | ==ترجمه== | |
− | + | که کافران همچنان در سرکشی و خلافند. | |
− | === شأن نزول آیات 1 تا 8 | + | ==نزول== |
+ | |||
+ | '''شأن نزول آیات 1 تا 8:''' | ||
محمد بن یعقوب کلینى بعد از چهار واسطه از جابر و او از [[امام باقر]] علیهالسلام نقل نماید که فرمود: ابوجهل با افرادى از قریش نزد [[ابوطالب]] آمدند و گفتند: برادرزاده ات ما و خدایان ما را آزار میرساند. | محمد بن یعقوب کلینى بعد از چهار واسطه از جابر و او از [[امام باقر]] علیهالسلام نقل نماید که فرمود: ابوجهل با افرادى از قریش نزد [[ابوطالب]] آمدند و گفتند: برادرزاده ات ما و خدایان ما را آزار میرساند. | ||
سطر ۲۱: | سطر ۲۳: | ||
قریش گفتند: عجیب است که ما تمام خدایان ما را به یک خدا تبدیل نمائیم سپس این آیات نازل گردید.<ref> مسند احمد و صحیح نسائى و صحیح ترمذى و حاکم صاحب المستدرک.</ref> | قریش گفتند: عجیب است که ما تمام خدایان ما را به یک خدا تبدیل نمائیم سپس این آیات نازل گردید.<ref> مسند احمد و صحیح نسائى و صحیح ترمذى و حاکم صاحب المستدرک.</ref> | ||
− | ==پانویس == | + | ==پانویس== |
− | <references /> | + | <references/> |
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
+ | ==منابع== | ||
* قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی. | * قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی. | ||
+ | * محمدباقر محقق، [[نمونه بینات در شأن نزول آیات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 669. | ||
− | + | ==پیوندها== | |
− | + | * [[سوره ص]] | |
− | + | * [[سوره ص/متن و ترجمه سوره]] | |
− | |||
− | *[[سوره ص ]] | ||
− | |||
− | *[[سوره ص /متن و ترجمه سوره | ||
− | |||
− | |||
+ | [[رده:آیات سوره ص]] | ||
[[رده:آیات دارای شان نزول]] | [[رده:آیات دارای شان نزول]] |
نسخهٔ ۲ دسامبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۱:۰۷
متن آیه
ترجمه
که کافران همچنان در سرکشی و خلافند.
نزول
شأن نزول آیات 1 تا 8:
محمد بن یعقوب کلینى بعد از چهار واسطه از جابر و او از امام باقر علیهالسلام نقل نماید که فرمود: ابوجهل با افرادى از قریش نزد ابوطالب آمدند و گفتند: برادرزاده ات ما و خدایان ما را آزار میرساند.
به او بگو که از خدایان ما دست بردارد ما نیز از خداى او دست برمیداریم. ابوطالب کس نزد پیامبر فرستاد و او را نزد خود طلبید. پیامبر نزد ابوطالب آمد، دید در نزد او مشرکین گرد آمده اند پس از ورود فرمود: السلام على من اتبع الهدى یعنى سلام و درود بر کسانى که از هدایت حق پیروى کنند سپس نزد ابوطالب نشست.
ابوطالب گفتار ابوجهل را به وى گفت، پیامبر فرمود: من کارى به آنها ندارم جز این که آنان را به کلمه اى که سیادت آنان در ذکر و گفتار آنست دعوت میکنم. ابوجهل گفت: آن کلمه کدام است، فرمود: بگویند لا اله الّا اللّه.
ابوجهل با قریش پس از شنیدن آن انگشتان خود را در گوشهاى خویش فروبردند و گفتند: ما تا به حال چنین کلمه اى نشنیده ایم سپس این آیات نازل شد.[۱]
ابن عباس گوید: ابوطالب مریض بود، قریش نزد او آمدند در حالتى که پیامبر در نزد وى بود قریش از دست محمد نزد ابوطالب زبان به شکایت گشودند. ابوطالب به پیامبر گفت: اى برادرزاده از اینان چه میخواهى؟ پیامبر گفت: اى عمّ، از آنها میخواهم که فقط یک کلمه واحدة را که به آنها سیادت مى بخشد و سبب جزیه گرفتن از عجم میشود بر زبان جارى کنند. گفت: آن یک کلمه چیست؟ گفت: بگویند لا اله الّا اللّه.
قریش گفتند: عجیب است که ما تمام خدایان ما را به یک خدا تبدیل نمائیم سپس این آیات نازل گردید.[۲]
پانویس
منابع
- قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی.
- محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 669.