آیه 111 اسراء: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '=== متن آیه === {{قرآن در قاب|وَقُلِ الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِی لَمْ یَتَّخِذْ وَلَد...' ایجاد کرد) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | ==متن آیه== | |
| + | |||
| + | {{قرآن در قاب|«وَقُلِ الْحَمْدُلِلّهِ الَّذِی لَمْ یَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَم یَكُن لَّهُ شَرِیكٌ فِی الْمُلْكِ وَلَمْ یَكُن لَّهُ وَلِیٌّ مِّنَ الذُّلَّ وَكَبِّرْهُ تَكْبِیرًا».|سوره=17|آیه=111}} | ||
| − | + | ==ترجمه== | |
| − | + | بگو: سپاس خدایی را که فرزندی ندارد و او را شریکی در ملک نیست و به مذلت نیفتد که به یاری محتاج شود پس او را تکبیر گوی، تکبیری شایسته. | |
| − | + | ==نزول== | |
| − | + | «[[شیخ طوسى]]» گوید: القرظى گوید: یهود و نصارى مى گفتند، خداوند از براى خویش فرزند انتخاب کرده است و مشرکین عرب مى گفتند: «لبّیک اللّهمّ لبّیک، لبّیک لاشریک لک الّا شریک هو لک و صائبین و مجوس» مى گفتند: اگر اولیاء و دوستان خدا نبودند هر آینه خداوند به خوارى مى افتاد سپس براى رد عقاید آنان این آیه نازل گردید.<ref> طبرى صاحب جامع البیان نیز این روایت را از محمد بن کعب القرظى روایت نموده است و نظیر یک چنین شأن و نزولى در آیه 28 [[سوره روم]] است.</ref> | |
| − | + | ==پانویس== | |
| − | + | <references/> | |
| − | ==پانویس == | ||
| − | <references /> | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| + | ==منابع== | ||
* قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی. | * قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی. | ||
| + | * محمدباقر محقق، [[نمونه بینات در شأن نزول آیات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 515. | ||
| − | + | ==پیوندها== | |
| − | + | * [[سوره اسراء]] | |
| − | + | * [[سوره اسراء/متن و ترجمه سوره]] | |
| − | |||
| − | *[[سوره اسراء ]] | ||
| − | |||
| − | *[[سوره اسراء /متن و ترجمه سوره | ||
| − | |||
| − | |||
| + | [[رده:آیات سوره اسراء]] | ||
[[رده:آیات دارای شان نزول]] | [[رده:آیات دارای شان نزول]] | ||
نسخهٔ ۲۹ نوامبر ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۲۳
متن آیه
ترجمه
بگو: سپاس خدایی را که فرزندی ندارد و او را شریکی در ملک نیست و به مذلت نیفتد که به یاری محتاج شود پس او را تکبیر گوی، تکبیری شایسته.
نزول
«شیخ طوسى» گوید: القرظى گوید: یهود و نصارى مى گفتند، خداوند از براى خویش فرزند انتخاب کرده است و مشرکین عرب مى گفتند: «لبّیک اللّهمّ لبّیک، لبّیک لاشریک لک الّا شریک هو لک و صائبین و مجوس» مى گفتند: اگر اولیاء و دوستان خدا نبودند هر آینه خداوند به خوارى مى افتاد سپس براى رد عقاید آنان این آیه نازل گردید.[۱]
پانویس
منابع
- قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی.
- محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 515.
پیوندها
