شهدای کربلا از آل عقیل: تفاوت بین نسخهها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
|||
| سطر ۱۳: | سطر ۱۳: | ||
سبعة کلهم لصلب على * قد اصیبوا و تسعة لعقیل<ref>حیاة الامام الحسین، ج ۳، ص ۲۴۹.</ref> | سبعة کلهم لصلب على * قد اصیبوا و تسعة لعقیل<ref>حیاة الامام الحسین، ج ۳، ص ۲۴۹.</ref> | ||
| − | [[روز عاشورا]] نیز که فرزندان عقیل به میدان مىرفتند، امام دعایشان مى کرد و کشندگان آنان را [[لعن]] کرده و آل عقیل را به مقاومت دعوت مى کرد و به [[بهشت]] مژده مى داد: «اللهم اقتل قاتل آل عقیل... صبرا آل عقیل ان موعدکم الجنة».<ref>همان.</ref> | + | [[روز عاشورا]] نیز که فرزندان عقیل به میدان مىرفتند، امام دعایشان مى کرد و کشندگان آنان را [[لعن]] کرده و آل عقیل را به مقاومت دعوت مى کرد و به [[بهشت]] مژده مى داد: {{متن حدیث|«اللهم اقتل قاتل آل عقیل... صبرا آل عقیل ان موعدکم الجنة»}}.<ref>همان.</ref> |
و به خاطر این فداکاری ها بود که پس از عاشورا، [[امام سجاد علیه السلام|امام زین العابدین]]<nowiki/> علیه السلام به خانواده آنان بیشتر عاطفه و لطف نشان مى داد و آنان را بر بقیه برترى مى داد، وقتى از او در این باره مى پرسیدند، مى فرمود: من رفتار و عملکردشان را روز [[عاشورا]] با [[امام حسین علیه السلام|ابا عبدالله]]<nowiki/> علیه السلام به یاد مى آورم و دلم به حالشان رقت و عطوفت مى یابد. | و به خاطر این فداکاری ها بود که پس از عاشورا، [[امام سجاد علیه السلام|امام زین العابدین]]<nowiki/> علیه السلام به خانواده آنان بیشتر عاطفه و لطف نشان مى داد و آنان را بر بقیه برترى مى داد، وقتى از او در این باره مى پرسیدند، مى فرمود: من رفتار و عملکردشان را روز [[عاشورا]] با [[امام حسین علیه السلام|ابا عبدالله]]<nowiki/> علیه السلام به یاد مى آورم و دلم به حالشان رقت و عطوفت مى یابد. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۵:۰۰
جمعى از فرزندان عقیل، چه فرزندان خود او یا نوه هایش از شهداى کربلا و حماسه آفرینان نهضت حسینى بودند که جان خویش را فداى امام کردند. پیش تر نیز مسلم بن عقيل، فداى دین خدا و راه امام حسین علیه السلام شده بود. دو تن از پسران مسلم از شهداى کربلا بودند.
این حماسه آفرینان از نسل ابوطالب که عموزاده خویش، سیدالشهدا علیه السلام را یارى کردند عبارتند از: عبدالله بن مسلم، محمد بن مسلم، جعفر بن عقیل، عبدالرحمان بن عقیل، محمد بن عقیل، عبدالله الاکبر، محمد بن ابى سعید بن عقیل، على بن عقیل و عبدالله بن عقیل.
این نه نفر که برخى از آنها فقیه و عالمانى بزرگ بودند، هر کدام پس از نبردى شورانگیز به شهادت رسیدند.
شاعرى شهداى کربلا از نسل على بن ابى طالب را هفت شهید و از نسل عقیل، نه شهید دانسته و چنین سروده است:
عین جودى بعبرة و عویل * و اندبى ان ندبت آل الرسول
سبعة کلهم لصلب على * قد اصیبوا و تسعة لعقیل[۱]
روز عاشورا نیز که فرزندان عقیل به میدان مىرفتند، امام دعایشان مى کرد و کشندگان آنان را لعن کرده و آل عقیل را به مقاومت دعوت مى کرد و به بهشت مژده مى داد: «اللهم اقتل قاتل آل عقیل... صبرا آل عقیل ان موعدکم الجنة».[۲]
و به خاطر این فداکاری ها بود که پس از عاشورا، امام زین العابدین علیه السلام به خانواده آنان بیشتر عاطفه و لطف نشان مى داد و آنان را بر بقیه برترى مى داد، وقتى از او در این باره مى پرسیدند، مى فرمود: من رفتار و عملکردشان را روز عاشورا با ابا عبدالله علیه السلام به یاد مى آورم و دلم به حالشان رقت و عطوفت مى یابد.
از این رو، امام سجاد علیه السلام با اموالى که مختار پس از خروج، به آن حضرت داد، خانه هایى براى آل عقیل ساخت که حکومت اموى آنها را خراب کرده بود.[۳]
پانویس
منابع
- جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
