احمد حجتی میانجی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(آرشیو عکس و تصویر)
سطر ۱: سطر ۱:
'''آيت الله شيخ احمد حجتى''' (1297 - 1376 ش) در زمره مجتهدان و فاضلانى است كه عمر بابركت خويش را در راه كسب دانش [[فقه]] و تدريس علوم دينى صرف كرد و همزمان با تلاش هاى فكرى، ضمن دورى از جنجال هاى تبليغاتى، به [[تهذيب نفس]] و اعراض از تعلقات دنيوى پرداخت و به موفقيت هاى معنوى و عرفانى رسيد.  
+
'''«آيت الله احمد حجتى میانجی»''' (1297-1376 ش)، فقیه مجتهد و روحانی مجاهد [[شیعه]] معاصر و از شاگردان [[آیت الله بروجردی]] و [[امام خمینی]] است. شيخ احمد حجتى به موازات تلاش علمى و فعاليت تبليغى و پاسدارى از [[شريعت]]، در صحنه سياسى نيز حضورى فعال داشت.  
  
 
{{شناسنامه عالم
 
{{شناسنامه عالم
سطر ۱۳: سطر ۱۳:
 
}}
 
}}
  
==زندگینامه==
+
==تحصيل و استادان==
  
در 10 آبان 1297 در خانه ميرزا محمد حجتى میانه ای پسری به دنیا آمد که نامش را احمد نامیدند. 11 ساله بود که پدرش به رحمت ایزدی پیوست و در قبرستان نوی قم به خاک سپرده شد. بعد از فوت پدر، تحت تكفل برادر بزرگتر خود آيت الله ميرزا ابومحمد حجتى (1368-1280 ش) - مؤسس حوزه علميه ميانه - قرار گرفت، وى ضمن آن كه بر تربيت و پرورش برادر خود نظارت داشت، به عنوان نخستين معلم و استاد او كوشيد تا مقدمات علوم دينى را به احمد نوجوان بياموزد. و به اين ترتيب، نخستین مربى آيت الله حجتى برادرش ميرزا ابومحمد بود.
+
احمد حجتی میانجی فرزند [[میرزا محمد حجتی میانجی|ميرزا محمد حجتى میانجی]] در 10 آبان 1297 ش. به دنیا آمد. 11 ساله بود که پدرش به رحمت ایزدی پیوست. بعد از فوت پدر، تحت تكفل برادر بزرگتر خود ميرزا ابومحمد حجتى (1368-1280 ش) - مؤسس [[حوزه علميه]] ميانه - قرار گرفت. وى به عنوان نخستين معلم و استاد او كوشيد تا مقدمات علوم دينى را به احمد نوجوان بياموزد.
  
==تحصيلات==
+
شیخ احمد حجتى آنگاه از محضر حاج ميرزا مهدى جديدى استفاده كرد و سرانجام تصميم گرفت به شهر مقدس [[قم]] برود. در قم به مدرسه دارالشفا رفت و برخى دروس حوزوى را در خدمت ميرزا سعيد اشراقى آموخت. اما به دليل تنگناهاى مالى و برخى مشكلات ديگر مدتى فراگيرى دانش دينى را رها كرد و به خدمت سربازى رفت. سپس در 23 سالگی به زنجان رفت و در حوزه علميه اين شهر به تحصيل پرداخت.
آيت الله احمد حجتى بخشى از مقدمات علوم دينى را نزد وى آموخت. آنگاه از محضر حجة الاسلام والمسلمين حاج ميرزا مهدى جديدى استفاده كرد و سرانجام تصميم گرفت به شهر مقدس قم برود،
 
==هجرت به قم و بازگشت به وطن==
 
در قم به مدرسه دارالشفا رفت و برخى دروس حوزوى را در خدمت ميرزا سعيد اشراقى آموخت. اما به دليل تنگناهاى مالى و برخى مشكلات ديگر مدتى فراگيرى دانش دينى را رها كرد و به خدمت سربازى رفت و پس از اتمام اين دوره، در وطن به كار سنگ تراشى مشغول شد. بيست و سه بهار را پشت سر نهاده بود كه رويدادى او را بار ديگر مشتاق تحصيل كرد.
 
نخست نزد اخوى مشغول تحصيل شد و بعد به زنجان رفت و در حوزه علميه اين شهر به تحصيل پرداخت. بعد از آن دوباره به قم رفت و محضر آیت الله العظمی بروجردی وارد شد.
 
9 سال از درس ایشان استفاده کرد و به میانه برگشت.<ref>یادداشت هاى دست نويس محمدامين حجتى (فرزند آيت الله حجتى)، ص 9 و 10. </ref>
 
  
==اساتید==
+
بعد از آن دوباره به قم رفت و محضر [[آیت الله بروجردی]] وارد شد و 9 سال از درس ایشان استفاده کرد. همچنين حدود يازده سال در درس خارج فقه آيت الله شيخ محمدباقر آشتيانى (1404-1323 ق) شركت كرد و در بحث هاى خصوصى با اين مجتهد ژرف انديش ملازم شد تا اين كه از سوى آيت الله آشتيانى اجازه [[اجتهاد]] گرفت. اساتید دیگر او عبارتند از: آيت الله [[آيت الله حجت کوه کمره |سيد محمد حجت كوه كمرى]]، [[امام خمینی]] و آیت الله [[آیت الله مرعشی |مرعشی نجفی]].
* حجة الاسلام والمسلمين جديدى
 
* آیت الله العظمی [[بروجردی، حسین|بروجردی]]
 
* آيت الله [[آيت الله حجت کوه کمره |سيد محمد حجت كوه كمرى]]
 
* [[امام خمینی]]
 
* آيت الله محمدباقر آشتيانى
 
* آیت الله [[آیت الله مرعشی |مرعشی نجفی]]
 
  
==فعالیت ها==
+
آیة الله احمد حجتی همزمان با تلاش های فکری و کسب دانش، به [[تهذیب نفس]] و اعراض از تعلقات دنیوی پرداخت و به موفقیت های معنوی و [[عرفان|عرفانی]] رسید.
  
مرحوم حجتى در مسجد آدينه تهران، به عنوان امام جماعت و روحانى محل مشغول خدمات علمى و فرهنگى شد و همزمان با آن در مدرسه مروى (جنب بازار تهران) به تدريس سطح عالى (درس مكاسب [[شيخ مرتضى انصارى]]) پرداخت. او شاگردانى را مجذوب خود كرد و موفق شد افرادى را با مبانى [[فقه]] و [[اصول]] آشنا سازد.
+
==آثار و تألیفات==
  
همچنين حدود يازده سال در درس خارج فقه آيت الله حاج شيخ محمدباقر آشتيانى (1404-1323 ق) شركت كرد و در بحث هاى خصوصى با اين مجتهد ژرف انديش ملازم شد تا اين كه از سوى آيت الله آشتيانى اجازه اجتهاد گرفت.<ref>سيماى ميانه، ص 233.</ref>
+
آثار و نوشته هاى متعدد و پراكنده اى در زمينه مباحث فقهى، اصولى و اعتقادى از آيت الله حجتى برجاى ماند، كه همه نيازمند تدوين و تنظيم است. از آن ميان، تنها يك كتاب "در مسير زندگى با ازدواج" به چاپ رسيد.
 +
==فعالیت‌های اجتماعی==
  
آيت الله شيخ احمد حجتى به موازات تلاش علمى و فعاليت تبليغى و پاسدارى از برج و باروهاى [[شريعت]] در صحنه سياسى نيز حضورى فعال داشت. او از سال 1342 ش. كه قيام مردم ايران به رهبرى حضرت امام خمينى در ستيز با استبداد و استكبار آغاز شد، به همراه آيت الله حاج شيخ هادى نيرى و حجة الاسلام والمسلمين حاجخ ميراز فتاح اسبقى جهت اعتراض به دستگيرى امام خمينى به [[تهران]] مهاجرت كرد و تا آزادى معظم له در تهران حضور داشت.
+
مرحوم احمد حجتى در [[مسجد]] آدينه [[تهران]]، به عنوان [[امام جماعت‌|امام جماعت]] و روحانى محل مشغول خدمات علمى و فرهنگى شد و همزمان با آن در مدرسه مروى (جنب بازار تهران) به تدريس سطح عالى (درس [[مکاسب (کتاب)|مكاسب]]) پرداخت. او شاگردانى را مجذوب خود كرد و موفق شد افرادى را با مبانى [[فقه]] و [[اصول فقه‌‌‌‌|اصول]] آشنا سازد.  
  
ميرزا احمد در سخنرانى هاى خود به افشاگرى عليه ستم مى پرداخت و نفرت خود از رژيم پهلوى را بروز مى داد. ادامه مبارزات وى در قالب وعظ و خطابه به ممنوع المنبر شدن او انجاميد.  
+
آيت الله شيخ احمد حجتى به موازات تلاش علمى و فعاليت تبليغى و پاسدارى از [[شريعت]]، در صحنه سياسى نيز حضورى فعال داشت. او از سال 1342 ش. كه قيام مردم [[ايران]] به رهبرى [[امام خمينى]] در ستيز با استبداد و استكبار آغاز شد، به همراه آيت الله [[هادی نیری میانجی|شيخ هادى نيرى]] و حجةالاسلام ميرزا فتاح اسبقى جهت اعتراض به دستگيرى امام خمينى به تهران مهاجرت كرد و تا آزادى معظم له در تهران حضور داشت. ميرزا احمد در سخنرانى هاى خود به افشاگرى عليه ستم مى پرداخت و نفرت خود از رژيم پهلوى را بروز مى داد. ادامه مبارزات وى در قالب وعظ و [[خطابه]]، به ممنوع المنبر شدن او انجاميد.
  
==آثار==
+
==وفات==
  
آثار و نوشته هاى متعدد و پراكنده اى در زمينه مباحث فقهى، اصولى و اعتقادى از آيت الله حجتى برجاى ماند، كه همه نيازمند تدوين و تنظيم است. از آن ميان، تنها يك كتاب "در مسير زندگى با ازدواج" در قم به چاپ رسيد.<ref>همان، ص 234.</ref>
+
سرانجام اين فقيه عارف و مجتهد وارسته، در اواخر اسفند ماه سال 1376 ه.ش در [[قم]] به سراى باقى شتافت. پيكرش پس از اقامه [[نماز ميت]] توسط مرحوم [[آيت الله بهجت]]، در قبرستان نو - حوالى مرقد [[کربلایی کاظم ساروقی |كربلايى كاظم ساروقی]] - به خاك سپرده شد.
 +
==منابع==
  
 
+
* [[ستارگان حرم (کتاب)|ستارگان حرم]]، غلامرضا گلى زواره، جلد 7.
==ارتحال==
 
 
 
سرانجام اين فقيه عارف و مجتهد وارسته كه از اولياى الهى بود، در اواخر اسفند ماه سال 1376 ه.ش به سراى باقى شتافت. پيكرش پس از مراسم تغسيل و تكفين و [[نماز ميت]] به توسط حضرت [[آيت الله بهجت]]، تشييعى باشكوه شد و آنگاه در قبرستان نو در [[قم]] - حوالى مرقد [[کربلایی کاظم ساروقی |كربلايى كاظم ساروقی]]، به خاك سپرده شد.
 
==پانویس==
 
<references />
 
 
 
==منبع==
 
 
 
غلامرضا گلى زواره, ستارگان حرم، جلد 7، جويبار فضيلت.
 
  
 
==آرشیو عکس و تصویر==
 
==آرشیو عکس و تصویر==
<gallery mode=packed heights=170px>
+
<gallery mode="packed" heights="170px">
 
پرونده:حجتی2.jpg|احمد حجتی میانجی در حین سخنرانی - نشسته، تکیه به دیوار از راست: ناشناس، سید عبدالله حسینی، سید سجاد حججی و علی اکبر فیض آلنی (علی مشکینی)
 
پرونده:حجتی2.jpg|احمد حجتی میانجی در حین سخنرانی - نشسته، تکیه به دیوار از راست: ناشناس، سید عبدالله حسینی، سید سجاد حججی و علی اکبر فیض آلنی (علی مشکینی)
 
پرونده:حجتی.jpg|احمد حجتی میانجی
 
پرونده:حجتی.jpg|احمد حجتی میانجی

نسخهٔ ‏۲۰ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۲۷

«آيت الله احمد حجتى میانجی» (1297-1376 ش)، فقیه مجتهد و روحانی مجاهد شیعه معاصر و از شاگردان آیت الله بروجردی و امام خمینی است. شيخ احمد حجتى به موازات تلاش علمى و فعاليت تبليغى و پاسدارى از شريعت، در صحنه سياسى نيز حضورى فعال داشت.

Hojati.jpg
نام کامل احمد حجتی میانجی
زادروز 1297 شمسی
زادگاه آذربایجان شرقی - میانه
وفات اسفند 1376 شمسی
مدفن قم - قبرستان نو

Line.png

اساتید

آيت الله حجت كوه كمرى، امام خمینی و آيت الله مرعشى نجفى


آثار

در مسير زندگى با ازدواج


تحصيل و استادان

احمد حجتی میانجی فرزند ميرزا محمد حجتى میانجی در 10 آبان 1297 ش. به دنیا آمد. 11 ساله بود که پدرش به رحمت ایزدی پیوست. بعد از فوت پدر، تحت تكفل برادر بزرگتر خود ميرزا ابومحمد حجتى (1368-1280 ش) - مؤسس حوزه علميه ميانه - قرار گرفت. وى به عنوان نخستين معلم و استاد او كوشيد تا مقدمات علوم دينى را به احمد نوجوان بياموزد.

شیخ احمد حجتى آنگاه از محضر حاج ميرزا مهدى جديدى استفاده كرد و سرانجام تصميم گرفت به شهر مقدس قم برود. در قم به مدرسه دارالشفا رفت و برخى دروس حوزوى را در خدمت ميرزا سعيد اشراقى آموخت. اما به دليل تنگناهاى مالى و برخى مشكلات ديگر مدتى فراگيرى دانش دينى را رها كرد و به خدمت سربازى رفت. سپس در 23 سالگی به زنجان رفت و در حوزه علميه اين شهر به تحصيل پرداخت.

بعد از آن دوباره به قم رفت و محضر آیت الله بروجردی وارد شد و 9 سال از درس ایشان استفاده کرد. همچنين حدود يازده سال در درس خارج فقه آيت الله شيخ محمدباقر آشتيانى (1404-1323 ق) شركت كرد و در بحث هاى خصوصى با اين مجتهد ژرف انديش ملازم شد تا اين كه از سوى آيت الله آشتيانى اجازه اجتهاد گرفت. اساتید دیگر او عبارتند از: آيت الله سيد محمد حجت كوه كمرى، امام خمینی و آیت الله مرعشی نجفی.

آیة الله احمد حجتی همزمان با تلاش های فکری و کسب دانش، به تهذیب نفس و اعراض از تعلقات دنیوی پرداخت و به موفقیت های معنوی و عرفانی رسید.

آثار و تألیفات

آثار و نوشته هاى متعدد و پراكنده اى در زمينه مباحث فقهى، اصولى و اعتقادى از آيت الله حجتى برجاى ماند، كه همه نيازمند تدوين و تنظيم است. از آن ميان، تنها يك كتاب "در مسير زندگى با ازدواج" به چاپ رسيد.

فعالیت‌های اجتماعی

مرحوم احمد حجتى در مسجد آدينه تهران، به عنوان امام جماعت و روحانى محل مشغول خدمات علمى و فرهنگى شد و همزمان با آن در مدرسه مروى (جنب بازار تهران) به تدريس سطح عالى (درس مكاسب) پرداخت. او شاگردانى را مجذوب خود كرد و موفق شد افرادى را با مبانى فقه و اصول آشنا سازد.

آيت الله شيخ احمد حجتى به موازات تلاش علمى و فعاليت تبليغى و پاسدارى از شريعت، در صحنه سياسى نيز حضورى فعال داشت. او از سال 1342 ش. كه قيام مردم ايران به رهبرى امام خمينى در ستيز با استبداد و استكبار آغاز شد، به همراه آيت الله شيخ هادى نيرى و حجةالاسلام ميرزا فتاح اسبقى جهت اعتراض به دستگيرى امام خمينى به تهران مهاجرت كرد و تا آزادى معظم له در تهران حضور داشت. ميرزا احمد در سخنرانى هاى خود به افشاگرى عليه ستم مى پرداخت و نفرت خود از رژيم پهلوى را بروز مى داد. ادامه مبارزات وى در قالب وعظ و خطابه، به ممنوع المنبر شدن او انجاميد.

وفات

سرانجام اين فقيه عارف و مجتهد وارسته، در اواخر اسفند ماه سال 1376 ه.ش در قم به سراى باقى شتافت. پيكرش پس از اقامه نماز ميت توسط مرحوم آيت الله بهجت، در قبرستان نو - حوالى مرقد كربلايى كاظم ساروقی - به خاك سپرده شد.

منابع

آرشیو عکس و تصویر