عثمان بن سعید عمری: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(اولین نائب خاص از نواب اربعه)
(منزلت «عَمرى» نزد امامان عليهم السلام)
سطر ۲۴: سطر ۲۴:
  
 
و نیز در بحار به [[سند حدیث|سند]] خود روایت کرده است که بعد از وفات [[امام حسن عسکری]] علیه السلام به حسب ظاهر عثمان بن سعید مشغول به تجهیز آن بزرگوار بود و حضرت [[امام زمان عجل الله فرجه الشریف|صاحب الامر]] علیه السلام بعد از وفات پدر بزرگوارش او را به منصب جلالت و وکالت و نیابت برقرار فرمود و جواب مسائل [[شیعیان]] به توسط او به شیعیان مى‌رسید و آن چه اموال از سهم امام علیه السلام بود به او تسلیم مى‌نمودند و به برکت وجود صاحب الامر علیه السلام مشاهده مى‌نمودند از او امور غریبه و اخبار به مغیبات و اموالى را که مى‌خواستند به او تسلیم نمایند وصف او را از حلیت و حرمت و مقدار آن را قبل از تسلیم آن‌ها خبر مى‌داد و آن که صاحبان اموال کیانند و همه آن‌ها از جانب حجة الله به او اعلام مى‌شد و او اخبار مى‌نمود.<ref> همان، ۳/۳۴۶، بحارالانوار، ۵۱/۳۴۶.</ref>
 
و نیز در بحار به [[سند حدیث|سند]] خود روایت کرده است که بعد از وفات [[امام حسن عسکری]] علیه السلام به حسب ظاهر عثمان بن سعید مشغول به تجهیز آن بزرگوار بود و حضرت [[امام زمان عجل الله فرجه الشریف|صاحب الامر]] علیه السلام بعد از وفات پدر بزرگوارش او را به منصب جلالت و وکالت و نیابت برقرار فرمود و جواب مسائل [[شیعیان]] به توسط او به شیعیان مى‌رسید و آن چه اموال از سهم امام علیه السلام بود به او تسلیم مى‌نمودند و به برکت وجود صاحب الامر علیه السلام مشاهده مى‌نمودند از او امور غریبه و اخبار به مغیبات و اموالى را که مى‌خواستند به او تسلیم نمایند وصف او را از حلیت و حرمت و مقدار آن را قبل از تسلیم آن‌ها خبر مى‌داد و آن که صاحبان اموال کیانند و همه آن‌ها از جانب حجة الله به او اعلام مى‌شد و او اخبار مى‌نمود.<ref> همان، ۳/۳۴۶، بحارالانوار، ۵۱/۳۴۶.</ref>
 +
 +
== دلايل نيابت «عَمرى» از امام مهدى عجل الله تعالی فرجه==
 +
اثبات نيابت خاصه عثمان بن سعيد عَمرى از ولى عصر عجل الله تعالی فرجه از اهميت ويژه اى برخوردار است؛ زيرا افزون بر اهميت اصل نيابت خاصّه، سند نيابت خاصه ديگر نائبان خاص ايشان نيز به او منتهى مى گردد. براى اثبات نيابت خاصّه عثمان بن سعيد، به چهار دليل مى توان استناد جست:
 +
===[[اجماع]] شيعيان اثنا عشريه===
 +
مهم ترين دليل بر صحّت نيابت خاص عثمان بن سعيد، اتفاق و اجماع تمامىِ [[شيعيان]] بر پذيرش نيابت اوست. همان گونه كه اشاره شد، عثمان بن سعيد، [[صحابی|صحابى]] نزديك سه امام از امامان [[اهل بيت عليهم السلام]] و سخت مورد اعتماد آنان بوده و جايگاه و منزلت والايى در ميان پيروان آنان داشته است، به گونه اى هيچ يك از آنان در صحّت ادّعاى او ترديد نكرده است.
 +
 +
به تعبير ديگر، اجماع شيعيان دوازده امامى بويژه علما و فقهاى آنان، در تمامى دوره ها و زمان ها بر پذيرش نيابت خاصه عَمرى و ساير نوّاب خاصه، يكى از ادله روشن صحّت ادّعاى نيابت آنهاست.
 +
 +
===رواياتى كه دلالت بر نيابت وى دارند===
 +
[[شيخ صدوق]] به نقل از عبيداللَّه بن عبداللَّه مى گويد: [[امام حسن عسكرى|امام حسن عسكرى علیه السلام]] وكيلش، ابو محمّد عثمان بن سعيد عَمرى را در روزگار حياتش واسطه ميان خود و پيروانش قرار دارد و هنگامى كه [[اَجَل]] امام علیه السلام در رسيد، به او فرمان داد كه پيروانش را گرد آورد و به آنان خبر داد كه فرزندش، جانشين وى و صاحب امر ولايت پس از ايشان است و ابو محمّد عثمان بن سعيد عَمرى، وكيل او و باب و سفير ميان او و شيعيانش خواهد بود و هر كس درخواستى دارد، به عَمرى مراجعه كند، همان گونه كه در روزگار حيات امام علیه السلام به او مراجعه مى كرده است.<ref>الغيبة ، طوسى: ص ۳۲۵ ح ۶۱۱ .</ref> همچنين [[شيخ طوسى]] روايت كرده است كه در مجلسى كه چهل نفر از شيعيان حضور داشتند، امام عسكرى علیه السلام خطاب به حاضران فرمود:
 +
 +
هان ! از امروز به بعد، ديگر او را [حضرت صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه] نخواهيد ديد تا سنّى از او بگذرد. پس آنچه را عثمان مى گويد، بپذيريد و به فرمان او گردن نهيد و گفته اش را بپذيريد؛ كه او جانشين امامتان است و كار به دست اوست.<ref>ر . ك : ص ۳۲۷ ح ۶۰۹ .</ref>
 +
 +
===وثاقت عثمان بن سعيد===
 +
عثمان بن سعيد، جزو افراد معدودى است كه با نصّ صريح [[امامان معصوم |امامان معصوم علیهم السلام]] توثيق شده و توثيق او با سند صحيح در اختيار ماست. سخن امام هادى علیه السلام و امام عسكرى علیه السلام مبنى بر توثيق او در صفحات پيشين نقل شد.<ref>ر . ك : منزلت «عمرى» نزد امامان.</ref>
 +
 +
همچنين امام عسكرى علیه السلام در باره او و فرزندش، به [[احمد بن اسحاق اشعری |احمد بن اسحاق]] - كه از عالمان بزرگ و وكيل موقوفات امام علیه السلام در [[قم]] بود - فرمود :
 +
 +
عَمرى و [[محمد بن عثمان عمرى |فرزند او]] مورد اعتماد من هستند و آنچه به تو برسانند، از سوى من رسانده اند و آنچه بگويند از جانب من گفته اند. پس سخن آن دو را گوش فرا ده و فرمان آن دو را اطاعت كن؛ كه آنها مورد اعتماد و امين هستند.<ref>الكافى : ج ۱ ص ۳۳۰ ، الغيبة ، طوسى : ص ۲۴۳ ش ۲۰۹. سند اين روايت، صحيح است (ر . ك : معجم رجال الحديث : ج ۱۲ ص ۱۲۳)</ref>
 +
 +
طبيعى است كه ادّعاى نيابت فردى با اين ويژگى ها و توثيقات از جانب امام معصوم علیه السلام، در نزد شيعيان پذيرفته است.
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==

نسخهٔ ‏۲۰ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۷:۱۲

عثمان بن سعيد بن عمرو عَمرى،[۱] نخستين نايب خاص امام مهدى عجل الله تعالی فرجه است كه اين منصب را در دوره امام هادى علیه السلام و امام عسكرى علیه السلام نيز بر عهده داشته و نهاد وكالت را رهبرى كرده است. او پس از شهادت امام عسكرى علیه السلام در مدّت كوتاهى،[۲] مسئوليت نيابت از امام عصر عجل الله تعالی فرجه را به عهده داشت.

اولین نائب خاص از نواب اربعه

عثمان بن سعيد عَمرى نخست، وكيل امام هادى عليه السلام و سپس وكيل فرزندش امام حسن عسكرى عليه السلام بود كه در زمان حيات آن دو بزرگوار، به انجام دادن امور آنان پرداخت و بعد از آن نيز به امور امام زمان عليه السلام رسيدگى مى كرد. او از قبيله بنى اسد بود[۳] و به جدش جعفر عمرى منسوب بود.[۴] برخى وی را از نوادگان عمّار بن ياسر دانسته اند.[۵] كنيه او «ابو عمرو» و «ابو محمّد»[۶] است و القابش عبارت اند از: «العمرى»، «السمان»،[۷] «الزيات»[۸] و «العسكرى»[۹] .

لقب هاى سه گانه اخير نشان مى دهد كه وى براى مخفى نگه داشتن ارتباط خود با امامان عليهم السلام، شغل پوششىِ روغن فروشى در سپاه زمامداران حاكم را انتخاب كرده بود. توقيعات و پاسخ امام عليه السلام به مسائل، به واسطه او صورت مى گرفت.
وى جليل القدر، مورد وثوق و امين بود. در توقيعى از امام عسكرى عليه السلام در باره او آمده است: «عَمرى و پسرش مورد وثوق اند. پس هر چه از جانب من به تو برسانند، از جانب من رسانده اند و آنچه به تو بگويند، از جانب من مى گويند. بنا بر اين، از آن دو، حرف شنوى و اطاعت كن ؛ چرا كه هر دو موثّق و امين اند»[۱۰]. بر پايه اسنادى كه ارائه مى گردد، او محضر سه امام از امامان اهل بيت عليهم السلام يعنى امام هادى علیه السلام، امام عسكرى علیه السلام و امام مهدى عجل الله تعالی فرجه را درك كرده است. برخى او را از اصحاب امام جواد علیه السلام نيز شمرده اند كه ظاهراً صحيح نيست.[۱۱]

منزلت «عَمرى» نزد امامان عليهم السلام

تأمّل در نصوصى كه از امام هادى عليه السلام و امام عسكرى عليه السلام و امام مهدى عليه السلام در باره عثمان بن سعيد به ما رسيده نشان مى‌دهد كه وى نزد آنان از منزلت رفيعى برخوردار بوده است.

امام هادى عليه السلام در باره او مى‌فرمايد:

... اين ابو عمرو ، كه مورد اعتماد و امين است، آنچه بگويد، از جانب من گفته است و آنچه به شما برساند، از سوى من رسانده است.[۱۲]

همچنين امام عسكرى عليه السلام در باره او مى‌فرمايد:... اين ابو عمرو - كه مورد اعتماد و امين است - ، در [زمان امام] گذشته ، مورد وثوق بوده و مورد وثوق من در زندگى و پس از مرگم است . آنچه به شما بگويد، از جانب من گفته است و آنچه به شما برساند، از سوى من رسانده است.[۱۳]

عثمان بن سعيد، از جمله چهل نفرِ مورد اعتماد امام عسكرى عليه السلام است كه ايشان فرزندش مهدى عليه السلام را به عنوان امام و خليفه بعد از خود به آنها معرفى كرده است .[۱۴]

آرامگاه عثمان بن سعید عمروی در «جامع الخلاني» بغداد

علامه مجلسى رحمه اللّه در بحار نقل کرده است که جماعتى از ثقات اهل حدیث روایت کرده‌اند که جمعى از اهل یمن به خدمت حضرت امام حسن عسکرى علیه السلام مشرف شدند و اموالى به خدمت آن امام عالمیان آورده بودند، پس آن بزرگوار فرمود: اى عثمان! به درستى که تو وکیل و امین مال خدایى، برو اموالى را که آورده‌اند از اهل یمن قبض کن، اهل یمن عرض کردند که اى مولاى ما! به خدا سوگند که هر آینه عثمان از برگزیدگان شیعه توست، به درستى که آن چه در نزد ما بود از منزلت و مرتبت او در نزد شما امروز زیاد نمودى، به درستى که او معتمد در نزد شما است در خصوص مال خدا؟ فرمود: بلى، شاهد باشید که عثمان بن سعید عمرى وکیل من است و پسرش محمد بن عثمان وکیل پسرم مهدى است.[۱۵]

و نیز در بحار به سند خود روایت کرده است که بعد از وفات امام حسن عسکری علیه السلام به حسب ظاهر عثمان بن سعید مشغول به تجهیز آن بزرگوار بود و حضرت صاحب الامر علیه السلام بعد از وفات پدر بزرگوارش او را به منصب جلالت و وکالت و نیابت برقرار فرمود و جواب مسائل شیعیان به توسط او به شیعیان مى‌رسید و آن چه اموال از سهم امام علیه السلام بود به او تسلیم مى‌نمودند و به برکت وجود صاحب الامر علیه السلام مشاهده مى‌نمودند از او امور غریبه و اخبار به مغیبات و اموالى را که مى‌خواستند به او تسلیم نمایند وصف او را از حلیت و حرمت و مقدار آن را قبل از تسلیم آن‌ها خبر مى‌داد و آن که صاحبان اموال کیانند و همه آن‌ها از جانب حجة الله به او اعلام مى‌شد و او اخبار مى‌نمود.[۱۶]

دلايل نيابت «عَمرى» از امام مهدى عجل الله تعالی فرجه

اثبات نيابت خاصه عثمان بن سعيد عَمرى از ولى عصر عجل الله تعالی فرجه از اهميت ويژه اى برخوردار است؛ زيرا افزون بر اهميت اصل نيابت خاصّه، سند نيابت خاصه ديگر نائبان خاص ايشان نيز به او منتهى مى گردد. براى اثبات نيابت خاصّه عثمان بن سعيد، به چهار دليل مى توان استناد جست:

اجماع شيعيان اثنا عشريه

مهم ترين دليل بر صحّت نيابت خاص عثمان بن سعيد، اتفاق و اجماع تمامىِ شيعيان بر پذيرش نيابت اوست. همان گونه كه اشاره شد، عثمان بن سعيد، صحابى نزديك سه امام از امامان اهل بيت عليهم السلام و سخت مورد اعتماد آنان بوده و جايگاه و منزلت والايى در ميان پيروان آنان داشته است، به گونه اى هيچ يك از آنان در صحّت ادّعاى او ترديد نكرده است.

به تعبير ديگر، اجماع شيعيان دوازده امامى بويژه علما و فقهاى آنان، در تمامى دوره ها و زمان ها بر پذيرش نيابت خاصه عَمرى و ساير نوّاب خاصه، يكى از ادله روشن صحّت ادّعاى نيابت آنهاست.

رواياتى كه دلالت بر نيابت وى دارند

شيخ صدوق به نقل از عبيداللَّه بن عبداللَّه مى گويد: امام حسن عسكرى علیه السلام وكيلش، ابو محمّد عثمان بن سعيد عَمرى را در روزگار حياتش واسطه ميان خود و پيروانش قرار دارد و هنگامى كه اَجَل امام علیه السلام در رسيد، به او فرمان داد كه پيروانش را گرد آورد و به آنان خبر داد كه فرزندش، جانشين وى و صاحب امر ولايت پس از ايشان است و ابو محمّد عثمان بن سعيد عَمرى، وكيل او و باب و سفير ميان او و شيعيانش خواهد بود و هر كس درخواستى دارد، به عَمرى مراجعه كند، همان گونه كه در روزگار حيات امام علیه السلام به او مراجعه مى كرده است.[۱۷] همچنين شيخ طوسى روايت كرده است كه در مجلسى كه چهل نفر از شيعيان حضور داشتند، امام عسكرى علیه السلام خطاب به حاضران فرمود:

هان ! از امروز به بعد، ديگر او را [حضرت صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه] نخواهيد ديد تا سنّى از او بگذرد. پس آنچه را عثمان مى گويد، بپذيريد و به فرمان او گردن نهيد و گفته اش را بپذيريد؛ كه او جانشين امامتان است و كار به دست اوست.[۱۸]

وثاقت عثمان بن سعيد

عثمان بن سعيد، جزو افراد معدودى است كه با نصّ صريح امامان معصوم علیهم السلام توثيق شده و توثيق او با سند صحيح در اختيار ماست. سخن امام هادى علیه السلام و امام عسكرى علیه السلام مبنى بر توثيق او در صفحات پيشين نقل شد.[۱۹]

همچنين امام عسكرى علیه السلام در باره او و فرزندش، به احمد بن اسحاق - كه از عالمان بزرگ و وكيل موقوفات امام علیه السلام در قم بود - فرمود :

عَمرى و فرزند او مورد اعتماد من هستند و آنچه به تو برسانند، از سوى من رسانده اند و آنچه بگويند از جانب من گفته اند. پس سخن آن دو را گوش فرا ده و فرمان آن دو را اطاعت كن؛ كه آنها مورد اعتماد و امين هستند.[۲۰]

طبيعى است كه ادّعاى نيابت فردى با اين ويژگى ها و توثيقات از جانب امام معصوم علیه السلام، در نزد شيعيان پذيرفته است.

پانویس

  1. در رجال الكشّى (ج ۲ ص ۸۱۳ ح ۱۰۱۵) از حفص بن عمرو المعروف بالعمرى ياد شده كه مراد، عثمان بن سعيد است؛ زيرا او را وكيل امام عسكرى علیه السلام و فرزند او محمّد را وكيل ناحيه معرفى كرده است. ظاهراً در رجال الكشّى، تصحيف صورت گرفته است.
  2. ر.ك: ص ۳۱۹ (وفات عثمان بن سعيد).
  3. طوسى، الغيبه، تهران، مكتبه نينوى الحديثه، ص 214.
  4. منتهی الآمال: قسمت دوم، باب چهاردهم: در تاریخ امام دوازدهم.
  5. الذريعة: ج ۱ ص ۳۱۸ و ج ۲ ص ۱۰۶.
  6. المقنع فى الإمامة: ص ۱۴۶.
  7. الغيبة ، طوسى: ص ۳۵۴.
  8. ر . ك : خلاصة الأقوال: ص ۲۲۰، رجال ابن داوود: ص ۱۳۳.
  9. الغيبة ، طوسى: ص ۳۵۴.
  10. الكافى : ج ۱ ص ۳۲۹ ح ۱ ، بحار الأنوار : ج ۵۱ ص ۳۴۷ .
  11. بر پايه تاريخ تقريبى وفات عثمان بن سعيد - كه در اوايل غيبت صغرا - (حدود سال هاى ۲۷۵ ق) اتفاق افتاده است - و با احتساب عمر طبيعى انسان ، مى توان او را متولّد حدود سال دويست هجرى دانست كه در اين صورت ، در دوره امامت امام جواد علیه السلام (۲۰۳ تا ۲۲۰ ق) و در دوره كودكى و جوانى به سر مى برده و به طور عادى نمى تواند باب و وكيل و سفير امام علیه السلام باشد ، اگر چه همنشينى و همراهى او با امام جواد علیه السلام ممكن است. از اين رو ، نظر ابن شهر آشوب در المناقب (ج ۳ ص ۴۸۷) پذيرفتنى نيست (ر . ك : معجم رجال الحديث : ج ۱۲ ص ۱۲۴ ش ۷۶۰۴ ).
  12. ر . ك : ج ۵ ص ۵۸ ح ۷۹۳ (با سند صحيح). در باره صحيح بودن سند اين روايت، نيز، ر. ك: معجم رجال الحديث : ج ۱۲ ص ۱۲۳ .
  13. همان جا. نيز، ر.ك: همين دانش‌نامه: ج ۵ ص ۲۴ ح ۷۷۲ .
  14. الغيبة ، طوسى: ص ۳۵۷ ح ۳۱۹.
  15. کفایة الموحدین، ۳/۳۴۵، بحارالانوار، ۵۱/۳۴۵، ۳۴۶.
  16. همان، ۳/۳۴۶، بحارالانوار، ۵۱/۳۴۶.
  17. الغيبة ، طوسى: ص ۳۲۵ ح ۶۱۱ .
  18. ر . ك : ص ۳۲۷ ح ۶۰۹ .
  19. ر . ك : منزلت «عمرى» نزد امامان.
  20. الكافى : ج ۱ ص ۳۳۰ ، الغيبة ، طوسى : ص ۲۴۳ ش ۲۰۹. سند اين روايت، صحيح است (ر . ك : معجم رجال الحديث : ج ۱۲ ص ۱۲۳)

منابع