شیخ خضر نجفی: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | خضر بن شلال نجفی یکی از | + | '''خضر بن شلال نجفی''' یکی از شیوخ بزرگ و اعلام معروف [[عراق]] بود. وی از شاگردان مرحوم [[وحید بهبهانی|وحید بهبهانی]] و [[شیخ جعفر کاشف الغطاء|کاشف الغطاء]] است. در جوانی به مدارج علمی و کمالات معنوی نایل آمد. نجفی عالمی فاضل و [[محدث|محدثی]] ماهر بود. |
| − | کتابی به نام تحفه | + | == ویژگی‌های علمی و اخلاقی == |
| + | نجفی در [[عبادت]] و بندگی و مراتب [[ایمان|ایمان]] و [[یقین|یقین]] به مدارجی از کمالات انسانی رسید و به او کراماتی نسبت می دهند. او مربی [[اخلاق]] و بیانگر علوم [[اهل البیت|آل محمد]] بود. در [[عدالت]] و [[تقوا|تقوی]] مشهور بود. عابدی [[زهد|زاهد]] و دانشمندی متذکر بود که علما و فضلا با رغبتی کامل و تمام مردم با حرصی غالب به جماعت او از یکدیگر سبقت می گرفتند. | ||
| + | |||
| + | بعد از فوت وحید، گاه [[سید محمد مهدی بحرالعلوم|سید بحر العلوم]] و [[شیخ جعفر کاشف الغطاء|شیخ جعفر کبیر]] به اتفاق اعلام [[حوزه علمیه|حوزه علمیه]]، خاضعانه به دنبال این شیخ خالص، خدای را [[سجده]] نمودند و در اتحاد علما و بقای حوزه ها کوشش فرمودند. [[حاج شیخ عباس قمی|محدث قمی]] به نقل از استاد خود [[محدث نوری|علامه نوری]] می نویسد: این شیخ شریف به درس کاشف الغطاء مرتبا حاضر می شد و از مراجع و مدرسین بزرگ عراق بود. | ||
| + | |||
| + | == تألیفات == | ||
| + | کتابی به نام تحفه غرویه در [[شرح لمعه]] نوشت و اثر دیگری به نام ابواب جنان (مزار شیخ) و رساله ای در عمل مقلدینش به رشته تحریر برد. | ||
| + | |||
| + | == وفات == | ||
| + | و پس از هفتاد سال خدمت به اعلام و حوزه [[عراق]] و مردم آن دیار در سال ۱۲۵۵ در خاک [[نجف]] اشرف مدفون شد. | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | سایت شعائر | + | |
| + | * سایت شعائر | ||
| + | |||
[[رده:علمای قرن سیزدهم]] | [[رده:علمای قرن سیزدهم]] | ||
نسخهٔ ۱ اوت ۲۰۲۰، ساعت ۰۵:۱۱
خضر بن شلال نجفی یکی از شیوخ بزرگ و اعلام معروف عراق بود. وی از شاگردان مرحوم وحید بهبهانی و کاشف الغطاء است. در جوانی به مدارج علمی و کمالات معنوی نایل آمد. نجفی عالمی فاضل و محدثی ماهر بود.
ویژگی‌های علمی و اخلاقی
نجفی در عبادت و بندگی و مراتب ایمان و یقین به مدارجی از کمالات انسانی رسید و به او کراماتی نسبت می دهند. او مربی اخلاق و بیانگر علوم آل محمد بود. در عدالت و تقوی مشهور بود. عابدی زاهد و دانشمندی متذکر بود که علما و فضلا با رغبتی کامل و تمام مردم با حرصی غالب به جماعت او از یکدیگر سبقت می گرفتند.
بعد از فوت وحید، گاه سید بحر العلوم و شیخ جعفر کبیر به اتفاق اعلام حوزه علمیه، خاضعانه به دنبال این شیخ خالص، خدای را سجده نمودند و در اتحاد علما و بقای حوزه ها کوشش فرمودند. محدث قمی به نقل از استاد خود علامه نوری می نویسد: این شیخ شریف به درس کاشف الغطاء مرتبا حاضر می شد و از مراجع و مدرسین بزرگ عراق بود.
تألیفات
کتابی به نام تحفه غرویه در شرح لمعه نوشت و اثر دیگری به نام ابواب جنان (مزار شیخ) و رساله ای در عمل مقلدینش به رشته تحریر برد.
وفات
و پس از هفتاد سال خدمت به اعلام و حوزه عراق و مردم آن دیار در سال ۱۲۵۵ در خاک نجف اشرف مدفون شد.
منابع
- سایت شعائر
