الفقه المنسوب للإمام الرضا علیه السلام (کتاب): تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۲۵: سطر ۲۵:
 
}}  
 
}}  
  
اين كتاب منسوب به [[امام رضا]] عليه السلام است.
+
این کتاب منسوب به [[امام رضا]] علیه السلام است. [[ملا محمد مهدی نراقی|مولى مهدى نراقى]] یک نسخه از این کتاب را به خط خود استنساخ کرده و بر آن نوشته است: «من این نسخه را از روى نسخه‌اى نوشتم که یا به خط خود امام علیه السلام مى‌باشد و یا توسط بعضى از معاصرین آن حضرت از روى خط ایشان نوشته شده است». ناصرخسرو علوى (متولد ۳۹۴ هجرى) مى‌گوید: من در اوایل نوجوانى کتابى متعلق به جدم [[امام رضا علیه السلام|على بن موسى الرضا]] علیه السلام دیدم و کتاب «جامع کبیر»، تألیف محمد بن حسن شیبانى را نیز مطالعه کردم و دیدم این دو کتاب فرق چندانى با هم ندارند.
  
مولى مهدى بن ابى ذر نراقى يك نسخه از اين كتاب را به خط خود استنساخ كرده و بر آن نوشته است: «من اين نسخه را از روى نسخه‌اى نوشتم كه يا به خط خود امام عليه السلام مى‌باشد و يا توسط بعضى از معاصرين آن حضرت از روى خط ايشان نوشته شده است».
+
==تاریخچه‌ کتاب==
  
ناصرخسرو علوى (متولد 394 هجرى) مى‌گويد: من در اوايل نوجوانى كتابى متعلق به جدم على بن موسى الرضا عليه السلام ديدم و كتاب «جامع كبير»، تاليف [[محمد بن حسن شيبانى]] را نيز مطالعه كردم و ديدم اين دو كتاب فرق چندانى با هم ندارند.
+
این کتاب تا قبل از [[علامه مجلسى]] بین اصحاب رایج نبود. وى این کتاب را در «[[بحارالأنوار (کتاب)|بحارالأنوار]]» آورد و به آن استناد نمود. ایشان در این باره مى‌نویسد: «کتاب فقه الرضا علیه السلام را من از طریق سید فاضل و محدث، قاضى امیرحسین نقل مى‌کنم، وى مى‌گوید: در زمانى که من در مجاورت خانه خدا زندگى مى‌کردم عده‌اى از اهل [[قم]] براى [[حج]] آمدند و به همراه آنها کتابى قدیمى بود که تاریخ آن به زمان [[امام رضا]] علیه السلام بازمى‌گشت و بر آن کتاب خط امام رضا علیه السلام و اجازه بسیارى از فضلا و علما به چشم مى‌خورد و براى من یقین حاصل شد که این کتاب متعلق به آن حضرت است؛ لذا از روى آن کتاب یک نسخه نوشتم».
  
==تاريخچه‌==
+
بعد از علامه مجلسى، [[میرزا عبدالله افندی|میرزا عبدالله افندى]] صاحب «[[ریاض العلماء (کتاب)|ریاض]]» و [[سید محمد مجاهد|سید مجاهد]] صاحب «[[مفاتیح الاصول (کتاب)|مفاتیح الأصول]]» و [[سید هاشم بحرانی|شیخ بحرانى]] و فاضل کاشانى و [[ملا محمد مهدی نراقی|محقق نراقى]] نیز این کتاب را تایید و روایات آن را در کتاب‌هاى خود نقل کرده‌اند.
  
اين كتاب تا قبل از [[علامه مجلسى]] بين اصحاب رايج نبود. وى اين كتاب را در «بحارالأنوار» آورد و به آن استناد نمود. ايشان در اين باره مى‌نويسد: «كتاب فقه الرضا عليه السلام را من از طريق سيد فاضل و محدث، قاضى اميرحسين نقل مى‌كنم، وى مى‌گويد: در زمانى كه من در مجاورت خانه خدا زندگى مى‌كردم عده‌اى از اهل [[قم]] براى [[حج]] آمدند و به همراه آنها كتابى قديمى بود كه تاريخ آن به زمان [[امام رضا]] عليه السلام بازمى‌گشت و بر آن كتاب خط امام رضا عليه السلام و اجازه بسيارى از فضلا و علما به چشم مى‌خورد و براى من يقين حاصل شد كه اين كتاب متعلق به آن حضرت است؛ لذا از روى آن كتاب يك نسخه نوشتم».
+
در نسخه‌اى که در [[مشهد]] مقدس موجود مى‌باشد، آمده است: «این کتاب را امام هشتم براى محمد بن سکین نوشته است». در کتاب‌هاى [[علم رجال|رجال]] آمده است که محمد بن سکین بن عمار نخعى فردى ثقه و مورد اطمینان است و کتابى نیز دارد.
  
بعد از علامه مجلسى، ميرزا عبدالله افندى صاحب «رياض» و سيد مجاهد صاحب «مفاتيح الأصول» و شيخ بحرانى و فاضل كاشانى و محقق نراقى نيز اين كتاب را تاييد و روايات آن را در كتاب‌هاى خود نقل كرده‌اند.
+
صاحب ریاض مى‌گوید: «این کتاب در شهر [[مکه]] معظمه به خط [[امام رضا]] علیه السلام موجود است که به [[خط کوفی|خط کوفى]] نگاشته شده و تاریخ آن سال ۲۰۰ هجرى مى‌باشد و بر آن اجازات علما و فضلا نگاشته شده و هم اکنون جزو کتب [[سید علی خان مدنی|سید على‌خان مدنى]] است».
  
در نسخه‌اى كه در [[مشهد]] مقدس موجود مى‌باشد، آمده است: «اين كتاب را امام هشتم براى محمد بن سكين نوشته است». در كتاب‌هاى رجال آمده است كه محمد بن سكين بن عمار نخعى فردى ثقه و مورد اطمينان است و كتابى نيز دارد.
+
در اول کتاب این گونه آمده است: «یقول عبدالله علی بن موسى الرضا» و در جاى دیگر آمده است: «و از چیزهایى که ما [[اهل البیت|اهل بیت]] بر آن مداومت داریم...» همچنین: «از پدرم شنیدم که این گونه مى‌فرمود...».
  
صاحب رياض مى‌گويد: «اين كتاب در شهر [[مكه]] معظمه به خط [[امام رضا]] عليه السلام موجود است كه به خط كوفى نگاشته شده و تاريخ آن سال 200 هجرى مى‌باشد و بر آن اجازات علما و فضلا نگاشته شده و هم اكنون جزو كتب سيد على‌خان مدنى است».
+
==انتساب‌ کتاب==
  
در اول كتاب اين گونه آمده است: «يقول عبدالله علي بن موسى الرضا» و در جاى ديگر آمده است: «و از چيزهايى كه ما اهل بيت بر آن مداومت داريم...» همچنين: «از پدرم شنيدم كه اين گونه مى‌فرمود...».
+
برخى این کتاب را تألیف [[امام رضا]] علیه السلام نمى‌دانند، بزرگانى مانند: [[شیخ حر عاملى]]، سید خوانسارى، پدر سید جلیل سید حسین قزوینى، [[وحید بهبهانی|وحید بهبهانى]] و [[سید حسن صدر|سید حسن صدر]] و این گونه استدلال مى‌کنند:
  
==انتساب‌==
+
#اگر این کتاب به امام رضا علیه السلام تعلق داشت، چرا هزار سال از آن خبرى نبود و چهار امام بعد از امام رضا علیه السلام نیز به آن اشاره‌اى نداشته‌اند؛ در غیر این صورت در میان اصحاب و علما مشهور مى‌شد و حداقل نام آن را در کتب روایى خود مى‌آوردند.
 +
#در این کتاب کلماتى آمده که بعید است از امام علیه السلام باشد مانند: «من روایت مى‌کنم» یا «روایت شده است» یا «روایت مى‌کند» یا «ما روایت مى‌کنیم» و این شکل بیان از سیاق کلمات امامان معصوم علیهم السلام نیست.
 +
#در بعضى از قسمت‌هاى کتاب آمده است: «صفوان بن یحیى و فضالة بن أیوب جمیعا عن العلاء بن رزین عن محمد بن مسلم عن أحدهما» حال آن که نام روات را این گونه آوردن مناسب کتاب‌هاى روایى یاران [[ائمه اطهار|ائمه]] است نه خود ائمه علیهم السلام؛ لذا احتمال دارد این کتاب تالیف یکى از اصحاب [[امام رضا]] علیه السلام بوده باشد.
 +
#اگر این کتاب نوشته امام رضا علیه السلام باشد، باید حتما [[علی بن بابویه قمی|على بن بابویه]] - پدر صدوق - و یا خود [[شیخ صدوق]] در کتاب «[[عیون اخبارالرضا (کتاب)|عیون أخبار الرضا]]» به آن اشاره مى‌کرد.
 +
#در این کتاب [[احکام|احکامى]] آمده که مخالف صریح مذهب است مانند: «به جاى مسح پا مى‌توان پا را شست» و این که «اگر پوست میته را دباغى کنیم مى‌توانیم با آن [[نماز]] بخوانیم» و این که «اگر در ظرف آب خمر بریزد مى‌توان با آن وضو گرفت» و «در [[نکاح|نکاح]] حضور شاهد لازم است» و یا این که «سوره ‌قل أعوذ برب الناس و قل أعوذ برب الفلق‌ جزو [[قرآن]] نیست».
  
برخى اين كتاب را تاليف [[امام رضا]] عليه السلام نمى‌دانند، بزرگانى مانند: [[شيخ حر عاملى]]، سيد خوانسارى، پدر سيد جليل سيد حسين قزوينى، وحيد بهبهانى و سيد حسن صدر و اين گونه استدلال مى‌كنند:
+
==نسخه‌هاى کتاب‌==
  
# اگر اين كتاب به امام رضا عليه السلام تعلق داشت، چرا هزار سال از آن خبرى نبود و چهار امام بعد از امام رضا عليه السلام نيز به آن اشاره‌اى نداشته‌اند؛ در غير اين صورت در ميان اصحاب و علما مشهور مى‌شد و حداقل نام آن را در كتب روايى خود مى‌آوردند.
+
#نسخه‌اى در کتابخانه حضرت [[سید شهاب الدین مرعشی نجفی|آیت الله نجفى مرعشى]] موجود است که در آخر آن آمده: «إلى هنا خطه سلام الله علیه و على آبائه و أبنائه».
# در اين كتاب كلماتى آمده كه بعيد است از امام عليه السلام باشد مانند: «من روايت مى‌كنم» يا «روايت شده است» يا «روايت مى‌كند» يا «ما روايت مى‌كنيم» و اين شكل بيان از سياق كلمات امامان معصوم عليهم السلام نيست.
+
#نسخه موجود در کتابخانه [[آستان قدس رضوی|آستان قدس رضوى]] که در آخر آن دارد: «این کتابى است که حضرت امام الجن والانس سلطان، ابى الحسن على بن موسى الرضا علیه التحیة والثناء از جهت محمد بن سکین تصنیف نموده بودند و نسخه اصل به خط مبارک حضرت در [[مکه]] است و حضرت مغفرت پناه، مولانا میرزا محمد محدث از خط شریف حضرت که به کوفى بوده به عربى انتقال نموده‌اند».
# در بعضى از قسمت‌هاى كتاب آمده است: «صفوان بن يحيى و فضالة بن أيوب جميعا عن العلاء بن رزين عن محمد بن مسلم عن أحدهما» حال آن كه نام روات را اين گونه آوردن مناسب كتاب‌هاى روايى ياران ائمه است نه خود ائمه عليهم السلام؛ لذا احتمال دارد اين كتاب تاليف يكى از اصحاب [[امام رضا]] عليه السلام بوده باشد.
 
# اگر اين كتاب نوشته امام رضا عليه السلام باشد، بايد حتما على بن بابويه - پدر صدوق - و يا خود [[شيخ صدوق]] در كتاب «عيون أخبار الرضا» به آن اشاره مى‌كرد.
 
# در اين كتاب احكامى آمده كه مخالف صريح مذهب است مانند: «به جاى مسح پا مى‌توان پا را شست» و اين كه «اگر پوست ميته را دباغى كنيم مى‌توانيم با آن [[نماز]] بخوانيم» و اين كه «اگر در ظرف آب خمر بريزد مى‌توان با آن وضو گرفت» و «در نكاح حضور شاهد لازم است» و يا اين كه «سوره ‌قل أعوذ برب الناس و قل أعوذ برب الفلق‌ جزو قرآن نيست».
 
  
==نسخه‌هاى كتاب‌==
+
==منابع==
  
# نسخه‌اى در كتابخانه حضرت آيت الله نجفى مرعشى موجود است كه در آخر آن آمده: «إلى هنا خطه سلام الله عليه و على آبائه و أبنائه».
+
* ویکی نور
# نسخه موجود در كتابخانه آستان قدس رضوى كه در آخر آن دارد: «اين كتابى است كه حضرت امام الجن والانس سلطان، ابى الحسن على بن موسى الرضا عليه التحية والثناء از جهت محمد بن سكين تصنيف نموده بودند و نسخه اصل به خط مبارك حضرت در [[مكه]] است و حضرت مغفرت پناه، مولانا ميرزا محمد محدث از خط شريف حضرت كه به كوفى بوده به عربى انتقال نموده‌اند».
 
 
 
==منابع==
 
ویکی نور
 
  
 
[[رده:منابع فقهی]]
 
[[رده:منابع فقهی]]
 
[[رده:آثار امام رضا (ع)]]
 
[[رده:آثار امام رضا (ع)]]

نسخهٔ ‏۲۲ ژانویهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۷:۳۸

فقه الامام الرضا.jpg
نویسنده منسوب به امام رضا(ع)
موضوع فقه
زبان عربی
تعداد جلد 1

این کتاب منسوب به امام رضا علیه السلام است. مولى مهدى نراقى یک نسخه از این کتاب را به خط خود استنساخ کرده و بر آن نوشته است: «من این نسخه را از روى نسخه‌اى نوشتم که یا به خط خود امام علیه السلام مى‌باشد و یا توسط بعضى از معاصرین آن حضرت از روى خط ایشان نوشته شده است». ناصرخسرو علوى (متولد ۳۹۴ هجرى) مى‌گوید: من در اوایل نوجوانى کتابى متعلق به جدم على بن موسى الرضا علیه السلام دیدم و کتاب «جامع کبیر»، تألیف محمد بن حسن شیبانى را نیز مطالعه کردم و دیدم این دو کتاب فرق چندانى با هم ندارند.

تاریخچه‌ کتاب

این کتاب تا قبل از علامه مجلسى بین اصحاب رایج نبود. وى این کتاب را در «بحارالأنوار» آورد و به آن استناد نمود. ایشان در این باره مى‌نویسد: «کتاب فقه الرضا علیه السلام را من از طریق سید فاضل و محدث، قاضى امیرحسین نقل مى‌کنم، وى مى‌گوید: در زمانى که من در مجاورت خانه خدا زندگى مى‌کردم عده‌اى از اهل قم براى حج آمدند و به همراه آنها کتابى قدیمى بود که تاریخ آن به زمان امام رضا علیه السلام بازمى‌گشت و بر آن کتاب خط امام رضا علیه السلام و اجازه بسیارى از فضلا و علما به چشم مى‌خورد و براى من یقین حاصل شد که این کتاب متعلق به آن حضرت است؛ لذا از روى آن کتاب یک نسخه نوشتم».

بعد از علامه مجلسى، میرزا عبدالله افندى صاحب «ریاض» و سید مجاهد صاحب «مفاتیح الأصول» و شیخ بحرانى و فاضل کاشانى و محقق نراقى نیز این کتاب را تایید و روایات آن را در کتاب‌هاى خود نقل کرده‌اند.

در نسخه‌اى که در مشهد مقدس موجود مى‌باشد، آمده است: «این کتاب را امام هشتم براى محمد بن سکین نوشته است». در کتاب‌هاى رجال آمده است که محمد بن سکین بن عمار نخعى فردى ثقه و مورد اطمینان است و کتابى نیز دارد.

صاحب ریاض مى‌گوید: «این کتاب در شهر مکه معظمه به خط امام رضا علیه السلام موجود است که به خط کوفى نگاشته شده و تاریخ آن سال ۲۰۰ هجرى مى‌باشد و بر آن اجازات علما و فضلا نگاشته شده و هم اکنون جزو کتب سید على‌خان مدنى است».

در اول کتاب این گونه آمده است: «یقول عبدالله علی بن موسى الرضا» و در جاى دیگر آمده است: «و از چیزهایى که ما اهل بیت بر آن مداومت داریم...» همچنین: «از پدرم شنیدم که این گونه مى‌فرمود...».

انتساب‌ کتاب

برخى این کتاب را تألیف امام رضا علیه السلام نمى‌دانند، بزرگانى مانند: شیخ حر عاملى، سید خوانسارى، پدر سید جلیل سید حسین قزوینى، وحید بهبهانى و سید حسن صدر و این گونه استدلال مى‌کنند:

  1. اگر این کتاب به امام رضا علیه السلام تعلق داشت، چرا هزار سال از آن خبرى نبود و چهار امام بعد از امام رضا علیه السلام نیز به آن اشاره‌اى نداشته‌اند؛ در غیر این صورت در میان اصحاب و علما مشهور مى‌شد و حداقل نام آن را در کتب روایى خود مى‌آوردند.
  2. در این کتاب کلماتى آمده که بعید است از امام علیه السلام باشد مانند: «من روایت مى‌کنم» یا «روایت شده است» یا «روایت مى‌کند» یا «ما روایت مى‌کنیم» و این شکل بیان از سیاق کلمات امامان معصوم علیهم السلام نیست.
  3. در بعضى از قسمت‌هاى کتاب آمده است: «صفوان بن یحیى و فضالة بن أیوب جمیعا عن العلاء بن رزین عن محمد بن مسلم عن أحدهما» حال آن که نام روات را این گونه آوردن مناسب کتاب‌هاى روایى یاران ائمه است نه خود ائمه علیهم السلام؛ لذا احتمال دارد این کتاب تالیف یکى از اصحاب امام رضا علیه السلام بوده باشد.
  4. اگر این کتاب نوشته امام رضا علیه السلام باشد، باید حتما على بن بابویه - پدر صدوق - و یا خود شیخ صدوق در کتاب «عیون أخبار الرضا» به آن اشاره مى‌کرد.
  5. در این کتاب احکامى آمده که مخالف صریح مذهب است مانند: «به جاى مسح پا مى‌توان پا را شست» و این که «اگر پوست میته را دباغى کنیم مى‌توانیم با آن نماز بخوانیم» و این که «اگر در ظرف آب خمر بریزد مى‌توان با آن وضو گرفت» و «در نکاح حضور شاهد لازم است» و یا این که «سوره ‌قل أعوذ برب الناس و قل أعوذ برب الفلق‌ جزو قرآن نیست».

نسخه‌هاى کتاب‌

  1. نسخه‌اى در کتابخانه حضرت آیت الله نجفى مرعشى موجود است که در آخر آن آمده: «إلى هنا خطه سلام الله علیه و على آبائه و أبنائه».
  2. نسخه موجود در کتابخانه آستان قدس رضوى که در آخر آن دارد: «این کتابى است که حضرت امام الجن والانس سلطان، ابى الحسن على بن موسى الرضا علیه التحیة والثناء از جهت محمد بن سکین تصنیف نموده بودند و نسخه اصل به خط مبارک حضرت در مکه است و حضرت مغفرت پناه، مولانا میرزا محمد محدث از خط شریف حضرت که به کوفى بوده به عربى انتقال نموده‌اند».

منابع

  • ویکی نور