آل مروان: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۸: | سطر ۸: | ||
==خلفا از مروانیان== | ==خلفا از مروانیان== | ||
| − | #[[مروان بن حکم|مروان بن حکم بن ابی‌العاص بن امیه]] ( | + | #[[مروان بن حکم|مروان بن حکم بن ابی‌العاص بن امیه]] (۶۴-۶۵ قمری) |
| − | #[[عبدالملک بن مروان | + | #[[عبدالملک بن مروان]] (۶۵ - ۸۶ قمری) |
| − | #[[ولید بن عبدالملک | + | #[[ولید بن عبدالملک]] (۸۶ - ۹۶ قمری) |
| − | #[[سلیمان بن عبدالملک | + | #[[سلیمان بن عبدالملک]] (۹۶ - ۹۹ قمری) |
| − | #[[عمر بن عبدالعزیز|عمر بن عبدالعزیز بن مروان]] ( | + | #[[عمر بن عبدالعزیز|عمر بن عبدالعزیز بن مروان]] (۹۹ - ۱۰۱ قمری) |
| − | #[[یزید بن عبدالملک|یزید بن عبدالملک بن مروان]] ( | + | #[[یزید بن عبدالملک|یزید بن عبدالملک بن مروان]] (۱۰۱ - ۱۰۵ قمری) |
| − | #[[هشام بن عبدالملک | + | #[[هشام بن عبدالملک]] (۱۰۵ - ۱۲۵ قمری) |
| − | #[[ولید بن یزید|ولید بن یزید بن عبدالملک]] ( | + | #[[ولید بن یزید|ولید بن یزید بن عبدالملک]] (۱۲۵ - ۱۲۶ قمری) |
| − | #[[یزید بن ولید | + | #[[یزید بن ولید]] (۶ ماه در سال ۱۲۶ قمری) |
| − | #[[ابراهیم بن ولید|ابراهیم بن ولید بن عبدالملک]] ( | + | #[[ابراهیم بن ولید|ابراهیم بن ولید بن عبدالملک]] (۱۲۶ - ۱۲۷ قمری) |
| − | #[[مروان بن محمد|مروان بن محمد بن مروان]] (مروان حمار)( | + | #[[مروان بن محمد|مروان بن محمد بن مروان]] (مروان حمار)(۱۲۷ - ۱۳۲ قمری)<ref>لغت نامه دهخدا، ذیل واژه بنی امیه</ref> |
| − | آل مروان نزدیک به هفتاد سال حکومت کردند<ref>حوادث خلفاى آل مروان را در مروج الذهب، ج 3، ص 91 به بعد، مطالعه کنید.</ref> و دوران حکومتشان از سخت‌ترین دوران هاى [[شیعه]] بود. | + | آل مروان نزدیک به هفتاد سال حکومت کردند<ref>حوادث خلفاى آل مروان را در مروج الذهب، ج 3، ص 91 به بعد، مطالعه کنید.</ref> و دوران حکومتشان از سخت‌ترین دوران هاى [[شیعه]] بود. بنى مروان جنایتکارترین افراد را در شهرها به ولایت مى‌گماشتند که [[حجاج بن یوسف ثقفی|حجاج]] یکى از آنان بود. |
| − | |||
| − | بنى مروان جنایتکارترین افراد را در شهرها به ولایت مى‌گماشتند که [[حجاج بن یوسف ثقفی|حجاج]] یکى از آنان بود. | ||
==لعن آل مروان توسط پیامبر و ائمه علیهم السلام== | ==لعن آل مروان توسط پیامبر و ائمه علیهم السلام== | ||
| سطر ۳۸: | سطر ۳۶: | ||
*ابن اعثم کوفی، احمد، كتاب الفتوح، تحقيق على شيرى، بيروت، دارالأضواء، ط الأولى، 1411/1991. | *ابن اعثم کوفی، احمد، كتاب الفتوح، تحقيق على شيرى، بيروت، دارالأضواء، ط الأولى، 1411/1991. | ||
*جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف. | *جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف. | ||
| + | *دهخدا، علی اکبر، لغت نامه دهخدا | ||
*دانشنامه جهان اسلام، ج1، مدخل "حکم بن ابی‌العاص" از صدیقه ابریشم کار | *دانشنامه جهان اسلام، ج1، مدخل "حکم بن ابی‌العاص" از صدیقه ابریشم کار | ||
نسخهٔ ۲۹ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۰۸:۳۸
آل مروان دودمان مروان بن حکم از تیره بنى امیه هستند که از سال ۶۴ تا ۱۳۲ هجری خلافت را به دست گرفته، بر مسلمانان حکومت نمودند. فساد و سخت گیری نسبت به مخالفان از ویژگی‌های بارز حکومت آنان بود. امام سجاد و امام باقر علیهما السلام توسط خلفای بنی‌مروان به شهادت رسیدند.
محتویات
مروان بن حکم
مروان حکم از سران مخالف با اهل بيت علیهم السلام و هوادار سرسخت بنی امیه بود. او داماد عثمان بود و سوءاستفاده‌هاى بسيارى از بيت المال در زمان عثمان داشت.[۱] پس از آن مدتی از طرف معاویه والی مدینه بود.[۲] مطابق با نقل ابن اعثم در کتاب الفتوح، مروان از طرف معاویه مامور شد که جعده دختر اشعث بن قیس را با وعده‌هایی به قتل امام حسن علیه السلام وادارد.[۳] و هنگامی که امام حسن علیه السلام به شهادت رسید، مروان با اینکه در آن زمان حاکم مدینه نبود، گروهی از بنی امیه و پیروانشان را جمع نمود و مانع از دفن آن حضرت در جوار پیامبر شد.[۴]
مروان بن حکم در سال ۶۵ هجری و پس از معاویه دوم به خلافت رسید.[۵] خلافت مروان ۹ یا ۱۰ ماه بیشتر دوام نداشت و در ابتدای ماه رمضان سال ۶۵، در سن ۶۴ سالگی مرگش فرا رسید.[۶] وی پیش از مرگ، پسرش عبدالملک را ولیعهد خود قرار داده بود و پسر دیگرش عبدالعزیز را به عنوان ولیعهد دوم منصوب کرده بود؛ پس از مرگ مروان، عبدالملک به خلافت رسید و مردم شام با وی بیعت کردند.[۷]
خلفا از مروانیان
- مروان بن حکم بن ابی‌العاص بن امیه (۶۴-۶۵ قمری)
- عبدالملک بن مروان (۶۵ - ۸۶ قمری)
- ولید بن عبدالملک (۸۶ - ۹۶ قمری)
- سلیمان بن عبدالملک (۹۶ - ۹۹ قمری)
- عمر بن عبدالعزیز بن مروان (۹۹ - ۱۰۱ قمری)
- یزید بن عبدالملک بن مروان (۱۰۱ - ۱۰۵ قمری)
- هشام بن عبدالملک (۱۰۵ - ۱۲۵ قمری)
- ولید بن یزید بن عبدالملک (۱۲۵ - ۱۲۶ قمری)
- یزید بن ولید (۶ ماه در سال ۱۲۶ قمری)
- ابراهیم بن ولید بن عبدالملک (۱۲۶ - ۱۲۷ قمری)
- مروان بن محمد بن مروان (مروان حمار)(۱۲۷ - ۱۳۲ قمری)[۸]
آل مروان نزدیک به هفتاد سال حکومت کردند[۹] و دوران حکومتشان از سخت‌ترین دوران هاى شیعه بود. بنى مروان جنایتکارترین افراد را در شهرها به ولایت مى‌گماشتند که حجاج یکى از آنان بود.
لعن آل مروان توسط پیامبر و ائمه علیهم السلام
پدرِ مروان، حکم بن ابی العاص بن امیه به جهت افشای اسرار پیامبر(ص) نزد بزرگان قریش توسط پیامبر از مدینه اخراج، و لعنت شد[۱۰] بنا به نقل بلاذری و برخی دیگر از مورخان اهل سنت، پیامبر اکرم صلوات‌الله‌علیه، نه فقط حَکم، بلکه ذریه و نسل او را نیز لعنت کرد، مگر مؤمنان آنان که اندک‌اند.[۱۱] و در شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید آمده است: على علیه السلام روزى به او نگريست و فرمود: واى بر تو و واى بر امت محمد از دست تو و دودمانت، آنگاه كه موى دو بناگوشت سفيد شود.[۱۲]
«آل مروان» در زیارت عاشورا نیز همچون آل زیاد و آل ابى سفیان و بنى امیه مورد لعن قرار گرفته‌اند.
پانویس
- ↑ الغدیر ، ج8، ص 260 تا 267.
- ↑ دینوری، اخبار الطوال، ۱۳۶۸ش، ص۲۲۴
- ↑ الفتوح،ج۴، ص۳۱۹
- ↑ ابن اثیر، الكامل، ترجمه ابولقاسم حالت و عباس خلیلی، ج10، ص341
- ↑ ابراهیم حسن، ابراهیم، تاریخ سیاسی اسلام، ج 1
- ↑ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۳، ص۱۳۸۹
- ↑ ابن قتیبة الدینوری، الإمامة و السیاسة، ۱۴۱۰ق، ج۲، ص۲۳
- ↑ لغت نامه دهخدا، ذیل واژه بنی امیه
- ↑ حوادث خلفاى آل مروان را در مروج الذهب، ج 3، ص 91 به بعد، مطالعه کنید.
- ↑ ابن الأثیر الجزری، أسدالغابة، ۱۴۰۹ق، ج۴، ص۳۶۸
- ↑ دانشنامه جهان اسلام، ج1، مدخل "حکم بن ابی‌العاص" از صدیقه ابریشم کار
- ↑ شرح نهج البلاغة لابن أبي الحديد، ج6، ص150
منابع
- ابراهیم حسن، ابراهیم، تاریخ سیاسی اسلام
- ابن أبي الحديد، عبد الحميد بن هبة الله، شرح نهج البلاغة، قم، چاپ اول، 1404ق.
- ابن اثير، عزالدین علی، الکامل، ترجمه ابو القاسم حالت و عباس خليلى، تهران، مؤسسه مطبوعاتى علمى، ۱۳۷۱ش.
- ابن اعثم کوفی، احمد، كتاب الفتوح، تحقيق على شيرى، بيروت، دارالأضواء، ط الأولى، 1411/1991.
- جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
- دهخدا، علی اکبر، لغت نامه دهخدا
- دانشنامه جهان اسلام، ج1، مدخل "حکم بن ابی‌العاص" از صدیقه ابریشم کار
