شیخ فیاض زنجانی: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | شيخ فياض فرزند مرحوم مدرس زنجانی یکی از علما و دانشمندان بزرگ شهرستان زنجان در اواسط قرن اخير بود. در سال 1285 در زنجان متولد شد و از حضور پدر مجتهد خويش و اعلام آن شهر مقدمات علوم و سطوح فقه و اصول را به پايان برد. آنگاه عازم تهران شد و چندسالی از کرسی درس ميرزا ابو الحسن جلوه و آيت الله آشتيانی دروس حکمت و فقه و اصول و کلام و منطق و تفسير آموخت و در علوم عقلی و نقلی مهارت یافت. | + | شيخ فياض زنجانی فرزند مرحوم مدرس زنجانی یکی از علما و دانشمندان بزرگ شهرستان زنجان در اواسط قرن اخير بود. در سال 1285 ه. ق. در زنجان متولد شد و از حضور پدر مجتهد خويش و اعلام آن شهر مقدمات علوم و سطوح فقه و اصول را به پايان برد. آنگاه عازم تهران شد و چندسالی از کرسی درس [[ميرزا ابو الحسن جلوه]] و [[آيت الله آشتيانی]] دروس حکمت و فقه و اصول و کلام و منطق و تفسير آموخت و در علوم عقلی و نقلی مهارت یافت. |
| − | + | وی چند سال در عتبات از کرسی درس علامه شيخ هادی تهرانی و اعلام ديگر بهره مند بود و خود فقيهی محقق و متبحر گشت. آيت الله زنجانی از سال 1326 تا پايان عمر در زادگاه خويش از مروجين و مدرسين بزرگ مکتب بود، و ملجأ و پناه مردم عصر خويش گرديد معظم له اثری به نام ذخائر و رسائلی در عبادات و ماهيت وجود به رشته تحرير برد و سرانجام در روز عيد غدير سال 1360 به سوی مولای خويش شتافت. بعد از وفات او فرزند ارجمندش شيخ زين الدين زنجانی وارث علوم پدر گرديد. | |
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | + | علمای بزرگ شیعه از کلینی تا خمینی، م جرفادقانی، ص 376 | |
| + | |||
[[رده:علمای قرن چهاردهم]] | [[رده:علمای قرن چهاردهم]] | ||
نسخهٔ ۱۳ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۲:۱۱
شيخ فياض زنجانی فرزند مرحوم مدرس زنجانی یکی از علما و دانشمندان بزرگ شهرستان زنجان در اواسط قرن اخير بود. در سال 1285 ه. ق. در زنجان متولد شد و از حضور پدر مجتهد خويش و اعلام آن شهر مقدمات علوم و سطوح فقه و اصول را به پايان برد. آنگاه عازم تهران شد و چندسالی از کرسی درس ميرزا ابو الحسن جلوه و آيت الله آشتيانی دروس حکمت و فقه و اصول و کلام و منطق و تفسير آموخت و در علوم عقلی و نقلی مهارت یافت.
وی چند سال در عتبات از کرسی درس علامه شيخ هادی تهرانی و اعلام ديگر بهره مند بود و خود فقيهی محقق و متبحر گشت. آيت الله زنجانی از سال 1326 تا پايان عمر در زادگاه خويش از مروجين و مدرسين بزرگ مکتب بود، و ملجأ و پناه مردم عصر خويش گرديد معظم له اثری به نام ذخائر و رسائلی در عبادات و ماهيت وجود به رشته تحرير برد و سرانجام در روز عيد غدير سال 1360 به سوی مولای خويش شتافت. بعد از وفات او فرزند ارجمندش شيخ زين الدين زنجانی وارث علوم پدر گرديد.
منابع
علمای بزرگ شیعه از کلینی تا خمینی، م جرفادقانی، ص 376
