ابوالائمه: تفاوت بین نسخه‌ها
(تغییرات اساسی در عناوین و مطالب) |
جز (اصلاح جزئی برخی کلمات) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | ابوالائمه لقب یا کنیه [[امیرالمومنین]] | + | ابوالائمه لقب یا کنیه [[امیرالمومنین]] است زیرا همه امامان شیعه بعد از امیرالمومنین از نسل ایشان بوده اند. |
| + | |||
| + | [[امام حسین]] علیه السلام نیز با این لقب خوانده می شوند زیرا 9 امام از 12 امام شیعه از نسل پاک امام حسین علیه السلام هستند. | ||
عنوان ابوالائمه برای امام علی برگرفته از کلام رسول الله است که در روز غدیر است که فرمودند: {{متن حدیث|«مَعَاشِرَ النَّاسِ إِنَّ عَلِيّاً مِنِّي وَ أَنَا مِنْ عَلِيٍّ... وَ هُوَ ...خَيْرُ الْوَصِيِّينَ وَ زَوْجُ سَيِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ وَ أَبُو الْأَئِمَّةِ الْمَهْدِيِّينَ»}} <ref>الأمالي( للصدوق)، النص، ص: 126</ref> ای مردم علی از من است و من از علی هستم...او بهترین اوصیا و همسر سرور زنان عالم و پدر امامان هدایت شده است | عنوان ابوالائمه برای امام علی برگرفته از کلام رسول الله است که در روز غدیر است که فرمودند: {{متن حدیث|«مَعَاشِرَ النَّاسِ إِنَّ عَلِيّاً مِنِّي وَ أَنَا مِنْ عَلِيٍّ... وَ هُوَ ...خَيْرُ الْوَصِيِّينَ وَ زَوْجُ سَيِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ وَ أَبُو الْأَئِمَّةِ الْمَهْدِيِّينَ»}} <ref>الأمالي( للصدوق)، النص، ص: 126</ref> ای مردم علی از من است و من از علی هستم...او بهترین اوصیا و همسر سرور زنان عالم و پدر امامان هدایت شده است | ||
نسخهٔ ۹ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۷:۲۹
ابوالائمه لقب یا کنیه امیرالمومنین است زیرا همه امامان شیعه بعد از امیرالمومنین از نسل ایشان بوده اند.
امام حسین علیه السلام نیز با این لقب خوانده می شوند زیرا 9 امام از 12 امام شیعه از نسل پاک امام حسین علیه السلام هستند.
عنوان ابوالائمه برای امام علی برگرفته از کلام رسول الله است که در روز غدیر است که فرمودند: «مَعَاشِرَ النَّاسِ إِنَّ عَلِيّاً مِنِّي وَ أَنَا مِنْ عَلِيٍّ... وَ هُوَ ...خَيْرُ الْوَصِيِّينَ وَ زَوْجُ سَيِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ وَ أَبُو الْأَئِمَّةِ الْمَهْدِيِّينَ» [۱] ای مردم علی از من است و من از علی هستم...او بهترین اوصیا و همسر سرور زنان عالم و پدر امامان هدایت شده است
همچنین بنابر آنچه سلمان فارسی نقل نموده رسول خدا(ص) امام حسین علیه السلام را با این عنوان یاد کرده اند. سلمان فارسی می گوید:«دَخَلْتُ عَلَى النَّبِيِّ ص وَ إِذَا الْحُسَيْنُ عَلَى فَخِذَيْهِ وَ هُوَ يُقَبِّلُ عَيْنَيْهِ وَ يَلْثِمُ فَاهُ وَ هُوَ يَقُولُ أَنْتَ سَيِّدُ بْنُ سَيِّدٍ أَنْتَ إِمَامٌ ابْنُ إِمَامٍ أَبُو الْأَئِمَّةِ أَنْتَ حُجَّةٌ ابْنُ حُجَّةٍ أَبُو حُجَجٍ تِسْعَةٍ مِنْ صُلْبِكَ تَاسِعُهُمْ قَائِمُهُمْ».[۲] دیدم که رسول خدا (صلی الله علیه و آله)، حسین(علیه‌السلام) را بر زانوی خویش نهاده او را می بوسید و می فرمود: تو بزرگوار و پسر بزرگوار و پدر بزرگوارانی،تو امام و پسر امام و پدر امامان هستی،تو حجت خدا و پسر حجت خدا و پدر حجت های خدایی که نه نفرند و خاتم ایشان، قائم ایشان(امام زمان عج) می باشد.
منابع
- ابن بابويه، محمد بن على، الأمالي( للصدوق) - تهران، چاپ: ششم، 1376ش.
- ابن بابويه، محمد بن على، الخصال - قم، چاپ: اول، 1362ش.
