ابن بطوطه

ابن بطوطه محمد بن عبدالله بن محمد بن إبراهیم لواتی طنجی، ابوعبدالله در شهر طنجه سال 703هـ/1304م در مغرب به دنیا آمد و سال 725 هـ بسوی مکه عزیمت نمود و مصر، شام، حجاز، عراق، فارس ایران، یمن، بحرین، ترکستان، میانرودان و بخشی از هندوچین، جاوه و شرق افریقا را پیمود و سرانجام به مغرب نزد شاه ابی عنان از شاهان بنی مرین برگشت.

سفر او 27 سال به درازا کشید (1325-1352 م) و در مراکش سال 779هـ/1377م درگذشت. این جهانگرد معروف آمازیغی ۵ و یا 6 بار به ایران سفر نمود و در تمام سفرهای شرقی خود از زبان فارسی برای ارتباط با غیرعرب ها استفاده نمود.

سفرهای او در دو سوی سواحل دریای فارس (خلیج فارس کنونی) و شهرهای فارس از جمله شیراز، خوزیه (خوزستان)، تستر (شوشتر)، تبریز و خراسان خواندنی است. سفرنامه ابن بطوطه از کتاب های باارزش جغرافیایی سده های میانه است.

منابع

اعلام طهور، ابن بطوطه، تاریخ بازیابی: 9 دی ماه 1391.