اشاعه فحشاء‌‌‌

اشاعه در لغت به معنای فاش کردن، رواج دادن، گسترش دادن و تقویت نمودن است. و منظور از فحشاء، افعال یا گفتارى است که قباحت و زشتى آنها بزرگ و آشکار است. در قرآن كریم، دوستداران اشاعه فحشا در میان مؤمنان به عذاب دردناك الهى تهدید شده‌اند، اما در مراد از فحشا اختلاف است؛ زنا، هر فعل یا قول زشت كه در شرع داراى حد معین است و هر گناه كبیره، معانى مختلفى است كه براى فحشا بیان شده است؛ اما این واژه‌ بیشتر در مورد زنا، لواط و مانند آن بكار مى‌رود. از اشاعه فحشا به مناسبت در باب‌هاى صلات و حدود بحث شده است.

اشاعه فحشا یا به وسیله قول است، مانند منتشر كردن خبر متضمن فحشا در میان مؤمنان، مثل این كه گفته شود فلانى زناكار است و یا به وسیله فعل؛ بدین معنا كه فحشا آشكارا انجام شود تا دیگران نیز بدان ترغیب گردند و یا وسائل انجام آن براى دیگران فراهم شود.

اشاعه فحشا حرام و از گناهان كبیره است و انجام آن به وسیله قول در امورى مانند زنا یا لواط در صورتى كه قذف محسوب شود، موجب ثبوت حد قذف است.

منابع

• جمعى از پژوهشگران زیر نظر سید محمود هاشمى شاهرودى، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، جلد ‌1، ص 497
• اشاعه فحشا، ویکی شیعه