مواهب الرحمان في تفسير القرآن (کتاب): تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | تفسیر مواهب الرحمن با نام اصلی مواهب الرحمن فی تفسیر القرآن از جمله تفاسیر شیعی به زبان عربی است که سید عبدالاعلی سبزواری (۱۲۸۹-۱۳۷۲) آنرا تألیف نموده | + | تفسیر مواهب الرحمن با نام اصلی مواهب الرحمن فی تفسیر القرآن از جمله تفاسیر شیعی به زبان عربی است که [[سید عبدالاعلی سبزواری]] (۱۲۸۹-۱۳۷۲) آنرا تألیف نموده است. |
| + | ==جلدها== | ||
| + | مفسر طرح این تفسیر را در ۳۰ جلد پی ریزی می‌کند اما تاکنون تنها ۱۲ جلد از آن موجود است. | ||
| − | مفسر در وهله ی اول با بهره گیری از آیات قرآن کریم به تبیین معانی و مقاصد واژگان و عبارات قرآن پرداخته است و همگام با استفاده از آیات قرآن از روایات معصومان (ع) نیز گاه برای بیان مفاد آیات و گاه برای بیان تأویل آیات بهره ی فراوانی برده و به تفسیر صحابه و تابعان نیز بی توجه نبوده ؛ البته در همه جا اقوال آنها را نپذیرفته بلکه گاهی به نقد و رد آنها میپردازد. | + | ==روش تفسیر== |
| + | |||
| + | مفسر در وهله ی اول با بهره گیری از آیات قرآن کریم به تبیین معانی و مقاصد واژگان و عبارات قرآن پرداخته است و همگام با استفاده از آیات قرآن از روایات معصومان (ع) نیز گاه برای بیان مفاد آیات و گاه برای بیان تأویل آیات بهره ی فراوانی برده و به تفسیر صحابه و تابعان نیز بی توجه نبوده ؛ البته در همه جا اقوال آنها را نپذیرفته بلکه گاهی به نقد و رد آنها میپردازد. وی در کنار سایر مستندات تفسیری خود در تبیین معانی واژگان قرآن، از ادبیات عرب در نظم و نثر بهره برده و کم و بیش به اقوال لغت شناسان استشهاد نموده است. | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | مقاله ی بررسی استنادهای تفسیری در «مواهب الرحمن فی تفسیر القرآن» سید عبدالاعلی سبزواری | + | *مقاله ی بررسی استنادهای تفسیری در «مواهب الرحمن فی تفسیر القرآن» سید عبدالاعلی سبزواری |
نویسندگان : فتحيه فتاحی زاده و زهرا جديدی | نویسندگان : فتحيه فتاحی زاده و زهرا جديدی | ||
نسخهٔ ۲۱ ژانویهٔ ۲۰۱۵، ساعت ۱۳:۴۰
تفسیر مواهب الرحمن با نام اصلی مواهب الرحمن فی تفسیر القرآن از جمله تفاسیر شیعی به زبان عربی است که سید عبدالاعلی سبزواری (۱۲۸۹-۱۳۷۲) آنرا تألیف نموده است.
جلدها
مفسر طرح این تفسیر را در ۳۰ جلد پی ریزی می‌کند اما تاکنون تنها ۱۲ جلد از آن موجود است.
روش تفسیر
مفسر در وهله ی اول با بهره گیری از آیات قرآن کریم به تبیین معانی و مقاصد واژگان و عبارات قرآن پرداخته است و همگام با استفاده از آیات قرآن از روایات معصومان (ع) نیز گاه برای بیان مفاد آیات و گاه برای بیان تأویل آیات بهره ی فراوانی برده و به تفسیر صحابه و تابعان نیز بی توجه نبوده ؛ البته در همه جا اقوال آنها را نپذیرفته بلکه گاهی به نقد و رد آنها میپردازد. وی در کنار سایر مستندات تفسیری خود در تبیین معانی واژگان قرآن، از ادبیات عرب در نظم و نثر بهره برده و کم و بیش به اقوال لغت شناسان استشهاد نموده است.
منابع
- مقاله ی بررسی استنادهای تفسیری در «مواهب الرحمن فی تفسیر القرآن» سید عبدالاعلی سبزواری
نویسندگان : فتحيه فتاحی زاده و زهرا جديدی
