ورود عمر بن سعد به کربلا: تفاوت بین نسخه‌ها
جز (تقویم: ورود عمر بن سعد به كربلا جهت جنگ با امام حسین (علیه السلام) ين را به [[تقویم: ورود عمر بن سعد به كربلا جهت جنگ با امام حسین (علیه السل...) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{تقویم|روز=3 محرم|سال=سال 61 هجری قمری}} | {{تقویم|روز=3 محرم|سال=سال 61 هجری قمری}} | ||
| − | عمر بن سعد بن ابي‌وقاص كه از معاريف [[كوفه]] و از هواداران بني‌اميه بود، پيش از ماجراي خونين [[كربلا]]، حكم ولايت "ري" (شامل منطقه ري و بخش اعظمي از مناطق مركزي و شمالي ايران) را از عبيدالله بن | + | [[عمر بن سعد]] بن ابي‌وقاص كه از معاريف [[كوفه]] و از هواداران [[بنی امیه|بني‌اميه]] بود، پيش از ماجراي خونين [[كربلا]]، حكم ولايت "ري" (شامل منطقه ري و بخش اعظمي از مناطق مركزي و شمالي ايران) را از [[عبیدالله بن زیاد|عبيدالله بن زياد]]، عامل [[یزید بن معاویه|يزيد بن معاويه]] در كوفه و [[بصره]] گرفته بود. ولي هنوز به اين أمر اقدام نكرده بود كه مخالفت [[امام حسين]] علیه‌السلام با يزيد و حركت وي به سوي كوفه پيش‌آمد كرد و همگان را به طريقي درگير ماجرا نمود. |
عبيدالله بن زياد كه از توانايي‌هاي عمر بن سعد در مبارزات و جنگ‌ها باخبر بود و وي را در ميان هواداران بني‌اميه، مناسب نبرد با امام حسين علیه‌السلام مي‌ديد به وي پيشنهاد فرماندهي سپاه رزمي خويش بر ضد امام حسين علیه‌السلام را داد و تنفيذ حكومت ري را مشروط به پايان بخشيدن ماجراي قيام امام حسين علیه‌السلام نمود. | عبيدالله بن زياد كه از توانايي‌هاي عمر بن سعد در مبارزات و جنگ‌ها باخبر بود و وي را در ميان هواداران بني‌اميه، مناسب نبرد با امام حسين علیه‌السلام مي‌ديد به وي پيشنهاد فرماندهي سپاه رزمي خويش بر ضد امام حسين علیه‌السلام را داد و تنفيذ حكومت ري را مشروط به پايان بخشيدن ماجراي قيام امام حسين علیه‌السلام نمود. | ||
| سطر ۶: | سطر ۶: | ||
عمر بن سعد در آغاز براي پذيرش اين أمر مهم از خود ترديد و دودلي نشان داد ولي در برابر تطميع‌هاي شيطاني عبيدالله تسليم و پيشنهادش را پذيرفت و فرماندهي سپاه يزيد بن معاويه بر ضد امام حسين علیه‌السلام را بر عهده گرفت. | عمر بن سعد در آغاز براي پذيرش اين أمر مهم از خود ترديد و دودلي نشان داد ولي در برابر تطميع‌هاي شيطاني عبيدالله تسليم و پيشنهادش را پذيرفت و فرماندهي سپاه يزيد بن معاويه بر ضد امام حسين علیه‌السلام را بر عهده گرفت. | ||
| − | وي براي اين منظور در رأس يك سپاه چهار هزار نفري از كوفه خارج شد و در سوم [[محرم]] سال 61 قمري يك روز پس از ورود امام حسين علیه‌السلام به [[كربلا]]، وارد اين سرزمين شد و از آن پس سپاه يك هزار نفري حر بن يزيد نيز به او پيوست و در تحت فرماندهي وي قرار گرفت.<ref> نك: [[بحارالانوار]] ([[علامه مجلسی]])، ج 44، ص 384؛ مقاتل الطالبيين ([[ابوالفرج اصفهانی]])، ص 74؛ [[منتهی الآمال]] ([[شیخ عباس قمی]])، ج 1، ص 333؛ الفتوح (ابن اعثم كوفي)، ص 885.</ref> | + | وي براي اين منظور در رأس يك سپاه چهار هزار نفري از كوفه خارج شد و در سوم [[محرم]] سال 61 قمري يك روز پس از ورود امام حسين علیه‌السلام به [[كربلا]]، وارد اين سرزمين شد و از آن پس سپاه يك هزار نفري [[حر بن یزید ریاحی|حر بن يزيد]] نيز به او پيوست و در تحت فرماندهي وي قرار گرفت.<ref> نك: [[بحارالانوار]] ([[علامه مجلسی]])، ج 44، ص 384؛ مقاتل الطالبيين ([[ابوالفرج اصفهانی]])، ص 74؛ [[منتهی الآمال]] ([[شیخ عباس قمی]])، ج 1، ص 333؛ الفتوح (ابن اعثم كوفي)، ص 885.</ref> |
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | <references/> | + | <references /> |
==منابع== | ==منابع== | ||
نسخهٔ ۹ مارس ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۵۸
|
تقویم هجری قمری |
| روز واقعه:3 محرم |
| سال 61 هجری قمری |
عمر بن سعد بن ابي‌وقاص كه از معاريف كوفه و از هواداران بني‌اميه بود، پيش از ماجراي خونين كربلا، حكم ولايت "ري" (شامل منطقه ري و بخش اعظمي از مناطق مركزي و شمالي ايران) را از عبيدالله بن زياد، عامل يزيد بن معاويه در كوفه و بصره گرفته بود. ولي هنوز به اين أمر اقدام نكرده بود كه مخالفت امام حسين علیه‌السلام با يزيد و حركت وي به سوي كوفه پيش‌آمد كرد و همگان را به طريقي درگير ماجرا نمود.
عبيدالله بن زياد كه از توانايي‌هاي عمر بن سعد در مبارزات و جنگ‌ها باخبر بود و وي را در ميان هواداران بني‌اميه، مناسب نبرد با امام حسين علیه‌السلام مي‌ديد به وي پيشنهاد فرماندهي سپاه رزمي خويش بر ضد امام حسين علیه‌السلام را داد و تنفيذ حكومت ري را مشروط به پايان بخشيدن ماجراي قيام امام حسين علیه‌السلام نمود.
عمر بن سعد در آغاز براي پذيرش اين أمر مهم از خود ترديد و دودلي نشان داد ولي در برابر تطميع‌هاي شيطاني عبيدالله تسليم و پيشنهادش را پذيرفت و فرماندهي سپاه يزيد بن معاويه بر ضد امام حسين علیه‌السلام را بر عهده گرفت.
وي براي اين منظور در رأس يك سپاه چهار هزار نفري از كوفه خارج شد و در سوم محرم سال 61 قمري يك روز پس از ورود امام حسين علیه‌السلام به كربلا، وارد اين سرزمين شد و از آن پس سپاه يك هزار نفري حر بن يزيد نيز به او پيوست و در تحت فرماندهي وي قرار گرفت.[۱]
پانویس
- ↑ نك: بحارالانوار (علامه مجلسی)، ج 44، ص 384؛ مقاتل الطالبيين (ابوالفرج اصفهانی)، ص 74؛ منتهی الآمال (شیخ عباس قمی)، ج 1، ص 333؛ الفتوح (ابن اعثم كوفي)، ص 885.
منابع
موسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام
منابع بیشتر:
