آیه 54 انعام: تفاوت بین نسخهها
جز (صفحهای جدید حاوی ' {{بخشی از یک کتاب}} '''منبع:''' نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و سا...' ایجاد کرد) |
|||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
− | + | ==متن آيه== | |
− | |||
− | + | {{قرآن در قاب|«وَ إِذَا جَاءكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِنَا فَقُلْ سَلاَمٌ عَلَيْكُمْ كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلَى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ أَنَّهُ مَن عَمِلَ مِنكُمْ سُوءًا بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابَ مِن بَعْدِهِ وَ أَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ».|سوره=6|آیه=54}} | |
− | == | + | ==ترجمه آیه== |
− | + | و چون كسانى كه به آيات ما ايمان دارند نزد تو آيند بگو درود بر شما پروردگارتان رحمت را بر خود مقرر كرده كه هر كس از شما به نادانى كار بدى كند و آنگاه به [[توبه]] و صلاحآيد پس وى آمرزنده مهربان است. | |
+ | |||
+ | ==نزول== | ||
+ | |||
+ | '''محل نزول:''' | ||
+ | |||
+ | این آیه در [[مکه]] بر [[پیامبر اسلام]] صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. <ref> طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 4، ص 421.</ref> | ||
+ | |||
+ | '''شأن نزول:'''<ref> محمدباقر محقق، [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 337.</ref> | ||
درباره افرادى كه این آیه راجع به آنان نازل گردیده، اختلاف است: از [[امام صادق|امام جعفرصادق]] علیهالسلام روایت گردیده كه این آیه درباره تائبین و توبهكنندگان نازل شده است. | درباره افرادى كه این آیه راجع به آنان نازل گردیده، اختلاف است: از [[امام صادق|امام جعفرصادق]] علیهالسلام روایت گردیده كه این آیه درباره تائبین و توبهكنندگان نازل شده است. | ||
سطر ۱۶: | سطر ۲۳: | ||
و نیز ابن عباس گوید: درباره على و حمزه و زید نازل گردیده است<ref> صاحب تفسیر برهان گوید: این قول را مخالفین ذكر نموده اند.</ref> ماهان و انس بن مالك گویند: عده اى نزد پیامبر آمدند و گفتند: یا رسول الله ما گناه زیادى را مرتكب شده ایم، تكلیف ما چیست؟ پیامبر سكوت فرمود سپس این آیة نازل گردید.<ref> تفاسیر ابن ابىحاتم و فریابى.</ref> | و نیز ابن عباس گوید: درباره على و حمزه و زید نازل گردیده است<ref> صاحب تفسیر برهان گوید: این قول را مخالفین ذكر نموده اند.</ref> ماهان و انس بن مالك گویند: عده اى نزد پیامبر آمدند و گفتند: یا رسول الله ما گناه زیادى را مرتكب شده ایم، تكلیف ما چیست؟ پیامبر سكوت فرمود سپس این آیة نازل گردید.<ref> تفاسیر ابن ابىحاتم و فریابى.</ref> | ||
− | ==پانویس == | + | ==پانویس== |
− | <references /> | + | <references/> |
+ | |||
+ | ==منابع== | ||
+ | |||
+ | * قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند. | ||
+ | * محمدباقر محقق، [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، انتشارات اسلامی، تهران، 1361 ش. | ||
+ | * فضل بن حسن طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، انتشارات ناصرخسرو، تهران، 1372 ش. | ||
+ | |||
+ | ==پیوندها== | ||
+ | |||
+ | * [[سوره انعام]] | ||
+ | * [[سوره انعام/متن و ترجمه سوره]] | ||
+ | |||
+ | [[رده:آیات سوره انعام]] | ||
+ | [[رده:آیات دارای شان نزول]] |
نسخهٔ ۹ سپتامبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۳:۱۳
متن آيه
ترجمه آیه
و چون كسانى كه به آيات ما ايمان دارند نزد تو آيند بگو درود بر شما پروردگارتان رحمت را بر خود مقرر كرده كه هر كس از شما به نادانى كار بدى كند و آنگاه به توبه و صلاحآيد پس وى آمرزنده مهربان است.
نزول
محل نزول:
این آیه در مکه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. [۱]
شأن نزول:[۲]
درباره افرادى كه این آیه راجع به آنان نازل گردیده، اختلاف است: از امام جعفرصادق علیهالسلام روایت گردیده كه این آیه درباره تائبین و توبهكنندگان نازل شده است.
عكرمة گوید: درباره كسانى نازل شده كه رسول خدا صلی الله علیه و آله از جانب خداوند نسبت به طرف آنان ممنوع گردید و پیامبر هر وقت آنها را میدید، خودش به آنها سلام مینمود و مى فرمود: سپاس و ستایش براى خدائى است كه مرا مأمور ساخت كه به این عده از امت تقدم سلام نمایم.
عطا گوید: درباره جماعتى از صحابه كه از زمره آنها حمزه و جعفر و مصعب بن عمیر و عمار و دیگران از صحابه است نازل شده است،[۳] و نیز موضوع نزول آیه درباره تائبین از امام محمدباقر علیهالسلام هم روایت گردیده است.[۴]
و نیز ابن عباس گوید: درباره على و حمزه و زید نازل گردیده است[۵] ماهان و انس بن مالك گویند: عده اى نزد پیامبر آمدند و گفتند: یا رسول الله ما گناه زیادى را مرتكب شده ایم، تكلیف ما چیست؟ پیامبر سكوت فرمود سپس این آیة نازل گردید.[۶]
پانویس
منابع
- قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند.
- محمدباقر محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، انتشارات اسلامی، تهران، 1361 ش.
- فضل بن حسن طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، انتشارات ناصرخسرو، تهران، 1372 ش.