مجید (اسم الله): تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(بدون تفاوت)

نسخهٔ ‏۲۰ اوت ۲۰۱۴، ساعت ۰۷:۱۱

لفظ «مجيد» در قرآن چهار بار آمده و در دو مورد اسم خدا قرار گرفته است و در دو مورد ديگر قرآن با آن توصيف شده است، چنان كه مي‌فرمايد:

  1. «رَحْمَةُ اللّهِ وَ بَرَكاتُهُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ البَيْتِ انَّهُ حَمِيدٌ مَجِيدٌ». (سوره هود، 73)[۱]؛ رحمت و بركات خدا بر شما اهل بيت است و او ستوده و بزرگوار است.
  2. «وَ هُوَ الغَفُورُ الوَدُود × ذُوالعَرْشِ المَجِيدِ». ([[سوره بروج، 14-15)؛ او است بخشاينده و مهربان صاحب عرش و بزرگوار.

«ابن فارس» مي‌گويد: «مجد» عبارت از اين است كه چيزي به درجه نهائي برسد و عرب آن را در صفات زيبا بكار مي‌برد، مثلاً فردي كه از نظر كَرَم در رده بالائي قرار گيرد به عمل او «مجد» گفته مي‌شود و او را «ماجد» مي‌خوانند و چون كرمي بالاتر از كرم خدا نيست، خدا ماجد و مجيد است.

«راغب» مي‌گويد: «مجد» گستردگي در كرم و جلال است، اگر خدا را مجيد مي‌ناميم، يا به خاطر برتري ذات و صفات او و يا گسترش كرم و احسان او است. ولي ظاهراً «مجد» به معناي رفعت و عظمت است و مجيد كسي است كه داراي يكي از اين دو مبدأ است و وسعت در كرم از آثار و مظاهر آن است.

همچنین كلمه مجيد از مجد است كه به معناي كرم و بزرگواري است و مجيد به معناي كريم است و كريم به كسي گويند كه خوان و سفره‌اي گسترده داشته باشد و خيرش براي مردم بسيار باشد.

پانویس

  1. ترکیب حمید مجید در این آیه به این معناست كه خداي تعالي به علت حميد و مجيد بودنش منشا و مصدر هر فعل پسنديده و هر كرم وجود است و او از رحمت و بركات خود بر هر كس از بندگانش كه بخواهد افاضه مي‌كند.

منابع

  • ترجمه الميزان ج10، ص486.
  • اسماء و صفات خدا در قرآن، جعفر سبحانی.