آیه 11 اسراء

متن آیه

«وَيَدْعُ الإِنسَانُ بِالشَّرِّ دُعَاءهُ بِالْخَيْرِ وَكَانَ الإِنسَانُ عَجُولاً».

[17–11] (مشاهده آیه در سوره)

ترجمه

و آدمی به دعا شری را می طلبد چنان که گویی به دعا خیری را می جوید و آدمی تا بوده شتابزده بوده است.

نزول

درباره نزول این آیه چنین گویند که رسول خدا صلى الله علیه و آله یک نفر اسیر را به سودة دختر زمعة سپرده بود، اسیر مزبور همه شب مى نالید. سودة بر او ترحم نمود و او را بخشیده و بند اسارت وى را سست کرد. اسیر مزبور از موقعیت استفاده نموده از بند گریخت. پیامبر که بامداد اسیر را طلب نمود. گفتند: از اثر بخشودن سودة و سست گردانیدن بند او اسیر مزبور گریخته است.

پیامبر در خشم شد و فرمود: اللّهمّ اقطع یدیها، یعنى خدایا دست‌هاى سودة را قطع کن. سپس فرمود: از خداوند خواستم که لعنت و نفرین مرا بر کسى که از اهل من مستحق رحمت نباشد، نافذ نماید زیرا من بشر هستم و مانند بشر به خشم و غضب می‌افتم و نیز روایت کرده اند که پیامبر مى فرمود: خدایا من بشرم اگر کسى را نفرین بکنم تو نفرین مرا به دعا خیر مبدل گردان سپس این آیه نازل گردید.

منابع

• قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی.
• محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 494.

پیوندها

• سوره اسراء
• سوره اسراء/متن و ترجمه سوره