میرزا محمد کبیر قمی: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{ضعیف}} | {{ضعیف}} | ||
{{الگو:منبع الکترونیکی پایگاه معتبر}} | {{الگو:منبع الکترونیکی پایگاه معتبر}} | ||
| − | + | '''«ميرزا محمد کبير قمی»''' (۱۳۶۹-۱۲۹۰ ق)، فقیه و اصولی [[شیعه]] در قرن 14 قمری و از شاگردان [[آخوند خراسانی]] بود. اين عالم ربانی در علم [[اصول فقه|اصول]]، [[فقه]]، [[تفسیر قرآن|تفسير]]، [[علم رجال|رجال]] و [[ادبیات عرب|ادبيات]] مهارت داشت و از اساتيد بزرگ [[حوزه علميه قم|حوزه علمیه قم]] به شمار می‌رفت. | |
| − | + | == تحصیل و تدریس == | |
| + | میرزا محمد کبیر قمی در سال ۱۲۹۰ قمری در شهرستان [[قم]] متولد شد. او مقدمات و سطوح [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]] را در حوزه حاج شیخ محمد حسین قمی و معقول را در محضر حکیم یزدی فرا گرفت. آنگاه به [[تهران]] رفت و مدتها از محضر [[شيخ فضل الله نورى|شيخ فضل الله نوری]] و آيت الله سید عبدالکریم گيلانی استفاده نمود. سپس عازم [[نجف]] اشرف گرديد و چند سال نيز از محضر [[آخوند خراسانی]]، [[میرزا حسین خلیلی تهرانی|ميرزا حسين خليلی]] و [[سید محمدکاظم طباطبائی یزدی|علامه یزدی]] استفاده خارج علوم نمود و خود به درجه [[اجتهاد]] و استادی رسيد. | ||
| − | + | آیت الله کبیر در سال 1338 قمری به قم مراجعت کرد و به تدریس و تربیت محصلین علوم دینی و اقامه [[نماز جماعت]] در مسجد امام حسن قم پرداخت. درس خارج فقه و اصول او، مورد استفاده جمعی از طلاب دینی و منبر ارشاد او برای مسلمانان همیشه برقرار بود. وی با [[فلسفه]] و فلاسفه مخالفت علنی داشت و می گفت این فلسفه‌بافیها مردم را از آل محمد و [[احادیث]] و اخبار [[اهل بیت]]، دور ساخته است. | |
| − | + | آيت الله کبير از سال ۱۳۳۸ قمری قبل از ورود [[شیخ عبد الکریم حائری یزدی|شيخ عبدالکریم حائری]] به قم در سلک علما و مدرسين حوزه و مروجين مکتب بود. دوران زعامت ايشان با عصر مرحوم حاج شيخ و آيات ثلاث مقارن و همزمان بود. | |
| + | |||
| + | == آثار و تألیفات == | ||
| + | آثار به جا مانده از میرزا محمد کبیر قمی عبارتند از: | ||
| + | |||
| + | # حاشیه بر [[جواهر الکلام]]. | ||
| + | # حاشیه بر [[عروة الوثقی]]. | ||
| + | # مطالع الشموس، در اصول. | ||
| + | # رسائل علمیه. | ||
| + | |||
| + | == وفات == | ||
| + | مرحوم آيت الله میرزا محمد کبیر قمی سالها ملجأ و پناه مردم [[قم]] و علمای حوزه بود و پس از عمری تحصيل و تعليم و تعلم و خدمت به اسلام و مسلمين، سرانجام در سال ۱۳۶۹ قمری وفات نمود و در [[قبرستان شیخان قم|قبرستان شيخان قم]]، جنب مقبره [[زکریا بن آدم|زکریا بن آدم اشعری]]، در مقبره خصوصی خود به خاک سپرده شد. | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | * سايت شعائر | + | *گنجینه دانشمندان، محمد شریف رازی، ج 1. |
| + | *سايت شعائر. | ||
{{سنجش کیفی | {{سنجش کیفی | ||
|سنجش=شده | |سنجش=شده | ||
نسخهٔ ۲۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۲۴
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
«ميرزا محمد کبير قمی» (۱۳۶۹-۱۲۹۰ ق)، فقیه و اصولی شیعه در قرن 14 قمری و از شاگردان آخوند خراسانی بود. اين عالم ربانی در علم اصول، فقه، تفسير، رجال و ادبيات مهارت داشت و از اساتيد بزرگ حوزه علمیه قم به شمار می‌رفت.
محتویات
تحصیل و تدریس
میرزا محمد کبیر قمی در سال ۱۲۹۰ قمری در شهرستان قم متولد شد. او مقدمات و سطوح فقه و اصول را در حوزه حاج شیخ محمد حسین قمی و معقول را در محضر حکیم یزدی فرا گرفت. آنگاه به تهران رفت و مدتها از محضر شيخ فضل الله نوری و آيت الله سید عبدالکریم گيلانی استفاده نمود. سپس عازم نجف اشرف گرديد و چند سال نيز از محضر آخوند خراسانی، ميرزا حسين خليلی و علامه یزدی استفاده خارج علوم نمود و خود به درجه اجتهاد و استادی رسيد.
آیت الله کبیر در سال 1338 قمری به قم مراجعت کرد و به تدریس و تربیت محصلین علوم دینی و اقامه نماز جماعت در مسجد امام حسن قم پرداخت. درس خارج فقه و اصول او، مورد استفاده جمعی از طلاب دینی و منبر ارشاد او برای مسلمانان همیشه برقرار بود. وی با فلسفه و فلاسفه مخالفت علنی داشت و می گفت این فلسفه‌بافیها مردم را از آل محمد و احادیث و اخبار اهل بیت، دور ساخته است.
آيت الله کبير از سال ۱۳۳۸ قمری قبل از ورود شيخ عبدالکریم حائری به قم در سلک علما و مدرسين حوزه و مروجين مکتب بود. دوران زعامت ايشان با عصر مرحوم حاج شيخ و آيات ثلاث مقارن و همزمان بود.
آثار و تألیفات
آثار به جا مانده از میرزا محمد کبیر قمی عبارتند از:
- حاشیه بر جواهر الکلام.
- حاشیه بر عروة الوثقی.
- مطالع الشموس، در اصول.
- رسائل علمیه.
وفات
مرحوم آيت الله میرزا محمد کبیر قمی سالها ملجأ و پناه مردم قم و علمای حوزه بود و پس از عمری تحصيل و تعليم و تعلم و خدمت به اسلام و مسلمين، سرانجام در سال ۱۳۶۹ قمری وفات نمود و در قبرستان شيخان قم، جنب مقبره زکریا بن آدم اشعری، در مقبره خصوصی خود به خاک سپرده شد.
منابع
- گنجینه دانشمندان، محمد شریف رازی، ج 1.
- سايت شعائر.
